Περπατάω αγέρωχη γυρίζοντας από το σχολείο που άφησα την μικρή μου. Στον δρόμο συναντώ την Π. αν και δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη από ευγένεια στάθηκα λίγο να μιλήσουμε. Μετά τα κλασικά τι κάνεις,τι κάνουν τα παιδιά κτλ....μου πετάει το θεϊκό..
-Εσείς πως την βγάζετε?
-Τι εννοείς?
-Να βρε παιδί μου γενικά.
-Μια χαρά,όλα καλά. Με τα παιδιά στο σπίτι ,τα χόμπι μου,τις κατασκευές μου.
-Ε ναι εσύ δεν δουλεύεις κιόλας κάθεσαι.
(δεν δουλεύω σε μια εξωτερική εργασία αρα όλη μέρα λιάζομαι)
-Αχ τι να κάνεις? (και αρχίζω να μυρίζω στον αέρα την ξινίλα) πολλές φορές σας κουβεντιάζω με το άντρα μου...τι να κάνεις κ εσύ κακομοίρα μπουντρουμιασμενη μέσα στο σπίτι.Ειδικά εάν είστε και τσίμα τσίμα που να σε παει και ο άλλος (ο άλλος είναι ο άντρας μου)..λογικό να έχεις αρρωστήσει(!!!!!!!!)
Καθώς είμαι και γνωστή τσούχτρα είπα να το βουλωσω και της απαντώ.
-Δεν είναι έτσι.
-Ε πως να ναι ..χωρίς δουλεία δεν υπάρχουν λεφτά.
Και κάπου εκεί ξύπνησε η Τασω Καβαδια μέσα μου κ της απαντώ...
-Ναι γτ ο άντρας μου είναι άξιος και δεν χρειάστηκε να με βγάλει στην δουλεία...
(Μεγάλη προσβολή εάν το σκεφτείς...εμένα εάν μου το λέγανε θα απαντούσα πολύ άσχημα,δεν είμαι περήφανη διότι αν το σκεφτείς η απάντησή μου ήταν κατινιά...όμως πόσες φορές δεν χρειάστηκε να γίνεις γαϊδούρα για να σταματήσει κάποιος να σε προσβάλλει.Οχί ότι έδωσε βάση σε ότι ειπα)
-Ελα μωρέ πόσα να βγάζει κ αυτός...500 κατοσταρικα...απορώ πως ζήτε... και με το δεύτερο παιδί τώρα θα δυσκολευτείτε...έρχονται πεινες.
-Δεν πειράζει θα χάσω και τα υπόλοιπα 10 κιλά που θέλω...
-Να ταν αυτό? Ποιους βασικούς τρόπους μπορείς να προσφέρεις εσύ στα παιδιά σου όταν δεν έρχεσαι σε επαφή με κόσμο???
Και πριν πάθω το τελευταίο και μοιραίο εγκεφαλικό της απαντώ με ευγένεια και στυλ...
-Αυτούς που προφανώς δεν έχεις εσύ... Καλό μεσημέρι καλή μου!!!
Λυπάμαι τόσο πολύ...χουμε χωριστεί οι μαμάδες εναντίον μαμάδων. Βλέπω καθημερινά στο διαδίκτυο επιθέσεις,όλοι κουνάμε το δάχτυλο στους άλλους..
Μαμάδες που δουλεύουν vs μαμάδες που δεν δουλεύουν
Μαμάδες που θηλάζουν vs μαμάδες που δεν θηλάζουν
Μαμάδες που γέννησαν με καισαρική vs μαμάδες που γέννησαν με φυσιολογικό τοκετό
Μαμάδες που έχουν ένα παιδί vs μαμάδες που έχουν δυο παιδιά και πάνω.
Δηλαδή κάνουμε πλάκα στους εαυτούς μας ή τα πιστεύουμε όλα αυτά.Ποιος είναι αυτός που θα με κρίνει για το τι προσφέρω στα παιδιά μου.Για το πως τα βγάζω πέρα. Ίσως η γυναίκα αυτή είναι ένα ατυχές παράδειγμα, υπάρχει όμως. Εγώ δεν εργάζομαι όμως θαυμάζω τις γυναίκες που το κάνουν,απαιτώ όμως να σε σεβαστεί κ η όποια εργαζόμενη.
Και ναι ειμαι στο σπιτι,διαχειρίζομαι τον χρόνο μου με τρόπο που πλέκω,κατασκευάζω,κάνω γλυκά,έχω το blog μου. Θα ήθελα πολύ όμως να έχω το δικό μου πορτοφόλι και να έχω μια άνεση ώστε να αγοράσω αυτά που έχω ανάγκη. Θα ήθελα πολύ να μην έρχομαι σε θέση να ρωτάω τον σύζυγο εάν μας περισσεύουν αυτόν τον μήνα να πάρω μια μπλούζα που τελικά δεν την παίρνω πότε γιατί θα δω κάτι για τα παιδιά μου. Θα ήθελα και εγώ να νιώθω ότι προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο...όχι όμως και κακομοίρα. Δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν κ κανείς δεν μ ρώτησε γτ δεν εργάζομαι.Είναι επιλογή μου? ίσως να έχω κάποιο πρόβλημα υγείας που δεν μου επιτρέπει να εργαστώ ή να μην μπορώ να βρω δουλεία...αλλά όχι...είμαι μια τεμπέλα που της αρέσει να κάθεται στο σπίτι όλη μέρα....αρκετά με το παραλήρημα..θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου...όχι μόνο για το πόσο εύκολα κρίνουμε ο ένας τον άλλον...(το έχω κάνει σε προηγούμενο θέμα) αλλά στο ότι κάθε νόμισμα έχει 2 πλευρές.
Κανείς δεν ξέρει για ποιον λόγο βρίσκεται μια γυναίκα στο σπίτι. όταν δεν εργάζεσαι οι υποχρεώσεις σου είναι αυτόματα περισσότερες,εσύ θα πας στο σούπερ μάρκετ,εσύ θα πας για τους λογαριασμούς στα σχολεία των παιδιών,άσε που σε πολλές υποχρεώσεις πας μόνη ,γενέθλια,γιορτές των παιδιών, δραστηριότητες. Δεν εργάζεσαι σε μια εξωτερική δουλεία.Δεν συναναστρέφεσαι με κόσμο,βλέπεις και ακούς όλη μέρα παιδικά και τίποτα από αυτά που κάνεις δεν φαίνονται. Δύσκολα θα μπορέσεις να φύγεις μόνη σου για ένα καφέ καθώς ο σύζυγος θα γυρίσει κουρασμένος από την δουλεία και δεν σου παει καρδία να του αφήσεις ,γιατί απλά εσύ όλη μέρα ήσουν σπίτι και εκείνος στην δουλεία. Και όταν γυρίσει και πέφτει να κοιμηθεί ή πρέπει να πάρεις τα παιδιά και να πας μια βόλτα είσαι δεν είσαι κουρασμένη για να έχει ησυχία μέσα στο σπίτι ή να τα κρατάς απασχολημένα με κάθε τρόπο.Κανείς όμως δεν σκέφτεται ποια είναι η καθημερινότητα σου,γιατί δεν εργάζεσαι,υπάρχει δουλεία στο αντικείμενο σου ή είσαι σε θέση να εργασθείς?
Εγώ ήμουν μπροστά στα πρώτα βήματα των παιδιών μου,στις πρώτες τους λεξούλες, πως μπορεί νιώθει μια μανούλα που αφήνει τα παιδάκια της έστω κ ημερών για να παει να δουλέψει ίσως σε μια δουλεία που πιέζεται και ψυχολογικά αλλά και την φθείρει.Δεν νομίζω να υπάρχει γυναίκα που να μην θέλει να είναι εκει για τα παιδια της.Η εργαζόμενη γυναικα έχει την πίεση να τα καταφέρει ώστε να είναι εντάξει στην δουλεία της και στο σπίτι της...Η φαρμακοποιός μου κάνει εφημερίες ολόκληρα 24ωρα,η παιδίατρος μου από το πρωί έως το βραδύ εξετάζει παιδιά που πολλά από αυτά δεν μπορεί να κουμαντάρει αλλα και η μαμάδες πολλές φορές ξεπερνάμε τα όρια.Η γυναικολόγος μου δέχεται καθημερινά δεκάδες γυναίκες, η δασκάλα χορού της κόρης μου,που προσπαθεί να μάθει βηματάκια χορού σε δεκάδες παιδάκια καθημερινά και η κομμώτρια μου έχει την κάθε μια να θέλει να την κάνει μοντελο. Κάθε πλευρά έχει τα θετικά και τα αρνητικά της.
Ολόκληρο κίνημα έχει ξεσηκωθεί για τα οφέλη του θηλασμού.Και φυσικά δεν υπάρχει καλύτερο από το μητρικό γάλα.Θα έπρεπε όμως να προσέχουμε τι λέμε και που το λέμε....Εγώ δηλαδή τι πρέπει να κάνω που 7 ημερών λεχώνα με έκαναν να κλαίω 2 μέρες και 2 νύχτες με αποτέλεσμα την 10η ήμερα να μην έχω σταγόνα γάλα θα θηλάζω τον μικρό μου.Τι κι αν μάτωσα το στήθος μου για να βγάλω μια σταγόνα. Και να τραβάω με το θήλαστρο και να πονάω.Και δεν ειναι μόνο ο πονος ο σωματικός,αλλα ο ψυχικός.Δεν ειχα την ευκαιρία κα κοιμίσω το μωρό μου στο στήθος μου.Δεν ειχα την ευκαιρία να βιώσω αυτό το δέσιμο,αυτή την μοναδική στιγμή που έισαι εσύ και το μωρό σου.Που να τολμήσω να πω οτι θήλασε 10 μέρες...και φυσικά η ειρωνεία ειναι η πρωτη αντίδραση μόλις πω ότι μου κόπηκε το γάλα...Γιατί δεν συνέβη σε σένα.Από την άλλη υπάρχουν μητέρες που έχουν άφθονο γάλα και δεν μπρουν να το δώσουν στο παιδάκι τους,μπορει να παίρνουν φάρμακα ή να μην μπορεί να το πιει το μωράκι τους...
Γέννησα 2 παιδάκια και φυσιολογικό τοκετό...χωρίς επισκληρίδιος....Στο πρώτο μου παιδάκι έκανα 16 ράμματα...δεν μπορούσα να κάτσω για πάνω απο μια εβδομάδα και και με το δεύτερο παιδί μου πονούσα 17 ώρες.Είμαι άξια μαμά σωστά? και η γυναίκα που περίμενε 10 και 15 ώρες να γεννήσει φυσιολογικά και τελικά την έβαλαν στο χειρουργείο γτ ο παιδί κατέβαινε ανάποδα και πέρα από τον φόβο της γέννας δεν ήξερε τι συμβαίνει είναι πιο άξια από μένα?Η τομή της που έκανε να κλείσει πόσες μέρες και η δυσκολία της να φροντίσει το παιδάκι της γιατί η καισαρική είναι χειρουργείο...Ακούγοντας όμως καισαρική η πρώτη σου σκέψη ειναι οτι απλά δεν ηθελε να πονέσει.
Μαμάδες που έχουν ενα παιδι vs μαμάδες που εχουν δυο παιδια και πανω.
Έχω 2 υγειεστατα παιδάκια.Έχει τύχει να ρωτήσω και εγώ μαμά εάν έχει σκοπό να κάνει δεύτερο παιδάκι. Και μου απάντησε αρνητικά...ε λοιπόν με γεια της με χαρά της.Κ εγώ θέλω να κάνω και τρίτο και τέταρτο...το θέλω όμως με το μπορώ απέχει πολύ. Αρκετά λοιπόν με τα σχόλια περί ενός παιδιού. Έχω δυο παιδιά και εαν με ρωτήσεις ποιο από τα δυο αγαπώ πιο πολύ δεν μπορώ να σου απαντήσω.Η αγάπη απλά πολλαπλασιάζετε δεν μοιράζεται.Υπάρχουν μαμάδες που πόνεσαν τόσο πολύ που δεν θέλουν να ξανά ζήσουν αυτήν την διαδικασία.Υπάρχουν γυναίκες που περνούν δύσκολα οικονομικά και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα ενός δευτέρου παιδιού. Υπάρχουν γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν ή πέρασαν πολλά μέχρι να αποκτήσουν αυτό το ένα...αυτό το ενα θα παρει τόση αγαπη απο την οικογένεια του και θα κάνει φίλους,αυτοι θα ειναι τα αδέλφια του.Δεν κάνεις δεύτερο παιδι για να έχει παρέα το πρώτο..ουτε για να αποκτήσει ύπαρξη,(αυτό που λένε ένα ισον κανένα).
Βάζοντας λοιπόν τις σκέψεις μου σε τάξη νιώθω ότι η ζωή μας έχει μετατραπεί σε μια διαρκή κόντρα. Φτιάχνουμε κατηγορίες και καταχωρούμε τους ανθρώπους με δικά μας κριτήρια. Οι άνθρωποι δεν είναι καρτελάκια που τα τοποθετείς αναγολα με την δουλεία που κάνουν ή δεν κάνουν.Ζούμε σε πολύ δύσκολη εποχή και τα νεύρα μας δοκιμάζονται καθημερινά.Οι σχέσεις μας δοκιμάζονται καθημερινά.
Αφορμή για αυτό το θέμα στάθηκε το περιστατικό με μια γυναίκα που δεν κατάλαβε ούτε θα καταλάβει ποτέ πως ο κάθε ένας προσπαθεί με τον δικό του τρόπο.Ο κάθε ένας από εμάς βιώνει ή πρατει ανάλογα τα γεγονότα ή τις επιλογές του και σε αυτό δεν μας πέφτει λόγος.Δεν ήμαστε μέτρο και σταθμός ώστε βάση των δικών μας θεωριών να λειτουργεί ο κόσμος.Ντρέπομαι που πρέπει να εξηγώ γιατί δεν δουλεύω,γιατί δεν θήλασε το παιδι μου,πως γέννησα,ποσα παιδια έχω..
Οι γυναίκες ήμαστε φίλες,ερωμένες,μητέρες,αδελφές,κόρες. Ο ρόλος της γυναίκας είναι πολύπλευρος και από μόνος του κουραστικός πολλές φορές. Είτε εργαζόμενη είτε όχι ,είτε με ένα παιδί είτε με δέκα η γυναίκα αξίζει τον σεβασμό όλων...υπάρχουν γυναίκες που κατέστρεψαν το κορμί του για να αποκτήσουν ένα παιδι και δεν τα κατάφεραν.Υπάρχουν γυναίκες που χάσαν το αγγελουδι τους.Υπάρχουν γυναίκες που κανείς δεν μπορεί να φανταστει τι κρύβουν μέσα τους...Ακόμα και εγω που είμαι σκληρή στις σχέσεις μου,στον τρόπο που σκέφτομαι...κανεις δεν ξέρει γιατί ειμαι ετσι...τι έχω μέσα μου.Δεν θα πω πάλι για σεβασμό στον άνθρωπο..Η ζωή μας είναι αγώνας,ένας αγώνας που δεν υπάρχουν πρώτοι,δέυτεροι και τρίτοι.Όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο και στο τέλος της ημέρας μια γυναίκα,μια εργαζόμενη μητέρα,μια μαμά που βρίσκεται στο σπίτι σαν πέσει το βράδυ όλες αποζητάμε την στιγμή που θα ξαπλώσουμε στο κρεβατάκι μας...
Καλό κουράγιο στην γυναίκα!!!
Ok.....πρέπει να έπαθα εγκεφαλικό γιατί μου έχει στραβώσει το στόμα μετά από την ανάγνωση του πρώτου περιστατικού που περιέγραψες!!!!! Τι τρόπους...τι λεπτότητα.....τι ευγένεια είχε η κιουρία που σου μίλησε έτσι!!!!!!! Και λίγα της είπες κορίτσι μου!!!!! Αι σιχτιρ πια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα υπόλοιπα που αναφέρεις συμφωνω! Να αγιασει το στόμα σου! Μάθανε όλες οι μαμάδες να κρίνουν προς πάσα κατεύθυνση και για κάθε θέμα!!!!! Ανοίγουν το στόμα τους στις διάφορες ομάδες και να μας κερνάνε σφηνάκια μ@λ@κί@ς! Το μονο που ξέρουν ειναι να προσβάλλουν και να πληγώνουν!
Ζητώ συγγνωμη για την εκρηξή μου...
Με εκτιμιση μια κακιά μάνα που γέννησε με καισαρικη, θυλασε μόνο 20 μέρες τα δίδυμά της, που τα μαλώνει και τους δίνει και καμια μπατσουλα στον πωπό πότε-πότε!
Συναγωνίστρια κακία μαμά τα σέβη μου. Έλα μαζί να καούμε στην πύρα των κατιγοριών της υπέροχης κοινωνίας μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή