Ένας κόσμος φτιαγμένος για τα δυο σου τα πόδια.

Τα τελευταια 6 χρόνια της ζωής μου  κυκλοφορώ με ένα παιδικό καρότσι.Στην αρχή η κόρη μου έπειτα ο γιος μου,το καρότσι στην καθημερινότητα  μου έγινε η προέκταση των χεριών μου και η αφορμή να καταλάβω πόσο ελλειπή είναι η "οδική μας παιδεία"αδιαφορούμε παντελώς για τις ανάγκες του άλλου,τους νόμους και τους κανόνες.Πέρα από τον εαυτό μας δεν υπάρχει τίποτα,θέλω να παρκάρω και θα παρκάρω οπουδήποτε εν προκειμένου να γίνει η δουλειά μου και να βολευτώ.Ο κόσμος που ζούμε, που φτιάχνουμε και συντηρούμε είναι ένας κόσμος φτιαγμένος μόνο για 2 πόδια..ή αποτελείται από 2ποδα ζώα.

Κάτι κατηφορικά σημεία στις γωνίες των πεζοδρομίων δεν είναι εικαστικά δρώμενα,ούτε είπαμε να σπάσουμε την μονοτονία του ίσιου. Φυσικά δεν είναι ούτε μεγάλες υδρορροές που βοηθούν τα νερά να φύγουν από τα πεζοδρόμια στις μπόρες...λέγονται ράμπες αναπήρων. Είναι τα σημεία όπου τα αναπηρικά αμαξίδια,τα παιδικά καρότσια και οι άνθρωποι με περιορισμένη κινητικότητα τα χρησιμοποιούν ώστε να μην τους πατήσουν οι πολιτισμένοι "ουγκ" με τα αυτοκίνητα τους.Πριν θιχτείς για το "ουγκ" θυμήσου πόσες φορές άφησες το αυτοκίνητο σου σε ράμπα ανάπηρων και με εμπόδισες όχι μόνο παραβιάζοντας των οδικό κανόνα που σίγουρα έμαθες στην σχολή οδηγών αλλά έθεσες σε κίνδυνο τόσο την ζωή μου και την ζωή του παιδιού μου,καθώς με ανάγκασες να διασχίσω τον δρόμο. Εαν το έχεις κάνει συχνά με συγχωρείς αλλά δεν ανήκεις στο πολιτισμένο ανθρώπινο είδος.Δικαιολογίες του τύπου,πάρκαρα για λίγο να κατέβει ο άρρωστος πατέρας μου,η μητέρα μου είναι στον γιατρό, η έγκυος γυναίκα μου, δεν θα είχαν καμία σημασία εάν στο σημείο που πήγες να παρκάρεις υπήρχε ένας τροχονόμος με το μπλοκάκι έτοιμο για την κλήση,εκεί ούτε θα το σκεφτόσουν.

Το ζήτημα αλήθεια είναι κατά πόσο έχουμε ως λαός "οδική παιδεία"..τα τροχαία ατυχήματα αποδεικνύουν πως δεν έχουμε.Το ζήτημα είναι κατά πόσο έχουμε παιδεία σαν άνθρωποι και ως μαμά που περπατάω χιλιόμετρα σχεδόν μέρα παρά μέρα σας υπογράφω ότι δεν έχουμε ούτε παιδεία,ούτε σεβασμό προς τον συνάνθρωπο και τους κανόνες...και οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Δεν θα μιλήσω για τις κακοτεχνίες στους δρόμους,εκεί που περπατάς να βλέπεις να πετάγεται μια κολόνα της ΔΕΗ στην μέση μιας ράμπας ή την διάφορα των 5 εκατοστών που καθιστούν άχρηστη μια ράμπα ή για τα σπασμένα σκαμμένα πεζοδρόμια (γιατί καλά με το παιδικό καρότσι άλλα ένας ανάπηρος πως θα σηκώσει το αμαξιδιό του),το θέμα είναι αποκλειστικά οι οδηγοί...

Όταν παρκάρεις σε ράμπα αναπήρων αυτόματα προβιβάζεσαι σε γαϊδούρι,αφενός θεωρείς ότι ο δρόμος είναι τσιφλίκι σου και αφετέρου δεν σέβεσαι τους πεζούς συνανθρώπους σου για να μην σου πω ότι είσαι και αγράμματος γιατί στα μαθήματα οδήγησης προφανώς δεν πρόσεχες το συγκεκριμένο κεφάλαιο. Αν βεβαία ήσουν εσύ η μαμά με το καρότσι ή ο ανάπηρος τότε θα το σκεφτόσουν λίγο διαφορετικά...Μέσα σε χιλιάδες χιλιόμετρα οδικού δρόμου υπάρχουν 50 πόντοι αποκλειστικά και μόνο για τους ανθρώπους με περιορισμένη κινητικότητα..δεν χρειάζεται να παρκάρεις εκεί...ή να στο θέσω διαφορετικά...έστω ότι έχεις μια πληρωμένη θέση πάρκινγκ...δεν θα βάλεις μεγάλες ταμπέλες με αριθμούς αδείας που θα ειδοποιούν τους άλλους οδηγούς ότι η θέση σου ανήκει και θα απαιτείς να μην παρκάρει κανείς πέρα από σένα; εγώ τι πρέπει λοιπόν να κάνω ως πεζός που δεν με σέβεσαι;Εσύ αν κάποιος παρκάρει την θέση σου δεν θα καλέσεις την αστυνομία;Το ίδιο θα κάνω και εγώ...και μην εξεγείρεσαι για αυτό...όταν είσαι μάγκας και παρκάρεις όπου θέλεις θα είσαι και κιμπάρης να πληρώνεις!

Ζούμε σε έναν κόσμο φτιαγμένο για δυο πόδια.Πολλά πεζοδρόμια είναι αφιλόξενα προς οποιουδήποτε είδος καροτσιού.Τόσο στενά,κακοφτιαγμένα και άλλα γεμάτα τραπεζοκαθησματα.Εμπορικά καταστήματα ή και καφετέριες.Οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες εάν και εφόσον διαθέτουν,έχουν κάτι μικροσκοπικά ελεεινά ασανσέρ που και να μην είσαι θα γίνεις κλειστοφοβικός,πόσο μάλλον να χωρέσεις ένα ολόκληρο καρότσι. Όταν λοιπόν ο κόσμος είναι τόσο αφιλόξενος γιατί πρέπει να γινόμαστε και εμείς.Και άντε σου λέω άσε τα καρότσια.Κάποια στιγμή τα παιδιά μεγαλώνουν,στους άνθρωποι όμως που είναι καθηλωμένοι σε ένα μαξιδιο δεν θα τους φυτρώσουν πόδια.

Πολύ ωραία τα μεγάλα λόγια περί δικαιωμάτων και διαφορετικότητας και το πόσο θαυμάζεις τους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω..πόσο όμως ένας κινητικά ανάπηρος έχει την δυνατότητα να βγει μια βόλτα στο τετράγωνο της γειτονιάς του;Δεν μπορεί και σου το λέω εγώ που έχω την δυνατότητα να βγω στον δρόμο και να παραβλέψω τον ανόητο οδηγό που παρκάρει σε ράμπα,διάβαση ή στάση λεωφορείου.Ο κόσμος αυτός δεν είναι δικός σου ή δικός μου...είναι δικός μας...Πρέπει λοιπόν να σεβαστείς τους κανόνες,τους νόμους και αν το θέλεις πρέπει και οφείλεις στα ίδια σου τα παιδιά  να τους μάθεις πως ο κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο έχει τον χώρο του και τα δικαιώματά του...πρόσεξε μην βρεθείς στην θέση όλων αυτών που με τόση άνεση αποκλείεις.

*Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο άρθρο είναι τραβηγμένες σε μια και μόνο μέρα από την δυτική Θεσσαλονίκη προς το κέντρο της πόλης.Εγώ δεν νιώθω καθόλου περήφανη...εσύ;

Γεννημένη 26 Μαΐου του 1981.

Σήμερα γενέθλιάζω..κλείνω τα 35 και με στυλ και τσαχπινιά περπατάω προς τα 36. Τα τελευταία χρόνια καθώς μεγαλώνω η κάθε χρονιά είναι και διαφορετική.Κάθε χρόνο στα γενέθλια μου βάζω μικρούς στόχους και κάθε επόμενη χρονιά τσεκάρω ποιους από αυτούς έχω πετύχει....όπως κάθε χρόνο...καμία σχέση.Πως γίνεται κάθε φορά άλλα να σχεδιάζω και άλλα να κάνω...δεν το έχω καταλάβει.Γενικότερα κάπου,κάπως και με κάποιο τρόπο...χάνομαι!!!Καλλιτέχνης παιδί μου!!!

Η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που κάνεις την δική σου οικογένεια,δεν γιορτάζεις το ίδιο τα γενέθλια σου όπως όταν ήσουν ελεύθερη.Μπορεί μέσα στην τρέλα και την κούραση της καθημερινότητας να σου λείπουν εκείνα τα ξενύχτια με τις παρέες σου ή τις τούρτες έκπληξη στα club και στα beach bar που συνήθως βρισκόμουν τέτοια μέρα..Τώρα να σου πω ότι μου λείπουν? 'Όχι δεν μου λείπουν...μου λείπουν οι φίλοι μου που κάποιοι από αυτούς λείπουν πια στο εξωτερικό και κυρίως μου λείπει ο καλοκαιρινός καιρός που συνήθως είχε τέτοιες μέρες.Τώρα πλέον αποζητώ την ηρεμία...και ταξίδεψα πολύ,και πέρασα υπέροχα,και βγήκα και ξενύχτησα,είχα πολύ καλούς φίλους και περάσαμε υπέροχα...φαντάζομαι πως εαν έχοντας φτάσει πια 35 χρόνων μου έλειπε η διασκέδαση και το ξεσάλωμα...εεεε κάτι θα είχε πάει λάθος...αυτά νομίζω λέγονται απωθημένα!!!

Το ωραιότερο δώρο σήμερα μου το έκανε ο άντρας μου και η κόρη μου..μια υπέροχη τούρτα που έσβησα μόλις ξύπνησα...μου το έκανε η μαμά μου (2η τούρτα 2ο κεράκι),τα κατακόκκινα λουλούδια που έλαβα,την 3η τούρτα που με υποχρέωσαν να σβήσω (αλλά δεν θα φάω...348 είπαμε)...όλοι οι φίλοι που με θυμήθηκαν με αγάπη και πάνω από όλα ειλικρίνεια...γιατί την πραγματική αγάπη την νιώθεις όλο τον χρόνο...με θυμήθηκαν όσοι περίμενα,όσοι δεν με ξεχνάν ποτέ..ακόμη και αν έχω να τους δω πολλά χρόνια...αυτοί που με κάνουν να χαμογελάω...αυτοί είναι τα ωραιότερα δώρα μου

Κάθε χρόνος που έρχεται δεν είναι μια χρονολογική πρόσθεση στην ηλικία μου. Είναι μια υγιής και υπέροχη χρόνια που φεύγει.Άλλωστε η ηλικια δεν είναι δεδομένο,είναι κατάσταση...είναι όσο νιώθεις (σε λογικά πλαίσια πάντα...δεν μιλάω για 30αρες που νομίζουν πως είναι 15...). Η αλήθεια όμως είναι ότι αρνούμαι πεισματικά να μεγαλώσω.Νομίζω έχω μείνει κάπου στα 27 με 29..δεν θέλω να μεγαλώσω,δεν θέλω να πέσω στην παγίδα και να γίνω αυτό που δεν θα αντέξω.Όσο όμως και αν θεωρητικά δεν έχω 30αρίσει απόψε αποχαιρετώ μια ακόμη υπέροχη χρονιά.Γνώρισα πολλούς ανθρώπους,κάποιοι από αυτούς δεν άξιζαν ούτε την περιφρόνηση μου,γνώρισα άλλους που μπήκαν στην καρδία μου,στην ζωή μου και δεν θέλω να φύγουν,άλλαξα,έμαθα περισσότερα,δυσκολεύτηκα σε κάποια άλλα..τελικά ναι ήταν μια υπέροχη χρονιά όπως και αυτή που θα ακολουθήσει μέχρι τα επόμενα γενέθλια  μου..

Εύχομαι τον χρόνο που προστίθεται στην ζωή μου να είμαι πάνω από όλα υγιής.Να είναι γερά τα παιδάκια μου και να συνεχίσουν να με κάνουν περήφανη κάθε μέρα.Οι υπέροχοι φίλοι που μπήκαν στην ζωή μου να είναι δίπλα μου και να συνεχίζουν να με κάνουν καλύτερο άνθρωπο.Εύχομαι να καταφέρω έστω και λίγο να κάνω εγώ περήφανη την μαμά μου,εύχομαι να γελάσω πολύ,να δημιουργήσω καινούρια πράγματα και φυσικά το άλλο μου μισό να συνεχίσει να με ανέχεται και να με αγαπάει...κυρίως όμως εύχομαι να συνεχίσω να είμαι η καλύτερη φίλη του εαυτού μου και να την χρονιά που ακολουθεί να σκοτώσω ακόμη  περισσότερους από τους δαίμονες μου.

Χρόνια μου πολλά...

καλά..

τρελά..

και ευτυχισμένα!

Μια ματία στον κόσμο μου.

Παρασκευή σήμερα...Αν και ο καιρός δεν με προδιαθέτει για προγραμματισμό εξορμήσεων το Σουκού,θέλω να πιστεύω ότι μαζί με την μικρή μου (η οποία γιορτάζει κιόλας) κάτι θα κάνουμε. έχουμε υιοθετήσει εδώ και αρκετό καιρό τα "κοριτσοπρογράμματα" και το απολαμβάνουμε και οι δυο πολύ!Ελπίζω το Σάββατο να καταφέρουμε να πάμε στο Thessaloniki Fashion Project 2 // Αποθήκη Γ' // 21.05.2016  ...Θα δείξει...γιατί όπως είπε και μια φίλη...ο Μάης πρέπει να έχασε το "κορίτσι του" φέτος και την πληρώνουμε εμείς!Ότι και να γίνει όμως,με δυο παιδιά...μια εορτάζουσα κατάσταση,με ρούχα που πρέπει να πλιθοσιδερωθουν,φίλους που θέλω οπωσδήποτε να δω και αμέτρητα project προς τελείωμα ...το Σουκού μου προβλέπεται...γεμάτο...όπως πάντα!!!

Μια εξόρμηση στο αγαπημένο μου κατάστημα υλικών για τις κατασκευές μου ήταν αρκετή για να έρθουν στο μυαλό μου και άλλες ιδέες...Μεγάλο ρόλο βέβαια παίζει και το ότι κάθε φορά που επισκέπτομαι το κατάστημα Σεϊρίδης όλο και κάτι καινούριο θα υπάρχει... Κάπως έτσι και αυτή την φορά...πήγα για να συμπληρώσω τα υλικά μου και...μπλέξαμε!!! Υφάσματα, κορδέλες, διακοσμητικά...τα πάντα όλα!!!Ότι χρειάζεται ένας χειροτέχνης για να διακοσμήσει τις δημιουργίες του,ξύλο,μέταλλο,τσόχα...ουφ μόνο που τα σκέφτομαι θέλω να πάω και να τα πάρω όλα... Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω την ποικιλία τους σε υλικά για γάμους,βαπτίσεις εκεί νομίζω είναι οι top...Βέβαια διοργανώσεις τέτοιου τύπου αναλαμβάνουν και οι ίδιοι.Μια επίσκεψη στην σελίδα τους S Δημιουργείν   στο facebook θα σας καταπλήξει. 

Κακά τα ψέματα ,εν μέσω τέτοιας κρίσης,ειδικά εμείς που ασχολούμαστε με την χειροτεχνία,δεν ψάχνουμε καταστήματα που θα μας προμηθεύσουν μόνο τα υλικά που θα χρησιμοποιούμε στις κατασκευές μας και τέλος,αλλά να νιώθεις πως έχεις και μια ανθρώπινη και φιλική σχέση.Για μένα τουλάχιστον είναι σημαντικό να ξέρω και να αισθάνομαι ότι το κατάστημα που θα πάω να ψωνίσω δεν με βλέπει σαν πελάτη μόνο και η εξυπηρέτηση που θα έχω θα είναι η καλύτερη δυνατή.Γι αυτό και το κατάστημα Σεϊρίδης   είναι από τα αγαπημένα μου.Φιλικό περιβάλλον,άψογη εξυπηρέτηση και πολλές πολλές προτάσεις...Πηγαίνεις με μια ιδέα που κάπως έχεις φτιάξει στο μυαλό σου αλλά δεν έχεις εντοπίσει τον σωστό τρόπο να γίνει πράξη...σίγουρα έχουν άπειρες προτάσεις και ιδέες για να πραγματοποιήσεις αυτό που σκέφτηκες.

Όταν διοργάνωνα την βάπτιση του Ηλία μου  όλα τα υλικά τα πήρα από εκεί,τα υλικά για τις μπομπονιέρες,τις γάζες του στολισμού,τις χάντρες, τα λουλούδια για τα  στεφανάκια των κορίτσιων, τις κορδέλες για τα προσκλητήρια του Ηλία μου,τις κορδέλες προσκλητήρια που έκανα για μια φίλη,τα μπισκότα και φυσικά τα υλικά μου για τα μονογράμματα και τα στεφανάκια μου!

Αυτό που νιώθω εγώ κάθε φορά που πηγαίνω εκεί είναι σαν να βάζεις ένα παιδί σε παιδική χαρά...ή μάλλον πως θα ένιωθες εάν σου έφερναν ένα μεγάλο κουτί από τα αγαπημένα σου γλυκά και ήταν μόνο για σένα...ε αυτό!!!Είναι πολύ βασικό να έχεις καταστήματα βάσεις...καταστήματα που ξέρεις ότι θα σε εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο..Μπορώ να πω πως είναι από τα αγαπημένα μου καταστήματα (και όχι άδικα)ο  Σεϊρίδης / S Δημιουργείν αποτελεί ένα μεγάλο μέρους του κόσμου μου!!!

Δεν είμαι ανορθόγραφη...είμαι απλά χαρισματική.

Πόσο ο κόσμος μας είναι έτοιμος να αποδεχτεί το διαφορετικό?Με πόση άνεση κάποιος κοροϊδεύει,κρίνει και βάζει ταμπέλα σε ότι δεν του αρέσει,δεν καταλαβαίνει ή απλά τον βολεύει για να κρύψει την δική του ασχήμια?Δεν θα πάψω ποτέ  να ασχολούμαι με το θέμα διαφορετικότητας, όχι μόνο γιατί έτυχε να είναι κάποιος διαφορετικός αλλά κυρίως γιατί το επέλεξε...Πολύ θέλω να μάθω τα όρια,τα μέτρα και τα σταθμά που έχει θεσπίσει σαν άγραφους νόμους η κοινωνία και καθορίζει το ποιος είναι τι...ποιος είναι έξυπνος,άξιος,όμορφος...ταμπέλες που στην πραγματικότητα κρίνουν το φαίνεσθαι και όχι την ουσία...γιατί όπως μας έχει διδάξει και η νεότερη ιστορία...τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα διαπράττουν αυτοί που φοράν κουστούμια.

Δεν ξέρω εάν  δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το διαφορετικό ή είμαστε απλά ρατσιστές.Ο ρατσισμός έχει πολλές μορφές,ρατσισμό μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος για την εξωτερική του εμφάνιση,τον τρόπο που επέλεξε να ζει ή για κάτι που απλά του συνέβη..Μια τέτοια μορφή ρατσισμού  βίωσα ως μαθήτρια από κακούς δασκάλου και συνεχίζω να βιώνω όταν βρεθούν μπροστά μου άνθρωποι πραγματικά αγράμματοι...γιατί εγώ δεν είμαι ανορθόγραφη είμαι απλά δυσλεκτική.

Μαθήτρια δημοτικού στα μέσα της δεκαετίας του 80΄...αν και φημίζομαι για την "μνήμη χρυσόψαρου" που διαθέτω,έρχονται στο μυαλό μου πολλά περιστατικά από το σχολείο,όπου η δασκάλα έβρισκε τρομερά παιδαγωγικό να με προσβάλλει μπροστά στους συμμαθητές μου για την ανορθογραφία μου και φυσικά τα "κακά" παιδιά της τάξης ήξεραν πολύ καλά πως να το εκμεταλλευτούν στα διαλείμματα. Το θέμα μου όμως δεν είναι τα πειράγματα των συμμαθητών μου...ακόμη και ως παιδί δεν με άγγιζαν πότε όλα όσα έλεγαν για μένα...πάντα είχα καλύτερα πράγματα να κάνω..Δεν θα σταθώ ούτε στην δασκάλα μου,άλλο να είσαι δασκάλα και άλλο εκπαιδευτικός...Κάπου μετά 2000 και εκεί που αποφάσισα να ξανά γυρίσω στα θρανία, γνώρισα μια καθηγήτρια η οποία με προέτρεψε να ψάξω λίγο περισσότερο την αδυναμία μου...Μου πήρε αρκετό καιρό για να ανακαλύψω πως δεν ήμουν απλά η τεμπέλα μαθήτρια που δεν μπορούσε να μάθει σωστή ορθογραφία ή να κατανοήσει να μαθηματικά...αντιμετώπιζα πραγματικά μια μαθησιακή δυσκολία.Τα πράγματα για μένα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν υπήρχαν δάσκαλοι που θα το πρόσεχαν νωρίτερα..όμως πριν 25 χρόνια η ενημέρωση δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα.

Ακόμη όμως και σήμερα πολλοί σπεύδουν να διορθώσουν τα λάθη μου και αρκετοί από αυτούς να με ειρωνευτούν..."δεν πήγες σχολείο"..."στην ώρα της ορθογραφίας έκανες κοπάνα"...και άλλα τέτοια χαριτωμένα σχόλια που έχω ακούσει...Εγώ και σχολείο πήγα και στο μάθημα της γλώσσας εκεί ήμουν...εσύ τρόπους έμαθες?...ή όταν η μαμά σου σου έλεγε να είσαι ευγενικός είχες κλείσει τα αυτάκια σου?Και τώρα που μεγάλωσες γιατί δεν κοιτάζεις πως να ενημερωθείς,όχι μόνο για να το παίζεις έξυπνος αλλά για να γίνεις κιόλας και γιατί ένας ημιμαθής σαν εσένα είναι χειρότερος από τον αμαθή...σαν εμένα.Η δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία,δεν έχει καμιά σχέση με νοητική καθυστέρηση και τις περισσότερες φορές τα δυσλεκτικά άτομα είναι πιο δημιουργικά σε άλλους τομείς.Δηλαδή πόσο εγώ???

Είμαι πολύ άσχημο να διορθώνεις έναν δυσλεκτικό και όχι τόσο σαν πράξη όσο με τον τρόπο που το κάνεις,δεν είναι βλάκας απλά είναι δυσλεκτικός,δεν είναι τεμπέλης απλά αντιμετωπίζει μια μαθησιακή δυσκολία και η ορθογραφία είναι ένα κομμάτι της,όπως και εσύ αντιμετωπίζεις δυσκολία στο να μην είσαι ρατσιστής,στο να μην κοροϊδέψεις.Τώρα πια στα 35 μου έχω μάθει να μην με ενοχλεί..γιατί δυναμική δεν λέω αλλά πέρασα και αρκετό καιρό παρέα με λεξικό ή να ψάχνω να χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις ώστε να γλιτώσω τα σχόλια των "έξυπνων"...Η δυσλεξία έχει πολλές μορφές και τα δυσλεκτικά παιδιά πολλά χαρίσματα,όπως ο Πικάσο, ο Άινσταϊν και ο Στηβ Τζομπς,ο Έντισον που είναι μερικοί από τους διάσημους "ανορθόγραφους"...τελικά η δυσλεξία ίσως να είναι η "πάθηση των χαρισματικών παιδιών"...Ίσως λίγη ενημέρωση σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς σημασία δεν έχει το πως γραφείς αλλά τι πραγματικά έχεις να πεις...σαν λόγος,σαν ύπαρξη και σαν άνθρωπος....

Διαβάστε το άρθρο μου Επάγγελμα Γυναίκα

Πόσο ο κόσμος μας είναι έτοιμος να αποδεχτεί το διαφορετικό;Με πόση άνεση κάποιος κοροϊδεύει,κρίνει και βάζει ταμπέλα σε ότι δεν του αρέσει,δεν καταλαβαίνει ή απλά τον βολεύει για να κρύψει την δική του ασχήμια;Δεν θα πάψω ποτέ  να ασχολούμαι με το θέμα διαφορετικότητας, όχι μόνο γιατί έτυχε να είναι κάποιος διαφορετικός αλλά κυρίως γιατί το επέλεξε...Πολύ θέλω να μάθω τα όρια,τα μέτρα και τα σταθμά που έχει θεσπίσει σαν άγραφους νόμους η κοινωνία και καθορίζει το ποιος είναι τι...ποιος είναι έξυπνος,άξιος,όμορφος...ταμπέλες που στην πραγματικότητα κρίνουν το φαίνεσθαι και όχι την ουσία...γιατί όπως μας έχει διδάξει και η νεότερη ιστορία...τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα διαπράττουν αυτοί που φοράν κουστούμια.

Δεν ξέρω εάν δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το διαφορετικό ή είμαστε απλά ρατσιστές.Ο ρατσισμός έχει πολλές μορφές,ρατσισμό μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος για την εξωτερική του εμφάνιση,τον τρόπο που επέλεξε να ζει ή για κάτι που απλά του συνέβη..Μια τέτοια μορφή ρατσισμού βίωσα ως μαθήτρια από κακούς δασκάλους και συνεχίζω να βιώνω όταν βρεθούν μπροστά μου άνθρωποι πραγματικά αγράμματοι...γιατί εγώ δεν είμαι ανορθόγραφη είμαι απλά δυσλεκτική.

Μαθήτρια δημοτικού στα μέσα της δεκαετίας του 80΄...αν και φημίζομαι για την "μνήμη χρυσόψαρου" που διαθέτω,έρχονται στο μυαλό μου πολλά περιστατικά από το σχολείο,όπου η δασκάλα έβρισκε τρομερά παιδαγωγικό να με προσβάλλει μπροστά στους συμμαθητές μου για την ανορθογραφία μου και φυσικά τα "κακά" παιδιά της τάξης ήξεραν πολύ καλά πως να το εκμεταλλευτούν στα διαλείμματα. Το θέμα μου όμως δεν είναι τα πειράγματα των συμμαθητών μου...ακόμη και ως παιδί δεν με άγγιζαν πότε όλα όσα έλεγαν για μένα...πάντα είχα καλύτερα πράγματα να κάνω..Δεν θα σταθώ ούτε στην δασκάλα μου,άλλο να είσαι δασκάλα και άλλο εκπαιδευτικός...Κάπου μετά το 2000 και εκεί που αποφάσισα να ξανά γυρίσω στα θρανία, γνώρισα μια καθηγήτρια η οποία με προέτρεψε να ψάξω λίγο περισσότερο την αδυναμία μου...Μου πήρε αρκετό καιρό για να ανακαλύψω πως δεν ήμουν απλά η τεμπέλα μαθήτρια που δεν μπορούσε να μάθει σωστή ορθογραφία ή να κατανοήσει να μαθηματικά...αντιμετώπιζα πραγματικά μια μαθησιακή δυσκολία.Τα πράγματα για μένα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν υπήρχαν δάσκαλοι που θα το πρόσεχαν νωρίτερα..όμως πριν 25 χρόνια η ενημέρωση δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα.

Ακόμη όμως και σήμερα πολλοί σπεύδουν να διορθώσουν τα λάθη μου και αρκετοί από αυτούς να με ειρωνευτούν..."δεν πήγες σχολείο"..."στην ώρα της ορθογραφίας έκανες κοπάνα"...και άλλα τέτοια χαριτωμένα σχόλια που έχω ακούσει...Εγώ και σχολείο πήγα και στο μάθημα της γλώσσας εκεί ήμουν...εσύ τρόπους έμαθες;...ή όταν η μαμά σου σου έλεγε να είσαι ευγενικός είχες κλείσει τα αυτάκια; Και τώρα που μεγάλωσες γιατί δεν κοιτάζεις πως να ενημερωθείς,όχι μόνο για να το παίζεις έξυπνος αλλά για να γίνεις κιόλας και γιατί ένας ημιμαθής σαν εσένα είναι χειρότερος από τον αμαθή...σαν εμένα.Η δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία,δεν έχει καμιά σχέση με νοητική υστέρηση και τις περισσότερες φορές τα δυσλεκτικά άτομα είναι πιο δημιουργικά σε άλλους τομείς.Δηλαδή πόσο εγώ;;;;


Είναι πολύ άσχημο να διορθώνεις έναν δυσλεκτικό και όχι τόσο σαν πράξη όσο με τον τρόπο που το κάνεις,δεν είναι βλάκας απλά είναι δυσλεκτικός,δεν είναι τεμπέλης απλά αντιμετωπίζει μια μαθησιακή δυσκολία και η ορθογραφία είναι ένα κομμάτι της,όπως και εσύ αντιμετωπίζεις δυσκολία στο να μην είσαι ρατσιστής,στο να μην κοροϊδέψεις.Τώρα πια στα 35 μου έχω μάθει να μην με ενοχλεί..γιατί δυναμική δεν λέω αλλά πέρασα και αρκετό καιρό παρέα με λεξικό ή να ψάχνω να χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις ώστε να γλιτώσω τα σχόλια των "έξυπνων"...Η δυσλεξία έχει πολλές μορφές και τα δυσλεκτικά παιδιά πολλά χαρίσματα,όπως ο Πικάσο, ο Άινσταϊν και ο Στηβ Τζομπς,ο Έντισον που είναι μερικοί από τους διάσημους "ανορθόγραφους"...τελικά η δυσλεξία ίσως να είναι η "πάθηση των χαρισματικών παιδιών"...Ίσως λίγη ενημέρωση σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς σημασία δεν έχει το πως γράφεις αλλά τι πραγματικά έχεις να πεις...σαν λόγος,σαν ύπαρξη και σαν άνθρωπος....
- See more at: http://www.epaggelmagynaika.gr/e-ksomologiseis/item/4550-den-eimai-anorthografi-eimai-apla-xarismatiki#sthash.vBSZylIm.dpuf

Πόσο ο κόσμος μας είναι έτοιμος να αποδεχτεί το διαφορετικό;Με πόση άνεση κάποιος κοροϊδεύει,κρίνει και βάζει ταμπέλα σε ότι δεν του αρέσει,δεν καταλαβαίνει ή απλά τον βολεύει για να κρύψει την δική του ασχήμια;Δεν θα πάψω ποτέ  να ασχολούμαι με το θέμα διαφορετικότητας, όχι μόνο γιατί έτυχε να είναι κάποιος διαφορετικός αλλά κυρίως γιατί το επέλεξε...Πολύ θέλω να μάθω τα όρια,τα μέτρα και τα σταθμά που έχει θεσπίσει σαν άγραφους νόμους η κοινωνία και καθορίζει το ποιος είναι τι...ποιος είναι έξυπνος,άξιος,όμορφος...ταμπέλες που στην πραγματικότητα κρίνουν το φαίνεσθαι και όχι την ουσία...γιατί όπως μας έχει διδάξει και η νεότερη ιστορία...τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα διαπράττουν αυτοί που φοράν κουστούμια.

Δεν ξέρω εάν δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το διαφορετικό ή είμαστε απλά ρατσιστές.Ο ρατσισμός έχει πολλές μορφές,ρατσισμό μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος για την εξωτερική του εμφάνιση,τον τρόπο που επέλεξε να ζει ή για κάτι που απλά του συνέβη..Μια τέτοια μορφή ρατσισμού βίωσα ως μαθήτρια από κακούς δασκάλους και συνεχίζω να βιώνω όταν βρεθούν μπροστά μου άνθρωποι πραγματικά αγράμματοι...γιατί εγώ δεν είμαι ανορθόγραφη είμαι απλά δυσλεκτική.

Μαθήτρια δημοτικού στα μέσα της δεκαετίας του 80΄...αν και φημίζομαι για την "μνήμη χρυσόψαρου" που διαθέτω,έρχονται στο μυαλό μου πολλά περιστατικά από το σχολείο,όπου η δασκάλα έβρισκε τρομερά παιδαγωγικό να με προσβάλλει μπροστά στους συμμαθητές μου για την ανορθογραφία μου και φυσικά τα "κακά" παιδιά της τάξης ήξεραν πολύ καλά πως να το εκμεταλλευτούν στα διαλείμματα. Το θέμα μου όμως δεν είναι τα πειράγματα των συμμαθητών μου...ακόμη και ως παιδί δεν με άγγιζαν πότε όλα όσα έλεγαν για μένα...πάντα είχα καλύτερα πράγματα να κάνω..Δεν θα σταθώ ούτε στην δασκάλα μου,άλλο να είσαι δασκάλα και άλλο εκπαιδευτικός...Κάπου μετά το 2000 και εκεί που αποφάσισα να ξανά γυρίσω στα θρανία, γνώρισα μια καθηγήτρια η οποία με προέτρεψε να ψάξω λίγο περισσότερο την αδυναμία μου...Μου πήρε αρκετό καιρό για να ανακαλύψω πως δεν ήμουν απλά η τεμπέλα μαθήτρια που δεν μπορούσε να μάθει σωστή ορθογραφία ή να κατανοήσει να μαθηματικά...αντιμετώπιζα πραγματικά μια μαθησιακή δυσκολία.Τα πράγματα για μένα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν υπήρχαν δάσκαλοι που θα το πρόσεχαν νωρίτερα..όμως πριν 25 χρόνια η ενημέρωση δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα.

Ακόμη όμως και σήμερα πολλοί σπεύδουν να διορθώσουν τα λάθη μου και αρκετοί από αυτούς να με ειρωνευτούν..."δεν πήγες σχολείο"..."στην ώρα της ορθογραφίας έκανες κοπάνα"...και άλλα τέτοια χαριτωμένα σχόλια που έχω ακούσει...Εγώ και σχολείο πήγα και στο μάθημα της γλώσσας εκεί ήμουν...εσύ τρόπους έμαθες;...ή όταν η μαμά σου σου έλεγε να είσαι ευγενικός είχες κλείσει τα αυτάκια; Και τώρα που μεγάλωσες γιατί δεν κοιτάζεις πως να ενημερωθείς,όχι μόνο για να το παίζεις έξυπνος αλλά για να γίνεις κιόλας και γιατί ένας ημιμαθής σαν εσένα είναι χειρότερος από τον αμαθή...σαν εμένα.Η δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία,δεν έχει καμιά σχέση με νοητική υστέρηση και τις περισσότερες φορές τα δυσλεκτικά άτομα είναι πιο δημιουργικά σε άλλους τομείς.Δηλαδή πόσο εγώ;;;;


Είναι πολύ άσχημο να διορθώνεις έναν δυσλεκτικό και όχι τόσο σαν πράξη όσο με τον τρόπο που το κάνεις,δεν είναι βλάκας απλά είναι δυσλεκτικός,δεν είναι τεμπέλης απλά αντιμετωπίζει μια μαθησιακή δυσκολία και η ορθογραφία είναι ένα κομμάτι της,όπως και εσύ αντιμετωπίζεις δυσκολία στο να μην είσαι ρατσιστής,στο να μην κοροϊδέψεις.Τώρα πια στα 35 μου έχω μάθει να μην με ενοχλεί..γιατί δυναμική δεν λέω αλλά πέρασα και αρκετό καιρό παρέα με λεξικό ή να ψάχνω να χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις ώστε να γλιτώσω τα σχόλια των "έξυπνων"...Η δυσλεξία έχει πολλές μορφές και τα δυσλεκτικά παιδιά πολλά χαρίσματα,όπως ο Πικάσο, ο Άινσταϊν και ο Στηβ Τζομπς,ο Έντισον που είναι μερικοί από τους διάσημους "ανορθόγραφους"...τελικά η δυσλεξία ίσως να είναι η "πάθηση των χαρισματικών παιδιών"...Ίσως λίγη ενημέρωση σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς σημασία δεν έχει το πως γράφεις αλλά τι πραγματικά έχεις να πεις...σαν λόγος,σαν ύπαρξη και σαν άνθρωπος....
- See more at: http://www.epaggelmagynaika.gr/e-ksomologiseis/item/4550-den-eimai-anorthografi-eimai-apla-xarismatiki#sthash.vBSZylIm.dpuf

Πόσο ο κόσμος μας είναι έτοιμος να αποδεχτεί το διαφορετικό;Με πόση άνεση κάποιος κοροϊδεύει,κρίνει και βάζει ταμπέλα σε ότι δεν του αρέσει,δεν καταλαβαίνει ή απλά τον βολεύει για να κρύψει την δική του ασχήμια;Δεν θα πάψω ποτέ  να ασχολούμαι με το θέμα διαφορετικότητας, όχι μόνο γιατί έτυχε να είναι κάποιος διαφορετικός αλλά κυρίως γιατί το επέλεξε...Πολύ θέλω να μάθω τα όρια,τα μέτρα και τα σταθμά που έχει θεσπίσει σαν άγραφους νόμους η κοινωνία και καθορίζει το ποιος είναι τι...ποιος είναι έξυπνος,άξιος,όμορφος...ταμπέλες που στην πραγματικότητα κρίνουν το φαίνεσθαι και όχι την ουσία...γιατί όπως μας έχει διδάξει και η νεότερη ιστορία...τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα διαπράττουν αυτοί που φοράν κουστούμια.

Δεν ξέρω εάν δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το διαφορετικό ή είμαστε απλά ρατσιστές.Ο ρατσισμός έχει πολλές μορφές,ρατσισμό μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος για την εξωτερική του εμφάνιση,τον τρόπο που επέλεξε να ζει ή για κάτι που απλά του συνέβη..Μια τέτοια μορφή ρατσισμού βίωσα ως μαθήτρια από κακούς δασκάλους και συνεχίζω να βιώνω όταν βρεθούν μπροστά μου άνθρωποι πραγματικά αγράμματοι...γιατί εγώ δεν είμαι ανορθόγραφη είμαι απλά δυσλεκτική.

Μαθήτρια δημοτικού στα μέσα της δεκαετίας του 80΄...αν και φημίζομαι για την "μνήμη χρυσόψαρου" που διαθέτω,έρχονται στο μυαλό μου πολλά περιστατικά από το σχολείο,όπου η δασκάλα έβρισκε τρομερά παιδαγωγικό να με προσβάλλει μπροστά στους συμμαθητές μου για την ανορθογραφία μου και φυσικά τα "κακά" παιδιά της τάξης ήξεραν πολύ καλά πως να το εκμεταλλευτούν στα διαλείμματα. Το θέμα μου όμως δεν είναι τα πειράγματα των συμμαθητών μου...ακόμη και ως παιδί δεν με άγγιζαν πότε όλα όσα έλεγαν για μένα...πάντα είχα καλύτερα πράγματα να κάνω..Δεν θα σταθώ ούτε στην δασκάλα μου,άλλο να είσαι δασκάλα και άλλο εκπαιδευτικός...Κάπου μετά το 2000 και εκεί που αποφάσισα να ξανά γυρίσω στα θρανία, γνώρισα μια καθηγήτρια η οποία με προέτρεψε να ψάξω λίγο περισσότερο την αδυναμία μου...Μου πήρε αρκετό καιρό για να ανακαλύψω πως δεν ήμουν απλά η τεμπέλα μαθήτρια που δεν μπορούσε να μάθει σωστή ορθογραφία ή να κατανοήσει να μαθηματικά...αντιμετώπιζα πραγματικά μια μαθησιακή δυσκολία.Τα πράγματα για μένα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν υπήρχαν δάσκαλοι που θα το πρόσεχαν νωρίτερα..όμως πριν 25 χρόνια η ενημέρωση δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα.

Ακόμη όμως και σήμερα πολλοί σπεύδουν να διορθώσουν τα λάθη μου και αρκετοί από αυτούς να με ειρωνευτούν..."δεν πήγες σχολείο"..."στην ώρα της ορθογραφίας έκανες κοπάνα"...και άλλα τέτοια χαριτωμένα σχόλια που έχω ακούσει...Εγώ και σχολείο πήγα και στο μάθημα της γλώσσας εκεί ήμουν...εσύ τρόπους έμαθες;...ή όταν η μαμά σου σου έλεγε να είσαι ευγενικός είχες κλείσει τα αυτάκια; Και τώρα που μεγάλωσες γιατί δεν κοιτάζεις πως να ενημερωθείς,όχι μόνο για να το παίζεις έξυπνος αλλά για να γίνεις κιόλας και γιατί ένας ημιμαθής σαν εσένα είναι χειρότερος από τον αμαθή...σαν εμένα.Η δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία,δεν έχει καμιά σχέση με νοητική υστέρηση και τις περισσότερες φορές τα δυσλεκτικά άτομα είναι πιο δημιουργικά σε άλλους τομείς.Δηλαδή πόσο εγώ;;;;


Είναι πολύ άσχημο να διορθώνεις έναν δυσλεκτικό και όχι τόσο σαν πράξη όσο με τον τρόπο που το κάνεις,δεν είναι βλάκας απλά είναι δυσλεκτικός,δεν είναι τεμπέλης απλά αντιμετωπίζει μια μαθησιακή δυσκολία και η ορθογραφία είναι ένα κομμάτι της,όπως και εσύ αντιμετωπίζεις δυσκολία στο να μην είσαι ρατσιστής,στο να μην κοροϊδέψεις.Τώρα πια στα 35 μου έχω μάθει να μην με ενοχλεί..γιατί δυναμική δεν λέω αλλά πέρασα και αρκετό καιρό παρέα με λεξικό ή να ψάχνω να χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις ώστε να γλιτώσω τα σχόλια των "έξυπνων"...Η δυσλεξία έχει πολλές μορφές και τα δυσλεκτικά παιδιά πολλά χαρίσματα,όπως ο Πικάσο, ο Άινσταϊν και ο Στηβ Τζομπς,ο Έντισον που είναι μερικοί από τους διάσημους "ανορθόγραφους"...τελικά η δυσλεξία ίσως να είναι η "πάθηση των χαρισματικών παιδιών"...Ίσως λίγη ενημέρωση σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς σημασία δεν έχει το πως γράφεις αλλά τι πραγματικά έχεις να πεις...σαν λόγος,σαν ύπαρξη και σαν άνθρωπος....
- See more at: http://www.epaggelmagynaika.gr/e-ksomologiseis/item/4550-den-eimai-anorthografi-eimai-apla-xarismatiki#sthash.vBSZylIm.dpuf

Πόσο ο κόσμος μας είναι έτοιμος να αποδεχτεί το διαφορετικό;Με πόση άνεση κάποιος κοροϊδεύει,κρίνει και βάζει ταμπέλα σε ότι δεν του αρέσει,δεν καταλαβαίνει ή απλά τον βολεύει για να κρύψει την δική του ασχήμια;Δεν θα πάψω ποτέ  να ασχολούμαι με το θέμα διαφορετικότητας, όχι μόνο γιατί έτυχε να είναι κάποιος διαφορετικός αλλά κυρίως γιατί το επέλεξε...Πολύ θέλω να μάθω τα όρια,τα μέτρα και τα σταθμά που έχει θεσπίσει σαν άγραφους νόμους η κοινωνία και καθορίζει το ποιος είναι τι...ποιος είναι έξυπνος,άξιος,όμορφος...ταμπέλες που στην πραγματικότητα κρίνουν το φαίνεσθαι και όχι την ουσία...γιατί όπως μας έχει διδάξει και η νεότερη ιστορία...τα μεγαλύτερα εγκλήματα τα διαπράττουν αυτοί που φοράν κουστούμια.

Δεν ξέρω εάν δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το διαφορετικό ή είμαστε απλά ρατσιστές.Ο ρατσισμός έχει πολλές μορφές,ρατσισμό μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος για την εξωτερική του εμφάνιση,τον τρόπο που επέλεξε να ζει ή για κάτι που απλά του συνέβη..Μια τέτοια μορφή ρατσισμού βίωσα ως μαθήτρια από κακούς δασκάλους και συνεχίζω να βιώνω όταν βρεθούν μπροστά μου άνθρωποι πραγματικά αγράμματοι...γιατί εγώ δεν είμαι ανορθόγραφη είμαι απλά δυσλεκτική.

Μαθήτρια δημοτικού στα μέσα της δεκαετίας του 80΄...αν και φημίζομαι για την "μνήμη χρυσόψαρου" που διαθέτω,έρχονται στο μυαλό μου πολλά περιστατικά από το σχολείο,όπου η δασκάλα έβρισκε τρομερά παιδαγωγικό να με προσβάλλει μπροστά στους συμμαθητές μου για την ανορθογραφία μου και φυσικά τα "κακά" παιδιά της τάξης ήξεραν πολύ καλά πως να το εκμεταλλευτούν στα διαλείμματα. Το θέμα μου όμως δεν είναι τα πειράγματα των συμμαθητών μου...ακόμη και ως παιδί δεν με άγγιζαν πότε όλα όσα έλεγαν για μένα...πάντα είχα καλύτερα πράγματα να κάνω..Δεν θα σταθώ ούτε στην δασκάλα μου,άλλο να είσαι δασκάλα και άλλο εκπαιδευτικός...Κάπου μετά το 2000 και εκεί που αποφάσισα να ξανά γυρίσω στα θρανία, γνώρισα μια καθηγήτρια η οποία με προέτρεψε να ψάξω λίγο περισσότερο την αδυναμία μου...Μου πήρε αρκετό καιρό για να ανακαλύψω πως δεν ήμουν απλά η τεμπέλα μαθήτρια που δεν μπορούσε να μάθει σωστή ορθογραφία ή να κατανοήσει να μαθηματικά...αντιμετώπιζα πραγματικά μια μαθησιακή δυσκολία.Τα πράγματα για μένα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν υπήρχαν δάσκαλοι που θα το πρόσεχαν νωρίτερα..όμως πριν 25 χρόνια η ενημέρωση δεν ήταν αυτή που είναι σήμερα.

Ακόμη όμως και σήμερα πολλοί σπεύδουν να διορθώσουν τα λάθη μου και αρκετοί από αυτούς να με ειρωνευτούν..."δεν πήγες σχολείο"..."στην ώρα της ορθογραφίας έκανες κοπάνα"...και άλλα τέτοια χαριτωμένα σχόλια που έχω ακούσει...Εγώ και σχολείο πήγα και στο μάθημα της γλώσσας εκεί ήμουν...εσύ τρόπους έμαθες;...ή όταν η μαμά σου σου έλεγε να είσαι ευγενικός είχες κλείσει τα αυτάκια; Και τώρα που μεγάλωσες γιατί δεν κοιτάζεις πως να ενημερωθείς,όχι μόνο για να το παίζεις έξυπνος αλλά για να γίνεις κιόλας και γιατί ένας ημιμαθής σαν εσένα είναι χειρότερος από τον αμαθή...σαν εμένα.Η δυσλεξία είναι μια μαθησιακή δυσκολία,δεν έχει καμιά σχέση με νοητική υστέρηση και τις περισσότερες φορές τα δυσλεκτικά άτομα είναι πιο δημιουργικά σε άλλους τομείς.Δηλαδή πόσο εγώ;;;;


Είναι πολύ άσχημο να διορθώνεις έναν δυσλεκτικό και όχι τόσο σαν πράξη όσο με τον τρόπο που το κάνεις,δεν είναι βλάκας απλά είναι δυσλεκτικός,δεν είναι τεμπέλης απλά αντιμετωπίζει μια μαθησιακή δυσκολία και η ορθογραφία είναι ένα κομμάτι της,όπως και εσύ αντιμετωπίζεις δυσκολία στο να μην είσαι ρατσιστής,στο να μην κοροϊδέψεις.Τώρα πια στα 35 μου έχω μάθει να μην με ενοχλεί..γιατί δυναμική δεν λέω αλλά πέρασα και αρκετό καιρό παρέα με λεξικό ή να ψάχνω να χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις ώστε να γλιτώσω τα σχόλια των "έξυπνων"...Η δυσλεξία έχει πολλές μορφές και τα δυσλεκτικά παιδιά πολλά χαρίσματα,όπως ο Πικάσο, ο Άινσταϊν και ο Στηβ Τζομπς,ο Έντισον που είναι μερικοί από τους διάσημους "ανορθόγραφους"...τελικά η δυσλεξία ίσως να είναι η "πάθηση των χαρισματικών παιδιών"...Ίσως λίγη ενημέρωση σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς σημασία δεν έχει το πως γράφεις αλλά τι πραγματικά έχεις να πεις...σαν λόγος,σαν ύπαρξη και σαν άνθρωπος....
- See more at: http://www.epaggelmagynaika.gr/e-ksomologiseis/item/4550-den-eimai-anorthografi-eimai-apla-xarismatiki#sthash.vBSZylIm.dpuf

Κολιεδάκια να κεράσω?

Όπως έχω ξαναπεί κατά καιρούς ανακαλύπτω κάτι καινούριο με το οποίο κολλάω για λίγο...Αυτό έπαθα και το χειμώνα, που έφτιαξα μερικούς κολιέδες που προσωπικά δεν θα βάλω πότε. 

Αποφασισμένη λέω κάθε φορά..."θα φτιάξω πολλά,σε πολλά χρώματα και σχέδια και θα τα φοράω"..ναι καλά...εσύ είσαι που το λες?Φτιάχνω,ξενυχτάω στην κυριολεξία και μετά..τα χαρίζω.Και για να είμαι ειλικρινής χαίρομαι και καμαρώνω πολύ περισσότερο όταν τα βλέπω σε άλλους παρά σε μένα!!!Άλλωστε το στυλ μου στο αξεσουάρ έχει το όνομα Zilli's όλα τα υπόλοιπα είναι ενθουσιασμός!!!

Με μικρές διαφορές στο ίδιο στυλ αλλά σε διαφορετικά χρώματα!

Το μαγικό κουτί.

Έχετε και εσείς κάπου σε μια γωνιά στο σπίτι σας ένα μαγικό κουτί??? Ξέρετε αυτά τα κουτιά που έχουν μέσα τα πάντα!!!Ότι δεν έχει ακριβή θέση στο σπίτι ή πρέπει να αφήσεις ένα μικροαντικείμενο κάπου "προσωρινά" αλλά να μην είναι και μέσα στην μέση...Εγώ έχω ένα τέτοιο μαγικό κουτί..μπορείς να βρεις μέσα από μασουράκι έως και καρφάκια!!! Και το αστείο είναι ότι αν και έχω μέσα διάφορα αντικείμενα πρώτης ανάγκης (και είναι γεμάτο μέχρι επάνω) ξέρω ακριβώς τι έχει μέσα και αυτό για μένα είναι άθλος με την μνήμη που έχω!!!

Και ήρθε η στιγμή που το ξύλινο πολυαγαπημένο μου κουτί χάλασε...μάλλον παραδόθηκε το καημένο φωνάζοντας "όχι άλλο!Δεν αντέχω πια"...Η αλήθεια είναι ότι και το κουτί μου ήταν στα "προσωρινά", από την μέρα που το ανακάλυψα στην αποθήκη του εξοχικού, ήθελα να το αλλάξω.Ήταν πολύ τυποποιημένο,πολύ απλό...Όλα ξεκίνησαν όταν είπα ότι θα το αλλάξω...Πέρασε κανένας χρόνος από τότε έως ότου ήρθε η στιγμή του..διότι όπως λένε ουδέν μονιμότερο εκ του προσωρινού...

Όχι απλά ταλαιπωρημένο αλλά πολύ ταλαιπωρημένο...

Το μόνο που χρειάστηκα ήταν κρυσταλλική κόλλα ,ένα πινελάκι,ένα κομμάτι ύφασμα και τα διακοσμητικά που επέλεξα.

Δεν ήθελα με τίποτα να χάσει το χρώμα του και γι αυτό δεν επέλεξα να κάνω ντεκουπάζ ή να το βάψω όλο.Έντυσα μόνο το μπροστά και το επάνω μέρος του...

Έτοιμο,ανανεωμένο,χαρούμενο και στην θέση του για να κρύψει μέσα όλα τα αντικείμενα που έκτακτης ανάγκης.

Κουνουποπαγίδα!!!

Ήρθε και ο Μάιος...λέμε τώρα,γιατί αν δεν αποφασίσει συμβαδίσει θερμοκρασία με εποχή φοβάμαι ότι τα μπουφανάκια δεν θα φύγουν ποτέ από την ντουλάπα.Βλέπεις μια πιο γλυκιά βραδιά και λες θα καθίσω στο μπαλκόνι μου...Τα κουνούπια όμως έχουν άλλη γνώμη και κακήν κακώς μπαίνεις στο σπίτι..Και δεν είναι μόνο τα ενοχλητικά τσιμπήματα που πονάνε,τα περισσότερα από αυτά είναι και μολυσμένα και ένα μικρό τσιμπηματάκι εξελίσσετε σε πρήξιμο.Στις καλοκαιρινές μου διακοπές έψαχνα τρόπους να διώξω τα κουνούπια χωρίς να χρησιμοποιώ κάτι χημικό,κυρίως για τα παιδιά.Μια φίλη μου έδωσε την λύση και απαλλάχτηκα από τα άτιμα κουνούπια.

Τα υλικά που θα χρειαστούμε:

• ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι
• νερό
• ζάχαρη καστανή
• ξηρή μαγιά
• ψαλίδι

 

1.Έκοψα το μπουκάλι του νερού σε δυο σημεία.

Ώστε το επάνω κομμάτι να μπορεί να γυρίσει μέσα στο κάτω.

2.Έριξα μέσα το νερό,την ξηρή μαγιά και περίπου 2 κουταλιές της σούπας καστανή ζάχαρη.

3.Γυρίζουμε το επάνω μέρος του μπουκαλιού στο κάτω και απλά το αφήνουμε να φυλακίσει τα ενοχλητικά κουνούπια.

Η μαγιά με την ζάχαρη τραβάνε σαν μαγνήτης τα κουνούπια με φυσικά υλικά που έχουμε στο σπίτι μας και κυρίως χωρίς μυρωδιές για εμάς.

Ο κλέψας του κλέψαντος τον κλέψαντη τον κλέψαντα ο παλιο κλέψαντης οι παλιο κλεφταραίοι!!!

Θυμάστε τον μοναδικό Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία "Κάτω οι κλέφτες"? Ε λοιπόν αυτό είναι το σημερινό μου θέμα, όχι η ζωή του μοναδικού και αξέχαστου ηθοποιού αλλά τα περί κλοπής ...τι γίνεται όταν κάποιος κλέβει τον κόπο σου, την σκέψη σου, τις στιγμές που αφιέρωσες για να μοιραστείς μια ιδέα με τους αναγνώστες σου και τολμώ να πω ένα κομμάτι από σένα,γιατί ναι σου καταθέτω την ψυχή μου σε κάθε μου ανάρτηση...Ποια είναι τα όρια που υπάρχουν και τελικά υπάρχουν???

Νομίζω πως πολλές blogger θα δείτε κάπου στις παρακάτω γραμμές τον εαυτό σας.Μια υπέροχη ιδέα που στην πράξη γίνεται ακόμη ωραιότερη, Φουσκώνεις από περηφάνια μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σου διαλέγοντας τις φωτογραφίες που θα δημοσιεύσεις!!!...Μα ναι είναι υπέροχες,εικόνες και λέξεις που θα συνοδέψουν την σκέψη ή την δημιουργία σου. Αχ αυτή δεν φαίνεται καλά και η άλλη είναι λίγο θολή...να τη,αυτή,αυτή αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που θέλεις να δείξεις στο κοινό σου.Και τώρα το κείμενο,λέξεις απλές που να μην κουράζουν τον αναγνώστη και να του δίνουν τις σωστές πληροφορίες για να τον βοηθήσει να μπει μέσα στο μυαλό σου...Όχι,όχι δεν ταιριάζει αυτή η έκφραση, ίσως εάν το έγραφα λίγο πιο απλά...αυτή την λέξη πως θα την κολλήσω που είναι εντυπωσιακή και μ αρέσει να την χρησιμοποιώ? χμ...ορθογραφικά λάθη...άλλη πόση ώρα να τα διορθώσεις (ειδικά αν είσαι δυσλεκτικός όπως εγώ αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι στην σύνταξη μιας ανάρτησης)Σκέψεις που περνάνε από το μυαλό των blogger κάθε φορά που ανεβάζουμε μια ανάρτηση.Και δώστου να ψάχνεις άλλα blogs μην και κατηγορηθείς ότι είναι κλεμμένη η ιδέα σου...και αν δεις κάτι παρόμοιο? Να κάθεσαι μια ώρα και να σκέφτεσαι..να το ανεβασω ή όχι... Και τελικά πας την δημοσίευση...και ανεβαίνει το θέμα...και κάθε λίγο μετά κρυφοκοιτάζεις τα σχόλια και τις επισκέψεις του blog σου...Ειδικά όταν είσαι νεούδι...

Περνάει όλη αυτή η πολύωρη διαδικασία για μόνο και μια ανάρτηση.Ναι αγαπημένοι μου αναγνώστες,οι 20 γραμμές και 5  φωτογραφίες που θα δείτε στην ανάρτηση ενός blog χρειάζονται χρόνο και τις περισσότερες φορές αρκετό από τον χρόνο της ξεκούρασης ή της διασκέδασης μας. Και ώ Θεοί δεν πληρωνόμαστε όλοι γι αυτό που κάνουμε.Η απορία σου βέβαια θα είναι γιατί το κάνουμε..ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους και όλοι μαζί για τον ίδιο.Είναι τρόπος επικοινωνίας, είναι μια ψυχοθεραπεία, είναι ένα παράθυρο σε έναν άλλον κόσμο και γιατί απλά μας αρέσει...Αν ρωτήσεις μια blogger (μαμά με παιδιά) πόσα θέματα ανεβάζει θα σου πει ένα την εβδομάδα...ένα στις 15 μέρες ή και ένα τον μήνα...αν ρωτήσεις πόσα θέλει να ανεβάζει θα σου πει το λιγότερο 1 την ημέρα.Η ζωή μιας μαμάς είναι τόσο γεμάτη που μόνο την περηφάνια για τα βλαστάρια μας να βάλεις θα μπορέσουμε να ανεβάζουμε ένα θέμα σε κάθε ώρα που αλλάζει...

Και τι γίνεται λοιπόν?ανεβάζεις θεματάκι και ξαφνικά ανακαλύπτεις πως η ανάρτησή σου, ο κόπος σου , ο χρόνος σου έχει περάσει στα χέρια 3ου που την παρουσιάζει σαν δική τους και θεωρεί το εαυτό του έξυπνο!!!Στην καλύτερη περίπτωση θα σε αναφέρουν σε μια υπογραμμισμένη γραμμουλά στο τέλος του θέματος (όπως ακριβώς συνέβη με μένα ). Το blog mama na me less χωρίς καν να με ρωτήσει,προφανώς θεωρείσαι περιττό να πάρει την άδεια μου για να χρησιμοποιήσει δική μου ανάρτηση,την Τρίτη 10 Μαΐου κότσαρε σε facebook και blog το θεματάκι μουκαι αναφέρομαι στο θέμα μου Είμαι μαμά όπως εσύ ένα θέμα που έγραψα τον Σεπτέμβριο του 2015. .Μια ανάρτηση  που αναφέρεται σε πτυχές της προσωπικής μου ζωής και με τον τρόπο αυτό εκθέτει την προσωπική μου ζωή και με αφήνει εκτεθειμένη στα όποια σχόλια των αναγνωστών της στο οποίο κοινό δεν ερωτηθεί εάν θέλω να εκτεθώ τόσο η προσωπικότητα μου όσο και η εξωτερική μου εμφάνιση...

Και πάμε τώρα στα δικαιώματα ενός blogger όσο έψαξα βρήκα πολλά παραθυράκια που μπορώ να εκμεταλλευτώ όμως ποιο το νόημα να ξεκινήσω μια ιστορία που θα μου κοστίσει χρήμα και ο κλέφτης θα συνεχίζει να πληρώνεται από τα κλικ?Βέβαια όλοι ποντάρουν εκεί,ποιος θα τρέξει τώρα σε δικηγόρους...δεν είναι ακριβώς έτσι...υπάρχουν πολύ πιο άμεσες και πρακτικές λύσεις ,τις όποιες θα τις κρατήσω για μένα γιατί υπάρχουν και ...κλέφτες ιδεών!!!Δεν γίνεται όμως ο κάθε ανεγκέφαλος που δεν μπορεί ή δεν έχει ουσία μέσα του ώστε να προσελκύσει κοινό να αντιγράφει απλά τις αναρτήσεις ανθρώπων που ξοδεύουν χρόνο και δεν πληρώνονται γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ και αντ' αυτού κάποιοι άλλοι να κερδίζουν χρήματα.

Που ξεκινάει και που σταματάει η νομοθεσία αρχίζει και γίνεται ξεκάθαρο τώρα πια καθώς η ίδια η google αρχίζει να προστατεύει τους blogger, εδώ όμως αρχίζει και σταματάει η προσωπική ηθική του κάθε ενός.Είναι άτιμο,ανήθικο,να ιδιωτικοποιήσεις αναρτήσεις,θέματα,σκέψεις άλλων και να το παρουσιάζεις για δικά σου...είναι απλά ανήθικο..Πάρε πρώτα από όλα την άδεια του συντάκτη τόσο δύσκολο σου είναι???Όλοι παίρνουμε ιδέες από κάπου.Για παράδειγμα για μένα το pinterest είναι ο παράδεισος μου, από εκεί παίρνω ιδέες για τις κατασκευές μου τις περισσότερες φορές,Καταναλώνω χρόνο όμως και τις παρουσιάζω με τον δικό μου τρόπο όχι να κάνω μια στεγνή αντιγραφή...αυτό είναι άτιμο,ανήθικο...είναι αλητεία.Νομίζεις ότι κάνεις τι? είσαι πιο έξυπνος??τελικά δεν είσαι τίποτα και έτσι ακριβώς θα σε αντιμετωπίσω γιατί εάν εσύ ξέρεις να κρύβεσαι και εγώ έχω μάθει αυτό ακριβώς που γράφει και το κείμενο που μου έκλεψες...να υπερασπίζομαι ξεκάθαρα τον εαυτό μου...εσύ έχεις μάθει να είσαι τίμιος?

Στο μικρόκοσμο των Ελλήνων bloggers πρέπει να υπάρχει σεβασμός και συνεργασία...(κάτι που πρέπει να υπάρχει και στην κοινωνία μας βέβαια αλλά... ) και προς μεγάλη ατυχία όλων όσων παθαίνουν αμνησία όταν αφορά τις πηγές των αναρτήσεων που δανείζονται...υπάρχουμε και εμείς που το μνημονικό μας είναι άριστο...φιλάκια εις το επανιδείν!!!

Ένα τραπέζι για το σαλόνι.

Πόσο υπέροχο είναι να μπορείς να πραγματοποιείς αυτό που σκέφτεσαι!!!!Για αρκετό καιρό στο σαλόνι μας υπήρχε ένα τεράστιο τραπέζι σαλονιού..και όταν λέμε τεράστιο....τεράστιο. Τετράγωνο,μεγάλο και βαρύ,εντελώς άβολο για το μικρό μου σαλονάκι. Σκεπτόμουν να το κόψω,να το βάψω,να το φέρω στα μέτρα μου βρε παιδί μου...Βασικό μου πρόβλημά όμως που δεν είχα τον απαραίτητο χώρο για να το κάνω...(όχι ότι θα μου γλιτώσει...θα το κάνω...καλοκαιράκι έρχεται)...Η αμέσως επόμενη,εύκολη και προπάντων καθαρή λύση ήταν η ανανέωση ενός άλλου τραπεζίου. Το θέμα δηλαδή ήταν ότι είχα μια συγκεκριμένη ιδέα στο μυαλό μου που τα γινόταν πράξη με οποιοδήποτε τρόπο!!!

Το θύμα μου???ένα από τα κλασσικά τραπέζια σαλονιού του IKEA...

Απαραίτητα υλικά :

• ένα σφυράκι
• καρφάκια επίπλων
• ύφασμα
• κορδέλα λινάτσας για τα πόδια
• τραπέζι
 



Φυσικά τον μεγαλύτερο ρόλο τον έπαιξε ο μικρός μου βοηθός.





Αυτό είναι το γνωστό τραπέζι σαλονιού του ΙΚΕΑ 





Το ύφασμα που επέλεξα είναι από το αγαπημένο μου κατάστημα υφασμάτων  Σκουτέλης  .
Από την μια πλευρά είναι αδιάβροχο και έτσι δεν μπορεί να περάσει κάτι ώστε να καταστρέψει το τραπέζι.





Μέτρησα και έκοψα το ύφασμα σύμφωνα με την επιφάνεια του τραπεζίου 
υπολογίζοντας και τα πλαϊνά 
Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα....απλά κάρφωσα τα καρφάκια γύρω-γύρω...
Τέλος τύλιξα την κορδέλα λινάτσας στα πόδια...

Μια μπλούζα σαν καινούρια...

Όταν ασχολείσαι με κατασκευές,κόλες και σιλικόνες σίγουρα δεν μπορείς να είσαι ντυμένη λες και πηγαίνεις για απογευματινό τσάι αλλά ούτε και να φοράς και τις πιζάμες σου. Κακά τα ψέματα βασική προϋπόθεση όταν ξεκινάς τις δημιουργίες σου είναι να φοράς "ρούχα εργασίας"...αλλιώς θα την πατήσεις όπως εγώ!!!

Φοράω που λες το άσπρο μπλουζάκι μου χωρίς να έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόγραμμα για να φτιάξω κάτι...και τσουπ μου έρχεται η ιδέα...Βγάζω κόλλες ,νερά,κλωστές και ξεκινάω...αφού λοιπόν τελειώνω την υπερτέλεια δημιουργία μου....(και αναφέρομαι σε αυτήν) και κάθομαι να την καμαρώσω...ανακαλύπτω πως το άσπρο μπλουζάκι που φορούσα έγινε πουά από τις πιτσιλιές. Σιγά μωρέ (λέω μέσα μου) πρώτη φορά είναι?με την διαδικασία πλυντήριο- στεγνωτήριο θα εξαφανιστούν τα πάντα όλα!!!....."ναι καλά" έλεγαν οι πιτσιλιές στην μπλουζίτσα μου. Πλύθηκε...ξανά πλύθηκε αλλά δεν άλλαξε τίποτα....οι πιτσιλιές μείναν εκεί.

Και κάπως έτσι..ως ζωγράφος και λάτρης της επαναχρησιμοποίησης των αντικειμένων σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ τις πιτσιλιές!..δεν θέλετε να φύγετε???

ε λοιπόν θα γίνεται κ μόδα...έτσι λοιπόν αγόρασα χρώμα για ζωγραφική υφασμάτων,

βγήκα στην αυλή και...

Άρχισε ο πόλεμος.....

Οι οδηγίες για τα χρώματα υφασμάτων βρίσκονται επάνω στη συσκευασία και ίσως διαφέρουν από εταιρία σε εταιρία.Στο συγκεκριμένο αφού έριξα το χρώμα 

(μην επιχειρήσετε κάτι τέτοιο μέσα στο σπίτι γιατί δεν ξέρετε που μπορεί να λερώσει το χρώμα)

..άπλωσα την μπλούζα και την άφησα να στεγνώσει.

 

Στην συνέχεια αφού στέγνωσε την σιδέρωσα (όπως έλεγαν και οι οδηγίες ) 

και την ξανά έπλυνα την επόμενη μέρα.

 Τώρα αν πω ότι η συγκεκριμένη δεν είναι η αγαπημένη μου μπλούζα θα πω ψέματα!!!