Ο μικρούλης μου ήδη είναι 17 μηνών . Το διάστημα των διακοπών μας τον ωφέλησε πολύ καθώς είναι η εποχή που εξερευνά όλο του τον κοσμο και φυσικά στην εξοχή είχε την δυνατότητα να να γνωρίσει πολλά πράγματα,ζώα, την φύση. Εώς εκεί τα πήγαμε υπέροχα.. κάποια όμως περίεργα ξεσπάσματα του με έκαναν να ψάξω τι ακριβώς του συμβαίνει και χτυπιέται (στην κυριολεξία) στο πάτωμα όταν για παράδειγμα του δεν τον αφήνω να "μασουλάει" τα τηλεκοντρόλ.
Κάνοντας μια έρευνα στο διαδίκτυο έπεσα επάνω σε ένα θέμα για τα tantrums ,την κατάσταση δηλαδη που το παιδι έρχεται στα πρόθυρα της συναισθηματικής κατάρρευσης!!! Ανακάλυψα πως ο μικρός μου δεν ειναι απλά ένα κακομαθημενο παιδακι που θέλει να περασει το δικο του, απλα δεν μπορει να διαχειριστεί να συναισθηματα του. Με βοηθησε παρα πολυ και τα ξεσπάσματα του μειώθηκαν σε πολυ μεγαλο βαθμο. Πρώτα απο όλα το άρθρο βοηθησε πρωτίστως εμενα ώστε να καταλαβω τι του σημβαινει...απο εκει και επειτα η διαχειρηση μιας τέτοιας κατάστασης θέλει δουλεια και υπομονη... ακριβως όπως και τα παιδια!!!!Σαν μεταφερω λοιπον το θεμα ακριβως όπως το βρήκα στο διαδυκτιο. Φυσικα δεν ειναι δικο μου κειμενο, ουτε δικη μου ερευνα και δεν θα μπορουσα να εγγυηθώ την αποτελεσματικότητα των συμβουλών του.
Κατανοώντας τον εγκέφαλο.
Τα tantrums δεν ειναι απλα τραυματικες στιγμες πείσματος ,κατα τις οποιες το παιδι διεκδικεί με σθένος απο που θέλει. Αποτελουν εξωτερικες συμπεριφορικες εκδηλωσεις ενός πραγματικου βιολογικου φαινομενου. Ειναι αληθινες στιγμες κατάρευσης και όχι ενα προσποιητο ξεσπασμα κλάματος (ειστε σε θεση να διαβαζεται την γλώσσα του σωματος του παιδιου σας και να αναγνωριζετε τις διαφορες) οι οποιες συμβαινουν όταν κάτι ενεργοποιει συγκεκριμενες περιοχες του εγκεφαλου του παιδιου σας, όπως η αμυγδαλη -ένα μικρό μέρος στο κατω στο κατω μερος του εγκεφαλου το οποιο επεξεργάζεται συναισθηματα οπως ο φοβος και ο θυμος. Συγκεκριμενα η αμυγδαλη ειναι μερος του "πρωτογωνου" εγκεφαλου και φροντιζει να μας κρατα αφαλεις,καθως αναγνωριζει τους κυνδηνους και τις απειλες και δρα αμεσα,πριν ο υπολοιπος εγκεφαλος προλάβει να δρασει. Τα μεγαλα παιδια εχουν καλοσχηματισμενες αμυγδαλες, ωστοσο ο υπολοιπος εγκεφαλος δεν εχει ακομα αναπτυχθει εντελως και δεν εχει συνδεσει καθε περιοχη του με αυτες.
'Οταν το παιδι σας λοιπον εκρηγνυται επειδη ανοιξατε εσεις στο γιαουρτι του και δεν το αφησατε να το κανει μονο του,το συναισθηματικο μερος του εγκεφαλου του -ο σπασμώδικος θυμος του- κατακλυζει τον εγκεφαλο του. Κατανοοντας τα βιολογικα ξεσπάσματα ενος tantrum ,αφενος αντιλαμβανεστε οτι ειναι φυσιολογικα, αφετερου ξερετε απο που θα ξεκινησετε για να βοηθησετε το παιδι.
Η συμβουλη <αγνοηστε το>.
Πιθανως εχετε ακουσει την συμβουλη <αγνοηστε το παιδι οταν εχει tantrum>. Σιγουρα ,κατι τετοιο θα μπορουσε να καταπνιξει το ξεσπασμα (αν και για καποια παιδια μπορει να εχει εντελως διαφορετικα αποτελεσματα). Όμως ο ρολος μας ως γονεις δεν ειναι απλα να κανουμε το tantrum να περασει την δεδομενη στιγμη, αλλα να βοηθησουμε το παιδι να αναπτυξει τις ικανοτητες και τους μηχανισμους του εγκεφαλου του ,με τους οποιους θα διαχειρηζεται αυτο το ξεσπασμα στο μελλον.
Η δουλεια αυτη μπορει να γινει τοσο κατα την διαρκεια οσο και στο τέλος του tantrum, αρα το να το αγνοησετε δεν βοηθάει μακροπρόθεσμα. Κάποια παιδία χρειάζονται τον χώρο τους για να ηρεμήσουν, όμως ειναι καλύτερα να "δουλέψουμε" μαζί τους πρώτα,πρίν τους γυρίσουμε την πλάτη!
Πολλοι ειδικοι θα σας πουν οτι αφου το ορθολογικο μερος του εγκεφαλου του παιδιου δεν εχει σχοιμαστιστει πληρως ακομα,το παιδι δεν μπορει να αποφυγει αυτα τα συναισθηματικα ξεσπάσματα που το καταπνιγουν -και αυτο ειναι γεγονός. Αυτός ειναι ο λόγος που πολλοι υποστιρίζουν πως πρέπει να αγνοειται ενα παιδι σε κατασταση υστερίας, καθώς δεν υπαρχει κατι που μπορειται να κανετε για τις εκρηξεις του. Αντιθετα θα πρέπει να κανεις να εκτιμά το γεγονός ότι τα παιδία μας ενεργοποιουν και χρησιμοποιούν τον εγκεφαλό τους καθώς αυτος σχηματίζεται, όμως θα πρέπει και να το βοηθάμε να μάθουν από όλη αυτη τη διαδικασία. Τα παιδια ειναι ικανότατα και όσο περισσοτερο τα αντιμετωπηζουμε ως τετοια,τόσο καλυτερα θα ανταποκρίνονται σιγά-σιγά στις περιστασεις.
Παραμεινετε,λοιπον παρόντες όταν το παιδιβρισκεται σε κατασταση καταρρευσης και χρησιμοποιήστε τις παρακάτω συμβουλες:
Συνδέοντας και ενδυναμώνοντας τον εγκεφαλο.
Μέσω ης εξάσκησης , ο εξελιγμένος ορθολογικος εγκέφαλος, ο οποίος βρίσκεται στην μέση του προμρτώπιιαου φλοιού (πίσω απο το κούτελο, δηλαδη), δυναμλωνει και προσεγγίζει το χαμηλότερο μέρος του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να μπορει να ηρεμει και να διαχειριχεται τα τρομακτικά αυτα συναισθηματα που αναστατωνουν τόσο πολύ το παιδι.
Ιδανικα, η πληροφορία ταξιδέυει απο και προς τις δυο κατευθυνσεις, μεταξύ αυτών των περιοχών, με τις πρώτες συγκινησεις να εκφραζονται όπως τους αναλογει (δεν θέλετε το παιδι σας να καταπιέζει τα συναισθηματα του) αλλά ταυτοχρονα να βρίσονται υπο τον έλεγχο των ανωτέρων περιοχωςν του εγκεφάλου. Οι γονεις μπορουν να βοηθησουν σε αυτην την διαδικασία.Δείτε πως ννα αξιοποιήσετε την ισχύ ενός tantrum:
-Μην ξεχνάτε σε ποιον μιλάτε : Όταν το παιδί πραγματικά καταρρέει, δεν ειναι η κατάλληλη στιγμή να προσπαθήσετε να του μιλήσετε λογικά. Ξεχάστε τις λογικές εξηγήσεις. Μιλήστε στο συναισθηματικό μέρος του εγκεφάλου του: "νευρίασες πολύ με αυτό ε ;" ή "βλέπω ότι είσαι πολυ θυμωμένη/θυμωμενος τωρα".
-Εμπλέξτε το λογικό μέρος του εγκεφάλου : Αφού έχετε επικυρωσει τα έντομα αυτα συναισθηματα του παιδιου και οι αμυγδαλές τους αρχίζουν να ηρεμουν, βοηθήστε να συνδεθει το κάτω μέρος με το πάνω μέρος του εγκεφάλου και μιλήστε στο παιδι εμπλέκοντας το λογικό μερος του εγκεφάλου. Δοκιμάστε κάτι του στιλ "θέλεις να κάνουμε ενα πλάνο για το πότε θα μπορουσες να φας το μπισκότο;" ή "Βλέπω ότι στεναχωρηθηκες πολύ που φύγαμε. Πρέπει όμως να πάρουμε την αδελφή σου. Υπάρχει αλλος τρόπος να λύσουμε αυτο το πρόβλημα;"Έτσι , το παιδι θα αρχίσει να απομακρυνεται από το πως νιώθει προς το πως να μην νιώθει έτσι.
-Χωρίς πολλά λόγια: Δεν χρειάζεται να πειτε πάρα πολλά ή να υπέρ-αναλύσετε την κατάσταση ενός παιδιου με tantrum. Δείξτε λίγη κατανόηση ή ανακουφίστε το παιδι σας, δώστε μια λογική εξηγηση ή καντε ένα πρόγραμμα για τη συνέχεια και ακολουθήστε το άμεσα. Αλλάξτε θέμα για τη δεδομένη στιγμή (επιστρέψτε στο ξέπασμα αργότερα, αν θέλετε να εξηγησετε κάτι ή να ολοκληρώσετε κάτι που αφήσατε στην μέση). Για να βοηθήσετε το παιδι σας την στιγμη που βρίσκεται σε ενα συναισθηματικο χάος θα πρέπει να παραμέινετε ψυχραιμοι και να μην παρασυρθειτε απο τον τυφωνα. Στο σημειο αυτό μπορειτε να στρέψετε την προσοχη σας αλλου,μακρια απο το παιδι, και να του δώσετε τον χώρο που ενδεχομένως χρειαζεται.
-Ενδυναμώστε το παιδί σας: Δώστε του τα εργαλεία για να διαχειρίζεται μόνο του τα συναισθηματά του. Δοκιμάστε να πάρετε μαζί μια βαθία αναπνοή, πείτε του όυι μπορεί "να σταματήσει για λίγο, να κάνει ένα βήμα πίσω, να πάρει μια βαθία ανάσα και να δοκιμάσει ξανά" ή ανγνωρίστε πως το να τρέχει γύρω-γύρω σε όλο το σπιτι το βοηθά να όργανώσει τη σκεψη του και τα συναισθηματά του, όποτε επιστρέφοντας σε εσας θα ειναι πιο ισορροπημενο. Μην προτείνετε απλα τις τακτικες αυτή τη δεδομένη στιγμή. Μιλήστε γι'αυτές μετά την "καταιγίδα" σαν κάτι πολυ φυσιολογικό, σαν τροφή για την σκέψη, και εξηγηστε στο παιδι ότι όλοι κάποια στιγμή κυριευόμαστε απο τα συναισθήματα μας,αλλα βρισκουμε τρόπους να ρυθμίσουμε το πως λειτουργούμε με αυτά (δώστε πραγματικά παραδειγματα-πχ. έχουμε νέυρα; Μετράμε αργά μέχρι το 10 για να ηρεμίσουμε).
-Εκλογικεύστε την εικονα : 'Οταν βλέπετε αυτό το δράμα να ξετυλίγετε μπροστά στα μάτια σας, φανταστείτε την τρελή νευροχημική κατάσταση που λαμβανει χώρα μέσα στο κέφαλι του παιδίου και προσπαθήστε λίγο να αποστασιοποιηθητε. Δεν λέμε να αποχωρίσετε απο το δωμάτιο, αλλα να εκλογικευσετε την διαδικασια και να δειξετε λίγη παραπάνω ανοχή στα κλάματα και τις φωνές. Τα συναισθηματικά αυτα ξεσπάσματα έρχονται και φέυγουν. Δεν ειναι δική σας δουλεία να τα διορθώσετε ή να τα εξαφανήσετε, Να είστε όμως ,παρόντες και να βρίσκετε ευκαιρίες να τα χρησιμοποιήτε "διδακτικά".
Μην ξεχνάτε πως ο στόχος σας δεν ειναι να κάνετε τα tantrum να εξαφανιστουν με τρόπο μαγικό, αλλα να χτίσετε την ικάνοτητα του παιδιου να "αυτό-ρυθμίζεται", εξασκώντας τη συνδεση του συναισθηματικου με το λογικό μέρος του εγκεφάλου του. Αν κάνετε μέρος της καθημερινότηττας σας το να συζητατε για το πω διαχειρίζεται τα πολύ εντονα συναισθηματα, θα ξέρει τι να κανει τη στιγμή που θα προκύπτουν και θα παρατηρήσετε πως σταδιακά η ένταση των tantrum θα μειώνεται.
Πηγή : Babble
Ελπίζω το κείμενο αυτό να σας βοηθήσει όσο και μένα...
Με αγάπη!!!
Κάνοντας μια έρευνα στο διαδίκτυο έπεσα επάνω σε ένα θέμα για τα tantrums ,την κατάσταση δηλαδη που το παιδι έρχεται στα πρόθυρα της συναισθηματικής κατάρρευσης!!! Ανακάλυψα πως ο μικρός μου δεν ειναι απλά ένα κακομαθημενο παιδακι που θέλει να περασει το δικο του, απλα δεν μπορει να διαχειριστεί να συναισθηματα του. Με βοηθησε παρα πολυ και τα ξεσπάσματα του μειώθηκαν σε πολυ μεγαλο βαθμο. Πρώτα απο όλα το άρθρο βοηθησε πρωτίστως εμενα ώστε να καταλαβω τι του σημβαινει...απο εκει και επειτα η διαχειρηση μιας τέτοιας κατάστασης θέλει δουλεια και υπομονη... ακριβως όπως και τα παιδια!!!!Σαν μεταφερω λοιπον το θεμα ακριβως όπως το βρήκα στο διαδυκτιο. Φυσικα δεν ειναι δικο μου κειμενο, ουτε δικη μου ερευνα και δεν θα μπορουσα να εγγυηθώ την αποτελεσματικότητα των συμβουλών του.
Κατανοώντας τον εγκέφαλο.
Τα tantrums δεν ειναι απλα τραυματικες στιγμες πείσματος ,κατα τις οποιες το παιδι διεκδικεί με σθένος απο που θέλει. Αποτελουν εξωτερικες συμπεριφορικες εκδηλωσεις ενός πραγματικου βιολογικου φαινομενου. Ειναι αληθινες στιγμες κατάρευσης και όχι ενα προσποιητο ξεσπασμα κλάματος (ειστε σε θεση να διαβαζεται την γλώσσα του σωματος του παιδιου σας και να αναγνωριζετε τις διαφορες) οι οποιες συμβαινουν όταν κάτι ενεργοποιει συγκεκριμενες περιοχες του εγκεφαλου του παιδιου σας, όπως η αμυγδαλη -ένα μικρό μέρος στο κατω στο κατω μερος του εγκεφαλου το οποιο επεξεργάζεται συναισθηματα οπως ο φοβος και ο θυμος. Συγκεκριμενα η αμυγδαλη ειναι μερος του "πρωτογωνου" εγκεφαλου και φροντιζει να μας κρατα αφαλεις,καθως αναγνωριζει τους κυνδηνους και τις απειλες και δρα αμεσα,πριν ο υπολοιπος εγκεφαλος προλάβει να δρασει. Τα μεγαλα παιδια εχουν καλοσχηματισμενες αμυγδαλες, ωστοσο ο υπολοιπος εγκεφαλος δεν εχει ακομα αναπτυχθει εντελως και δεν εχει συνδεσει καθε περιοχη του με αυτες.
'Οταν το παιδι σας λοιπον εκρηγνυται επειδη ανοιξατε εσεις στο γιαουρτι του και δεν το αφησατε να το κανει μονο του,το συναισθηματικο μερος του εγκεφαλου του -ο σπασμώδικος θυμος του- κατακλυζει τον εγκεφαλο του. Κατανοοντας τα βιολογικα ξεσπάσματα ενος tantrum ,αφενος αντιλαμβανεστε οτι ειναι φυσιολογικα, αφετερου ξερετε απο που θα ξεκινησετε για να βοηθησετε το παιδι.
Η συμβουλη <αγνοηστε το>.
Πιθανως εχετε ακουσει την συμβουλη <αγνοηστε το παιδι οταν εχει tantrum>. Σιγουρα ,κατι τετοιο θα μπορουσε να καταπνιξει το ξεσπασμα (αν και για καποια παιδια μπορει να εχει εντελως διαφορετικα αποτελεσματα). Όμως ο ρολος μας ως γονεις δεν ειναι απλα να κανουμε το tantrum να περασει την δεδομενη στιγμη, αλλα να βοηθησουμε το παιδι να αναπτυξει τις ικανοτητες και τους μηχανισμους του εγκεφαλου του ,με τους οποιους θα διαχειρηζεται αυτο το ξεσπασμα στο μελλον.
Η δουλεια αυτη μπορει να γινει τοσο κατα την διαρκεια οσο και στο τέλος του tantrum, αρα το να το αγνοησετε δεν βοηθάει μακροπρόθεσμα. Κάποια παιδία χρειάζονται τον χώρο τους για να ηρεμήσουν, όμως ειναι καλύτερα να "δουλέψουμε" μαζί τους πρώτα,πρίν τους γυρίσουμε την πλάτη!
Πολλοι ειδικοι θα σας πουν οτι αφου το ορθολογικο μερος του εγκεφαλου του παιδιου δεν εχει σχοιμαστιστει πληρως ακομα,το παιδι δεν μπορει να αποφυγει αυτα τα συναισθηματικα ξεσπάσματα που το καταπνιγουν -και αυτο ειναι γεγονός. Αυτός ειναι ο λόγος που πολλοι υποστιρίζουν πως πρέπει να αγνοειται ενα παιδι σε κατασταση υστερίας, καθώς δεν υπαρχει κατι που μπορειται να κανετε για τις εκρηξεις του. Αντιθετα θα πρέπει να κανεις να εκτιμά το γεγονός ότι τα παιδία μας ενεργοποιουν και χρησιμοποιούν τον εγκεφαλό τους καθώς αυτος σχηματίζεται, όμως θα πρέπει και να το βοηθάμε να μάθουν από όλη αυτη τη διαδικασία. Τα παιδια ειναι ικανότατα και όσο περισσοτερο τα αντιμετωπηζουμε ως τετοια,τόσο καλυτερα θα ανταποκρίνονται σιγά-σιγά στις περιστασεις.
Παραμεινετε,λοιπον παρόντες όταν το παιδιβρισκεται σε κατασταση καταρρευσης και χρησιμοποιήστε τις παρακάτω συμβουλες:
Συνδέοντας και ενδυναμώνοντας τον εγκεφαλο.
Μέσω ης εξάσκησης , ο εξελιγμένος ορθολογικος εγκέφαλος, ο οποίος βρίσκεται στην μέση του προμρτώπιιαου φλοιού (πίσω απο το κούτελο, δηλαδη), δυναμλωνει και προσεγγίζει το χαμηλότερο μέρος του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να μπορει να ηρεμει και να διαχειριχεται τα τρομακτικά αυτα συναισθηματα που αναστατωνουν τόσο πολύ το παιδι.
Ιδανικα, η πληροφορία ταξιδέυει απο και προς τις δυο κατευθυνσεις, μεταξύ αυτών των περιοχών, με τις πρώτες συγκινησεις να εκφραζονται όπως τους αναλογει (δεν θέλετε το παιδι σας να καταπιέζει τα συναισθηματα του) αλλά ταυτοχρονα να βρίσονται υπο τον έλεγχο των ανωτέρων περιοχωςν του εγκεφάλου. Οι γονεις μπορουν να βοηθησουν σε αυτην την διαδικασία.Δείτε πως ννα αξιοποιήσετε την ισχύ ενός tantrum:
-Μην ξεχνάτε σε ποιον μιλάτε : Όταν το παιδί πραγματικά καταρρέει, δεν ειναι η κατάλληλη στιγμή να προσπαθήσετε να του μιλήσετε λογικά. Ξεχάστε τις λογικές εξηγήσεις. Μιλήστε στο συναισθηματικό μέρος του εγκεφάλου του: "νευρίασες πολύ με αυτό ε ;" ή "βλέπω ότι είσαι πολυ θυμωμένη/θυμωμενος τωρα".
-Εμπλέξτε το λογικό μέρος του εγκεφάλου : Αφού έχετε επικυρωσει τα έντομα αυτα συναισθηματα του παιδιου και οι αμυγδαλές τους αρχίζουν να ηρεμουν, βοηθήστε να συνδεθει το κάτω μέρος με το πάνω μέρος του εγκεφάλου και μιλήστε στο παιδι εμπλέκοντας το λογικό μερος του εγκεφάλου. Δοκιμάστε κάτι του στιλ "θέλεις να κάνουμε ενα πλάνο για το πότε θα μπορουσες να φας το μπισκότο;" ή "Βλέπω ότι στεναχωρηθηκες πολύ που φύγαμε. Πρέπει όμως να πάρουμε την αδελφή σου. Υπάρχει αλλος τρόπος να λύσουμε αυτο το πρόβλημα;"Έτσι , το παιδι θα αρχίσει να απομακρυνεται από το πως νιώθει προς το πως να μην νιώθει έτσι.
-Χωρίς πολλά λόγια: Δεν χρειάζεται να πειτε πάρα πολλά ή να υπέρ-αναλύσετε την κατάσταση ενός παιδιου με tantrum. Δείξτε λίγη κατανόηση ή ανακουφίστε το παιδι σας, δώστε μια λογική εξηγηση ή καντε ένα πρόγραμμα για τη συνέχεια και ακολουθήστε το άμεσα. Αλλάξτε θέμα για τη δεδομένη στιγμή (επιστρέψτε στο ξέπασμα αργότερα, αν θέλετε να εξηγησετε κάτι ή να ολοκληρώσετε κάτι που αφήσατε στην μέση). Για να βοηθήσετε το παιδι σας την στιγμη που βρίσκεται σε ενα συναισθηματικο χάος θα πρέπει να παραμέινετε ψυχραιμοι και να μην παρασυρθειτε απο τον τυφωνα. Στο σημειο αυτό μπορειτε να στρέψετε την προσοχη σας αλλου,μακρια απο το παιδι, και να του δώσετε τον χώρο που ενδεχομένως χρειαζεται.
-Ενδυναμώστε το παιδί σας: Δώστε του τα εργαλεία για να διαχειρίζεται μόνο του τα συναισθηματά του. Δοκιμάστε να πάρετε μαζί μια βαθία αναπνοή, πείτε του όυι μπορεί "να σταματήσει για λίγο, να κάνει ένα βήμα πίσω, να πάρει μια βαθία ανάσα και να δοκιμάσει ξανά" ή ανγνωρίστε πως το να τρέχει γύρω-γύρω σε όλο το σπιτι το βοηθά να όργανώσει τη σκεψη του και τα συναισθηματά του, όποτε επιστρέφοντας σε εσας θα ειναι πιο ισορροπημενο. Μην προτείνετε απλα τις τακτικες αυτή τη δεδομένη στιγμή. Μιλήστε γι'αυτές μετά την "καταιγίδα" σαν κάτι πολυ φυσιολογικό, σαν τροφή για την σκέψη, και εξηγηστε στο παιδι ότι όλοι κάποια στιγμή κυριευόμαστε απο τα συναισθήματα μας,αλλα βρισκουμε τρόπους να ρυθμίσουμε το πως λειτουργούμε με αυτά (δώστε πραγματικά παραδειγματα-πχ. έχουμε νέυρα; Μετράμε αργά μέχρι το 10 για να ηρεμίσουμε).
-Εκλογικεύστε την εικονα : 'Οταν βλέπετε αυτό το δράμα να ξετυλίγετε μπροστά στα μάτια σας, φανταστείτε την τρελή νευροχημική κατάσταση που λαμβανει χώρα μέσα στο κέφαλι του παιδίου και προσπαθήστε λίγο να αποστασιοποιηθητε. Δεν λέμε να αποχωρίσετε απο το δωμάτιο, αλλα να εκλογικευσετε την διαδικασια και να δειξετε λίγη παραπάνω ανοχή στα κλάματα και τις φωνές. Τα συναισθηματικά αυτα ξεσπάσματα έρχονται και φέυγουν. Δεν ειναι δική σας δουλεία να τα διορθώσετε ή να τα εξαφανήσετε, Να είστε όμως ,παρόντες και να βρίσκετε ευκαιρίες να τα χρησιμοποιήτε "διδακτικά".
Μην ξεχνάτε πως ο στόχος σας δεν ειναι να κάνετε τα tantrum να εξαφανιστουν με τρόπο μαγικό, αλλα να χτίσετε την ικάνοτητα του παιδιου να "αυτό-ρυθμίζεται", εξασκώντας τη συνδεση του συναισθηματικου με το λογικό μέρος του εγκεφάλου του. Αν κάνετε μέρος της καθημερινότηττας σας το να συζητατε για το πω διαχειρίζεται τα πολύ εντονα συναισθηματα, θα ξέρει τι να κανει τη στιγμή που θα προκύπτουν και θα παρατηρήσετε πως σταδιακά η ένταση των tantrum θα μειώνεται.
Πηγή : Babble
Ελπίζω το κείμενο αυτό να σας βοηθήσει όσο και μένα...
Με αγάπη!!!
Καλώ σε βρήκα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω και εγώ ένα μικρούλη 17 μηνών και πραγματικά όταν το πιάνουν αυτές οι κρίσεις δεν ξέρω τι να κάνω, προσπαθώ να του δείξω ότι είμαι δίπλα του, αλλά μέσα στο παραλήρημα του δεν καταλαβαίνει τίποτα.