Πλεκτοκουβέντες.

Το σημερινό μου θέμα είναι διαφορετικό, ξεχωριστό και μπορώ να πω αγαπημένο μου,γιατί όταν οι φίλοι μου, μου κάνουν την τιμή να μου μιλήσουν...εεε τους αγαπώ ένα τσικ παραπάνω....Είναι κάποιες φορές που γνωρίζεις έναν άνθρωπο εντελώς τυχαία, από εκεί που δεν το περιμένεις και τελικά φτάνεις στο σημείο να τον αποκαλείς και φίλο σου. Σήμερα θα σας γνωρίσω την ταλαντούχα παλιομοδίτισσα φίλη μου Κλεοπάτρα Χρήστου. Ελπίζω να γνωρίσετε την Κλεοπάτρα όπως την ξέρω εγώ...δημιουργική, αυθεντική, με φαντασία ,μια μοντέρνα "παλιομοδίτισσα" όπως την αποκαλώ εγώ...

Ποια είναι αλήθεια η Κλεοπάτρα ? Είσαι μια νέα κοπέλα, μια νέα μοντέρνα μαμά γιατί αυτοαποκαλείσαι "παλαιομοδίτισσα" ? (εμένα βέβαια μου αρέσει να σε αποκαλώ έτσι)

 Καταρχάς, να σε ευχαριστήσω, όσο κι αν δεν θες να στο λέω και από εδώ, που μου έδωσες την ευκαιρία να μιλήσω για κάτι που αγαπώ πολύ! Θυμάμαι τον εαυτό μου, από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου να θαυμάζει οτιδήποτε παλιό…Τι εννοώ; Τον τρόπο ζωής των γιαγιάδων μας. Τα σοσονάκια της γιαγιάς Κλεοπάτρας σε μένα και τον αδελφό μου και αργότερα στην γέννηση της μικρής αδερφής μου. Την γιαγιά Τασία, με εκείνα τα ασπρόμαυρα επιβλητικά σχέδια για βελονάκι ψιλό,δαντέλας. Το κουβαράκι της, που για να μένει καθαρό, ήταν πάντα μέσα σε μια κατασκευή από πλαστικό μπουκάλι αναψυκτικού. Αγαπημένη ανάμνηση το πέρασμα στα χέρια μου του νήματος για να το κάνουμε κουβάρι ! Θυμάμαι να κεντάω τους πρώτους μου πίνακες σε ηλικία έξι ετών, με την βοήθεια της μητέρας μου. Την κούραση, αλλά και την χαρά, όταν το κέντημα τελείωνε! Όμως το πλέξιμο, παρόλο που η γιαγιά ήταν πάντα πρόθυμη στο να μου εξηγήσει, στα παιδικά μου μάτια φάνταζε τόσο μαγικό όσο και ακατόρθωτο! Τα χρόνια πέρασαν…Σήμερα πλέον που τα κατάφερα, κάθε πλεκτό έχει την σκέψη «θα ήταν περήφανη». Κάποτε ανεβάζοντας ένα σάλι κάποια κυρία μου έγραψε: "Άρωμα γιαγιάς αγαπημένης, αλλά τόσο φωτεινό και μοντέρνο". Αυτή είναι η Κλεοπάτρα!!!!!!

Γιατί όμως πλέξιμο ?Τι σε έκανε να ασχοληθείς με αυτό ? Ποια ήταν η αφορμή?

Η γέννηση της Εύας!!!!!!!!! Το μεγάλωμα της, τόσο διαφορετικό και τόσο παραδοσιακό. Είχα πάντα, στην πίσω άκρη του μυαλού μου «Τι θα έκαναν οι γιαγιάδες μου;». Πως μαζί με την ανατροφή ενός παιδιού, μπορείς να δημιουργείς και κάτι δικό σου! Και το μεγάλωμα με κάθε τρόπο είναι εξαντλητικό…. Εκεί κάπου έψαχνα κάτι που να μπορεί να με χαλαρώνει, να με ευχαριστεί και βασική προϋπόθεση να μην απαιτεί έξοδο από το σπίτι! Συνέπεσε μαγικά να βρώ σε ένα συρτάρι, ένα τεύχος του «Πλέκω», ένθετο στο Βήμα που είχα πάρει από την περίοδο της εγκυμοσύνης μου ακόμα. Με έτρωγε δηλαδή από καιρό! Τυχαία ανακάλυψα κάποια βίντεο στο youtube και είπα εδώ είμαστε! Και άρχισα τις ώρες, κυρίως τις βραδινές, που η Εύα κοιμόταν, να ψάχνω και να πλέκω. Στην πορεία, με ικανοποιούσε το αποτέλεσμα και δεχόμουν τόσο ενθαρρυντικά σχόλια, για τις ιδέες μου, για το τόσο στρωτό πλέξιμο, που μου έδινε δύναμη να συνεχίσω. Και αυτή την δύναμη την είχα πολύ ανάγκη, όπως όλοι μας άλλωστε! Δεν θα ξεχάσω ποτέ, τα πρώτα βελονάκια και νήματα που μου έφερε η πεθερά μου, τα Χριστούγεννα του `13.Μετά όλους τους συγγενείς και φίλους που κυριολεκτικά, μου στέλναν δέματα αποκλειστικά για το πλέξιμο και φυσικά τον σύζυγο της πεθεράς μου, Σαντάν, που από το αγαπημένο μου, παλαιοπωλείο, που διατηρεί στην Σμύρνη, με ξαφνιάζει σε κάθε δέμα ! Σαν να φορτίζουν την διάθεση σου όλα αυτά τα δώρα! Μεγάλη ευλογία !!!!! 

Ο δρόμος του χειροτέχνη πολλές φορές είναι μοναχικός. Εσύ έχεις ανθρώπους που συμβουλεύεσαι,  έχεις μέντορες?

 Θα ήταν ψέμα αν πούμε ότι το πλέξιμο είναι μοναχικό σαν τέχνη!! Μόνος δεν πορεύεσαι!! Θα ανταλλάξεις γνώσεις, θα "ζυμώσεις" τεχνικές, θα μιλήσεις με αρκετό κόσμο και θα καταλάβεις και κάτι πέρα από το πλέξιμο, θα καταλάβεις πως κάθε πλέκτρια κρύβει μέσα της έναν Θησαυρό ζωής όπως είναι και το πλεκτό δηλαδή !!!!!!!!!!!! Θα αναφέρω ενδεικτικά κάποια ονόματα, ζητώ συγνώμη εάν έχω ξεχάσει κάποιον. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κυρία Μαριέτα Ιωσηφίδου, στην Δέσποινα Ζλατινούδη, στην Δήμητρα Ευσταθίου, στην Κική Δρακοπούλου, στην Δώρα, στην Μαρία Grasia, στην Λούση Αποστολοπούλου, στην Ιωάννα Μελαδίνη. Και σε άλλες τόσες συμπλέκτριες ! Αφήνω για το τέλος την αγαπημένη μου Αλεξάνδρα Καλυβά !!!!!! Έχετε όλες την αγάπη μου !!!!!

Μάθαμε το πως, μάθαμε το γιατί...πες μου όμως αλήθεια, τι νιώθεις όταν χάνεσαι στις μάλλινες κούκλες και τις πλέξεις σου ? Από που πηγάζει η έμπνευση σου ? Τι είναι για σένα το πλέξιμο?

Το ότι μπορώ να μετατρέψω άμορφες μάζες χρωματιστών νημάτων σε ολοκληρωμένα πλεκτά, μου δίνει μια τεράστια ευφορία, η οποία με σπρώχνει εντελώς μηχανικά, να πιάσω το βελονάκι μου και να αρχίσω να δημιουργώ. Ειδικά όταν ξέρω για ποιον πλέκω, το πλέξιμο μετατρέπεται σε ιεροτελεστία ! Χάνω τον χώρο και τον χρόνο και ζω σε έναν δικό μου κόσμο. Όταν ολοκληρωθεί το πλεκτό και επανέρχομαι πίσω, διακατέχομαι από ένα τρομερό άγχος για το αν τελικά θα αρέσει στον αποδέκτη. Αυτό το άγχος, εξαφανίζεται δια μαγείας όταν δω το χαμόγελο στο πρόσωπο του ανθρώπου για τον οποίο δημιούργησα. Αυτή την ψυχική αγαλλίαση που νοιώθω την δεδομένη στιγμή δεν μπορώ να την περιγράψω !!! Όταν με ρωτάει κάποιος, τι είναι για μένα πλέξιμο κάνει την λάθος ερώτηση ..Μπορώ να μιλάω ατελείωτες ώρες για αυτό. Όμως σε εσένα θα απαντήσω περιεκτικά. Το πλέξιμο για μένα στην αρχή ήταν απλά πλέξιμο. Όταν τελείωσα και χάρισα το πρώτο μου πλεκτό, τότε κατάλαβα ότι είναι κομμάτι της ψυχής μου.

Σε γνωρίζω προσωπικά και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική...από σένα περιμένω τα πάντα...τι υπόσχεται η Κλεοπάτρα μέσα από την σελίδα της "Από χέρι σε χέρι".

Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί η Κλεοπάτρα είναι ότι θα συνεχίσει να κάνει Τέχνη για την Τέχνη, οποιαδήποτε τέχνη και αν επιλέξει να κάνει !

Αν και ξέρω ότι θα μου θυμώσει (για κανέναν 3δευτερα) θέλω οπωσδήποτε να αναφέρω την συμμετοχή σε  φιλανθρωπικές κινήσεις που γίνονται στις πλεκτό-ομάδες τις οποίες συμμετέχει όποτε αυτό είναι δυνατόν και γίνονται πολύ όμορφες και τρυφερές ενέργειες από όλες τις κοπέλες,πολλές από τις οποίες αναφέρθηκαν κ από την Κλεοπάτρα...Συγνώμη Κλεό μου αλλά όφειλα να το πω!!!!!

Αυτή λοιπόν είναι η παλιομοδίτισσα φίλη μου Κλεοπάτρα.Μια νέα γυναίκα με πολύ χιούμορ και όρεξη για δημιουργία.Σε αυτό όμως δεν είναι μόνη.Συμπαραστάτης και βράχος της το άλλο της μισό,το φιλαράκι μου ο Φοίβος (με τον οποίο ετοιμάζουμε άλλα πράγματα αλλά δεν είναι της παρούσης και φυσικά επιμελήθηκε το photoshooting -μιλάμε είναι οργανωμένο το έγκλημα )..ένας σύντροφός, φίλος, που βρίσκεται πάντα δίπλα της.Και τι χρειάζεσαι όταν έχεις στήριξη και αγάπη? κάτι να σου δίνει ενέργεια...και η μικρή Εύα είναι εκείνη που δίνει ελπίδα και ζωή στα όνειρα της μαμάς Κλεοπάτρας...όπως ξέρουν πολύ καλά να κάνουν τα παιδιά!

Δεν τελειώσαμε όμως εδώ...Η Κλεοπάτρα και εγώ θέλουμε να σας κάνουμε ένα δώρο...ήδη την σπίθα την πετάξαμε το Σάββατο...με πολλή αγάπη και χαρά μια τυχερή θα κερδίσει 12 βελονάκια και 3 κούκλες νήμα.Τα βήματα του διαγωνισμού απλά :

1. like στην σελίδα του facebook Peloma BoQ by Penny
2. like στην σελίδα της Κλεοπάτρας στο facebook  Από χέρι σε χέρι.
3. Δημόσια κοινοποίηση της φωτογραφίας του διαγωνισμού Την οποία θα βρείτε ως καρφιτσωμένη δημοσίευση στις σελίδες Peloma BoQ by Penny και Από χέρι σε χέρι.

*για έξτρα συμμετοχή αφήστε ένα σχόλιο στο blog Peloma BoQ κάτω από την ανάρτηση.

Ο διαγωνισμός λήγει στις  30 Οκτωβρίου 2016.
Έγκυρες είναι οι συμμετοχές που ακολούθησαν και τα 3 βήματα.
Καλή επιτυχία.

Τα νήματα είναι από το κατάστημα Wool & Moving Ερμού 37 Θεσσαλονίκη τηλ. 2310261384