Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Καλοκαίρι ,παραλία και Greek Kamaki

Θυμάσαι την σκηνή από την ταινία "Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ" όπου ο Σταμάτης (της καρδίας μας) Γαρδέλης φορώντας εκείνο το απαράδεκτο μαύρο μαγιό σλιπ έκανε καντάδα στην Έφη Πίκουλα σε μια προσπάθεια να την ρίξει;...(απαράδεκτο το μαγιό σου Σταμάτη μου...απαράδεκτο,τέτοιο κουκλί και πας με αυτό το μαγιό;μόδα θα μου πεις,στο κάτω κάτω αν τον βόλευε τον άνθρωπο...). Ελα δεν μπορεί να μην το θυμάσαι...από τις top ταινίες στην εποχή της βιντεοκασέτας..Εγώ βέβαια ήμουν πολύ μικρή,βρέφος θα έλεγα (γκουχου γκουχου - τι; έλα δεν ειναι αυτό το θέμα μας!!!)Πάνω στο καράβι ο Σταμάτης (με το απαράδεκτο μαγιό) και την κιθάρα τραγουδάει σε ένα κορίτσι που τον ενδιαφέρει σαν γνήσιο Greek Kamaki.. 


Αν νομίζεις ότι αυτό το είδος έχει μείνει κλεισμένος στα dvd (πλέον) των παλιών ελληνικών βιντεοκασετών κάνεις πολύ μεγάλο λάθος...υπάρχει, ζει και αναπνέει στις παραλίες ,φυσικά έχει εξελιχθεί στα χρόνια που πέρασαν.Το θετικό ειναι ότι δεν φοράει το μαγιό του Σταμάτη, το αρνητικό ειναι ότι πιστεύει πως θα βγάλει γκόμενα...Βέβαια θα μου πεις έπεσε και στην περίπτωση..τι να σου κάνω μάναμ, έπεσες σε τσούχτρα, αμ δεν προσέχεις και εσύ!

Φοράει το γυαλί (την τελευταια λέξη της μόδας - στην οποία πραγματικά δεν θέλω καμιά συμμετοχή). Πολύχρωμο μαγιό, είναι πασαλειμμένος με αντηλιακό (δείκτης προστασίας 50 γιατί ο ήλιος καίει) και συνήθως κρατάει στο χέρι είτε παγωμένη μπύρα είτε πότο (ανάλογα που βρίσκεται). Στα beashομπαρα ειναι πιο μαζεμένοι,σε παρέες και έτσι στοχεύουν σε παρέες μοναχικών κορασίδων όπου λίγο πολύ έχουν πάει εκεί για φλερτάκι.Αυτό το δέχομαι και το επικροτώ...τι γίνεται όμως όταν είσαι σε μια σχετικά ήρεμη, οικογενειακή και ήσυχη παραλία οπού ακούγεται το κύμα κ οι τρυφερές φωνές των ελάχιστων παιδιών να τρυπούν γλυκά τα αφτιά σου...
Μαμα κοιτάααααααααααααααα
Μαμαααααααααααα ο Ηλίας με έβρεξε (πως σε βρέχουν μέσα στην θάλασσα πότε δεν κατάλαβα)
Μαμαααααααααααα πεινάωωωωωωωωωωω
Μαμαααααααααααααααααααααα που ειναι τα κουβαδάκια μουουουουουουουουουουου
Μαμαααααααααααααααα
μαμαααααααααααααααααα
μαμααααααααααααααααααααααααααααααααααααα


Δεν πτοείσαι όμως εσύ,αγέρωχη ξαπλώνεις στην υπερτέλεια ψάθα σου,πίνεις τη δροσερή σπιτική σου λεμονάδα (διότι πας οργανωμένη στην παραλία,είναι μια ιεροτελεστία..σαν το πρώτο ραντεβού όπου σχεδιάζεις από το ρούχο,μαλλί,νύχι ως τι κρέμα χεριών θα χρησιμοποιήσεις) και χαλαρώνεις (ή τέλος πάντων προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι χαλαρώνει),ώσπου ξαφνικά....Μια σκιά αντιλαμβάνεσαι να σε πλησιάζει...

-Συγνώμη έχεις φωτιά; (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
-Όχι
-Δεν καπνίζεις; (Λες να καπνίζω και να εχω φωτιά αλλά να στο κρύβω ρε φίλε;)
-Οχι
-Κρίμα!!! (νταξη όπως το δει κανείς)...

Συνεχίζεις να απολαμβάνεις την ήρεμη θάλασσα και να διαβάζεις το βιβλίο σου (για 2η φορά) και το απόγευμα κυλάει έτσι ακριβώς όπως πρέπει..με ηρεμία και ατελείωτα Μαμααααααααααααααααα κοιταααααααααααα...Όμως μην νομίζεις πως ξεμπερδεύεις έτσι απλά...(Κατακαημένη!!!)..Την επόμενη μέρα βρίσκεσαι εκεί.Στην ήρεμη παραλία που τα βράχια του βουνού πίσω σου έχουν φτιάξει μικρά μικρά κολπάκια σαν μικρές ιδιωτικές παραλίες. Εκεί που η θάλασσα είναι ασφαλής για τα παιδιά και εσύ βρίσκεις τον χρόνο απλά να καθίσεις. Άκου τώρα τι λέω..."απλά να καθίσεις". Πόσες φορές στην τρελή καθημερινότητα σου βρίσκεις τρόπο απλά να καθίσεις...όχι να ξεκουραστείς, όχι να πάρεις δυνάμεις ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΑΘΙΣΕΙΣ!Σε μια καθημερινότητα που ακόμη και ο ύπνος σου υπάρχει μόνο και μόνο για να σκέφτεσαι το αυριανό φαγητό,τα παιδιά,τα έξοδα...Κάθεσαι λοιπόν στην μοναξιά (θα ήταν το τέλειο αν σου έλεγα και στην απόλυτη ησυχία αλλά ακούγεται το διαπεραστικό "Μαμααααααααααααααααααααα"...οπότε βολέψου μόνο με την εικόνα..Και αυτό όμως κάτι ειναι) έχεις ξαπλώσει,έχεις βάλει στα παιδιά αντηλιακά,καπέλα,μπρατσάκια και πιάνεις τον καφέ..βρίσκεις γρήγορα την σελιδα του βιβλίου που δεν μπόρεσες να τελειώσεις χθες το βράδυ όπου κοιμήθηκες όρθια (για άλλη μια φορά) και καθώς ετοιμάζεσαι να πάρεις μια γενναία ρουφηξιά καφέ...
-Συγνώμη...(άντε πάλι)
.............................(σηκώνεις τα μάτια και κοιτάζεις σαν το στραβωμένο)
-Μήπως έχεις φωτιά;
-Όχι όπως σου είπα και χθες!!!!
-Κρίμα και εγώ πως θα σου πιάσω την κουβέντα...(συγνώμη αλλά τα ήθελε ο άπαυτος σου)
-Δεν θα μου την πιάσεις,βασικά δεν υπάρχει περίπτωση να μου πιάσεις τίποτα,γι αυτό θα πας στην πολύχρωμη ομπρελά σου και θα κάνεις ότι δεν με βλέπεις, δεν υπάρχω..δεν με είδες ποτέ!!!!
-Μα.....
-Μανταρίνια!!!!
Όσο και να μην το πιστεύεις είναι ένας αληθινός διάλογος..Αρχίζω και κοιτιέμαι ρε παιδί μου,λέω δεν μπορεί, εγώ προκαλώ,μετά λέω "μα πόσο θεά είμαι η άτιμη..τακ τακ τακ σκορπώ θύματα όπου και αν βρεθώ" αλλά τελικά το βρήκα.Μια χαρά είμαι,σοβαρή σοβαρότατη,απλώς με βλέπουν με τα παιδιά στην ησυχία και σου λέει "ψάχνεται"...Όχι καμάρι μου δεν ψάχνομαι γενικά,αλλά και ουτε και ειδικά αλλά και αν ψαχνόμουν εδώ θα ψαχνόμουν;Άσε με σε παρακαλώ που έναν έχω και δεν μπορώ να βγάλω άκρη που θα ψάξω και δεύτερο (που για να σου πω την αλήθεια ανακάλυψα πως μαυρίζω χωρίς ηλιοθεραπεία!!!Το λάδι που μου βγάζει το στεφάνι μου κάθεται πάνω στο δέρμα καίγεται και να σου Imany η Πεννιτσα...(και εδώ θα σου αφιερώσω το λατρεμένο "Don't be so shy" το mixαρισμενο όμως γιατί το άλλο πολύ με ψυχοπλακώνει)..Λες και η ησυχία ειναι μόνο για ελεύθερες..αμ δεν στα είπανε καλά άνθρωπε μου, αλλά βέβαια,μήπως θα σηκωθείς ποτέ στην ζωή σου 6 το πρωί να ετοιμάσεις γάλα,πρωινά,μεσημεριανά να σε τραβάει το ένα από δω το άλλο από εκεί και όταν τα αφήνεις μόνα τους στο δωμάτιο μπας και ηρεμήσουν ακούς ένα...
-μαμαααααααααααααααααααααα μου πήρε το μαξιλάρι
-μαμαααααααααααααααααααααααααααααααααα μου δεν μ αφηνει να δω...
-μαμαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
και μετά να τα φέρεις στην θάλασσα και η μόνη στιγμή που λες "χαλάρωσα" θα έρθει κανείς να σου ζητήσει φωτιά;Όχι γιατί δεν είσαι μάνα εσύ...εσύ θα ενηλικιωθείς γύρω στα 55 οπού μετά θα αρχίσεις πάλι να ξεμωραίνεσαι!Και σε αυτά τα ενδιάμεσα χρόνια θα βρεις καμιά ταλαίπωρη να της βγάζεις το λάδι όπως βγαίνει και το δικό μου!!!


Έπειτα από λίγες μέρες (οι οποίες κυλούν πολύ γρήγορα-αλήθεια γιατί τα Σαββατοκύριακα οι αργίες και οι διακοπές κρατάνε τόσο λίγο) πηγαίνεις και πάλι στο ίδιο σημείο...έχεις κοιμηθεί ελάχιστα,όμως έχεις τρελά κέφια, η θάλασσα είναι υπέροχη και έχεις τελειώσει με το τρίπτυχο καπέλο- αντιηλιακό- μπρατσάκι...Ξαπλώνεις στην υπέρ μοδάτη ψάθα σου και απολαμβάνεις το παγωμένο φραπεδάκι σου...Ρίχνεις μια γρήγορη ματιά στην παραλία πριν χαθεί το μάτι σου στο γαλάζιο (για λίγα δευτερόλεπτα) αντιλαμβάνεσαι 3 γαμπρούς (της δυστυχίας αλλά χωρίς το μαγιό του Σταμάτη) οι δυο παίζουν ρακέτες (δεν θα το σχολιάσω καθόλου γιατί εγώ παίζω μπάλα στην παραλία), λίγο πιο κάτω μια δύσμοιρη μάνα με τα δυο της παιδιά (στην οποία θέλω να στείλω αγωνιστικούς χαιρετισμούς) ,μια οικογένεια και κάπου κρυμμένο ένα ζευγαράκι...Πίνεις μια δεύτερη γουλιά καφέ και πας να πάρεις το βιβλίο σου (το οποίο από τον χειμώνα ΤΩΡΑ το τελειώνεις)..Μια ,δυο σελίδες και γουλιές καφέ...μην ξεχνάμε βέβαια και τα εκκωφαντικά μαμαααααααααααααααααααα... Μια σκιά πλησιάζει μιλώντας στο τηλέφωνο...τρίτη ,τέταρτη σελίδα...
-Κοπελιά (δηλαδή για το κοπελιά και μόνο έπρεπε να κεράσεις φοντάν) μην μου πεις ότι τα παιδιά είναι δικά σου..
(σηκώνεις τα μάτια και εχεις το βλέμμα γεμάτο ερωτηματικά..να βρίσεις να γελάσεις ή να μουτζώσεις)
-Όχι ρε φίλε τα δανείστηκα γιατί ξέμεινα από χόμπι..
Και ναι μια ατάκα και μόνο ειναι αρκετή για να φύγει ξανά στην ομπρέλα του και να κρατάει το σκορ των φίλων του...Τον κοιτάζω για λίγα δευτερόλεπτα και αναρωτιέμαι...οκ δεν ξερεις που πας..αλλά...αλήθεια τώρα; σοβαρά μιλάς; Δηλαδή κάνεις πλάκα έτσι; Έρχεσαι και ρωτάς αν τα παιδιά που έχουν διώξει ακόμη και τα ψάρια ειναι δικά μου; θα με τρελάνεις; Έλα πες μου τώρα με τέτοιες ατάκες ΝΟΜΙΖΕΙΣ οτι θα βγάλεις και γκόμενα;(καλά αυτό δεν παίζει αλλά να 'χαμε να λέγαμε)...Πρωτοτυπία μηδέν!!!!!!έλα πες την αλήθεια σε προσπέρασα με το μηχανάκι και ήρθες να πάρεις την εκδίκηση σου...λες "τώρα θα σου σπάσω τα νεύρα" αλλιώς δεν μπορώ να σου δώσω κανένα ελαφρυντικό!!!Και ήμαστε και κοντά στην θάλασσα...και ο ναυαγοσώστης ειναι και κομματάκι μακρυά...μην βρεθείς στον πάτο να κάνεις μπουρμπουλήθρες!!!!

Καταλαβαίνω πως ειναι καλοκαίρι και όσο να πεις η διάθεση ανεβασμένη..αλλά (οδηγός προς επίδοξα καμάκια) ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν ενοχλούμε μάνα με παιδιά κάτω των 18 ετών (από 18 και πάνω συνήθως σπουδάζουν όποτε υπάρχουν κάποιες στιγμές ηρεμίας-άλλωστε εκεί βλέπεις και λίγο την μαμά σου όποτε δεν πλησιάζεις)..Ξέρεις τι έχει τραβήξει αυτή η γυναικά από το πρωί που άνοιξε τα μάτια της;(αν κατάφερε τελικά να ριμαδικοιμηθει το μισό βραδυ)..Μην πλησιάζεις...τζιζζζζζζζζζζζ...ειναι καζάνι που βράζει...Βεζούβιος και άμα σε πάρει θα σε σηκώσει και θα σε στείλει σε άλλη παραλία...Ποτέ μην μπαίνεις ανάμεσα σε μια μάνα και στην ηρεμία της...δεν θα ευθύνεται εκείνη για ότι πάθεις!!!Πολύ ωραίο το φλερτ και το πείραγμα αλλά στην φάση που είμαι προτιμώ να το βιώνω ως τηλεθεατρια όταν ξαναβλέπω τον Σταμάτη να τραγουδάει επάνω στο καράβι (με το απαράδεκτο μαγιό -Ρε Σταμάτη....ρε Σταμάτη)...Δεν λέω ότι μεγάλωσα μαναμ απλά δεν με ενδιαφέρουν όλα αυτά...δεν με αφορούν. Βέβαια ποτέ δεν με αφορούσε να κάνω γνωριμίες στις αμμουδιές με φόντο το απέραντο γαλάζιο και τα κοχύλια..Παραλία για μένα θα πει διάβασμα,χαλάρωση,μουσική και η παρέα μου,παιχνίδια με τα παιδιά και ήλιος,αυτός ο υπέροχος ελληνικός ήλιος που δεν υπάρχει πουθενά αλλού...άλλωστε like here nowhere γι αυτό ...πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία!!!!(και καλοκαίρι χωρίς Ημισκούμπρια δεν γίνεται)!!!

 Ακολουθεί κοινωνικό μήνυμα:

Όχι καμάκι
όχι γαμπροί σε θάλασσες και ακτες!
Για να μπορούμε να χαιρόμαστε την θάλασσα και αυτό το καλοκαίρι!!!!



*Η ανάρτηση έχει καθαρά χιουμοριστικό χαρακτήρα!



Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

Μηνύματα από το σύμπαν.

Έχει εδώ και κάποιες ημέρες βλέπω στον ολιγόωρο ύπνο μου χελώνες. Είτε το σύμπαν μου στέλνει μηνύματα είτε φταίει η χελώνα που κατοικεί στην αυλή μας. Χθες δεν άντεξα και αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στον ονειροκρίτη. Καλό είναι (μάλλον)..αν δεις στον ύπνο σου χελώνα, είναι προμήνυμα πως κάποιο ασυνήθιστο περιστατικό θα σου προξενήσει μεγάλη χαρά και θα βελτιώσει τις επιχειρήσεις σου. Τι άλλο θέλω λοιπόν...βρίσκομαι στο εξοχικό εδώ και 1,5 μήνα, μου απομένει άλλο τόσο ώσπου να γυρίσω στις μελλοντικές επιτυχημένες επιχειρήσεις μου γεμάτη ενέργεια και χαρά..Να πω ότι νοστάλγησα την καθημερινότητά μου; Όχι δεν θα το πω..το μόνο που μου έλειψε όσου να συνδεθώ στο διαδίκτυο με  συνθήκες αυτού του αιώνα, είναι τα απογεύματα στην αυλή συντροφιά με τον 89 Rainbow ..κάτι που τώρα πια απολαμβάνω. Κάνε με λίγο εικόνα..γρασίδι,παγωμένο φραπεδάκι και μουσική,πολύ μουσική.Νύχτες με κεριά στην απόλυτη ηρεμία και ατελείωτες σκέψεις για αυτά που θα έρθουν.


Συνήθως το καλοκαίρι ειναι διακοπές,ξενοιασιά,δεν σκέφτεσαι μόνο ζεις.Αλήθεια πόσα τραγούδια υπάρχουν για το καλοκαίρι;Μια ατέλειωτη λίστα ίσως,καλοκαιρινά ραντεβού και βραδινά μπανάκια,έρωτες,νησιά και αλμύρα. Τραγούδια που τα ακούμε σχεδόν από πάντα. Για μένα όμως νιώθω ότι αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό, δεν θέλω καλοκαιρινά τραγουδάκια με εξωτικούς ρυθμούς-όχι ήταν ποτέ και τα αγαπημένα μου. Σαν να νιώθω πως είναι το τέλος και η αρχή για κάτι άλλο που ίσως και να βρίσκεται πολύ πολύ κοντά μου. Τόσο που λες και αν απλώσω το χέρι μου θα το πιάσω,με την διαφορά ότι δεν ξέρω τι είναι. Είναι η αίσθηση που περιμένεις να συμβεί κάτι,όχι κάτι κακό,σαν πλάκωμα ,αλλά κάτι με ανυπομονησία. Σαν να περιμένεις αυτό το κάτι που θα σε ελευθερώσει. Κάπως έτσι νιώθω και ίσως αυτό να είναι το σημαντικό μου καλοκαίρι..

Μοιάζω να βρίσκομαι μπροστά σε δυο δρόμους ,που δεν έχω ιδέα που θα μπορούσαν να με βγάλουν. Κάθομαι ακριβώς στην μύτη που ο ένας δρόμος χωρίζεται σε δυο μικρότερους και εγώ πρέπει να διαλέξω προς τα που να πάω..είναι on way όποτε δεν μπορώ να γυρίσω πίσω ακόμη και αν στα πρώτα βήματα μου αλλάξω γνώμη..Νιώθω όμως τόσο σίγουρη για την επιλογή μου κι ας μην ξέρω ποια θα είναι.Νιώθω σαν να είναι η στιγμή που πρέπει να κρατάω από το χέρι μόνο εμένα...όχι άλλο έτσι,όχι σε κάτι που δεν μπορεί να με κρατά..όχι σε κάτι που δεν είναι για μένα, που δεν είμαι εγώ..Να σου πω την αλήθεια δεν νιώθω τίποτα απλά ανυπομονώ για την συνεχεία.Νιώθω σαν να περιμένω την πρώτη μέρα στο σχολείο,ένα μεγάλο ταξίδι..νιώθω ίσως αγωνιά,ελπίδα και δύναμη,μεγάλη δύναμη.. Έχει πλέον σκοτεινιάσει και βρίσκομαι στην αυλή με μοναδικό φως την οθόνη του υπολογιστή..σκέφτομαι πως οι χελώνες ίσως αργά αλλά σταθερά μου φέρνουν την ηρεμία που χρειάζομαι για να πάρω τον δρόμο μου..Αν και ο  σταθμός  παίζει τους αγαπημένους μου Queen και το You Don't Fool Me (κάθε μα κάθε φορά που ακούω την φωνή του Freddie νιώθω σαν να τον ερωτεύομαι) θα κλείσω την ανάρτηση μου με ένα κομμάτι που σημαίνει πολλά ..ίσως να το τραγουδάνε οι χελώνες που έρχονται..θα έρθουν την ώρα που σπαράζετε το φως μου..





Blogging tips