Είμαι σε ηλικία...που σε γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια!!!

Ξέρετε τι σημαίνει πραγματικά η έκφραση "σε γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια" ? Η έκφραση αυτή προέρχεται από την συνήθεια των βασιλιάδων της αρχαιότητας να αντικαθιστούν άρχοντες και ευγενείς στέλνοντας τους ένα "ραβασάκι" με τα παλιά τους παπούτσια τα οποία έγραφαν επάνω το όνομα τους. Ο βασιλιάς δηλαδή άλλαζε τα χαλασμένα του υποδήματα κ συγχρόνως τους "χαλασμένους" ευγενείς ή άρχοντες... Μαθήματα ιστορίας ???όχι, απλά μια υπέροχη εισαγωγή για το σημερινό μου θέμα.

Θα μπορούσα να φέρω πολλούς ανθρώπους στο μυαλό μου σκεπτόμενη ποιοι χρειάζονται ένα τέτοιο "ραβασάκι" όμως δεν έχουν καμία θέση πλέον στην ζωή μου. Κάποιοι εκδιώχθηκαν κακήν κακώς και κάποιοι άλλοι μου κάναν την χάρη και πήραν τον...δρόμο τον αγύριστο...Όχι δεν θα πω αυτό που φανταστικές ,γιατί η μαμά  μου μου έμαθε τρόπους!!!

Τελευταία μαθαίνω διάφορα πράγματα για μένα (δεύτερη ή τρίτη φορά μέσα στον χρόνο που δίνω νόημα στις ζωές ανθρώπων που δεν έχουν με κάτι να ασχοληθούν)...τελικά οι καλύτεροι θαυμαστές σου είναι αυτοί που σε ζηλεύουν...μα φυσικά κ δεν μπορουν να κάνουν καλύτερο τον εαυτό τους γιατί και οι ίδιοι ξέρουν ότι αν δεν πουν ψέματα,δεν υποκριθούν κάνεις δεν θα τους δώσει σημασία! Και που χρόνος για εκείνους όταν το μόνο που κάνουν είναι να σχολιάζουν τους άλλους?Η συνταγή είναι μια,ειρωνεία...επίθεση ...ταπεινότητα ...κλάψα...Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κερδίσουν λίγο προσοχή...Και μόλις καταλάβεις τι πραγματικά είναι και τους απομακρύνεις,ξεσπούν την ζήλια τους κατηγορώντας σε σε οποίον αναπνέει...Οι ανόητοι!!!

Αφενός αγνοούν το γεγονός ότι τους έχει πάρει χαμπάρι ο κόσμος και ή απλά μεταφέρει στον ενδιαφερόμενο τις φήμες ή απλά τους δεν τους δίνει σημασία,συμφωνεί μαζί τους με την ελπίδα...να το βουλώσουν σύντομα!!!!Αφετέρου θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο ανώτερα οντά , στην πραγματικότητα βέβαια είναι ζηλιάρηδες και ίσως και ψυχικά άρρωστα άτομα που νομίζουν ότι θα ασχοληθείς μαζί τους μόλις μάθεις όσα διαδίδουν...φυσικά έχουν την απάντηση..."εγώ δεν είπα πότε τίποτα για σένα"...και ας έχεις χειροπιαστές αποδείξεις που σε στολίζουν κανονικά,μιλούν για σένα,την οικογένεια σου...θέματα που θεωρούν ότι τους έχεις εμπιστευτεί...Και η ερώτηση των φίλων σχεδόν πάντα η ίδια..."γιατί δεν τους ξεχεζεις"...γιατί χρυσό μου είμαι σε μια ηλικία που τους γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια...τα οποία έχουν πατήσει σε μέρη που δεν ξέρουν καν ότι υπάρχουν,γιατί η μαμά μου μου έμαθε να βάζω όρια με το πόσους κακούς  ανθρώπους θα ασχοληθώ και τι απλά δεν αξίζει κανείς που δεν βρίσκεται στην ζωή μου τον χρόνο μου.Γι αυτό δεν απαντώ...μπορεί ο κάθε ένας να λέει ότι θέλει όπου θέλει...αδιαφορώ...

Στα 35 μου πλέον νομίζω ότι πρέπει να ξεκουράσω το μυαλό μου...δεν υπάρχει χώρος για περιττά πράγματα..Όταν έχεις συναναστραφεί με πραγματικά κακούς ανθρώπους,πραγματικά κομπλεξικούς ή ανασφαλείς καταλαβαίνεις τι ακριβώς έχεις ανάγκη στην ζωή σου...Δεν μπορώ να είμαι δορυφόρος κανενός γιατί δεν με ενδιαφέρει. Δεν μπορώ να συμμετέχω σε άρρωστες καταστάσεις γιατί δεν μου ταιριάζει.  Ξέρω πολύ καλά πια είμαι και αν έρθει η στιγμή τα παρεκκλίνω υπάρχουν οι άνθρωποι που θα μου πατήσουν τον συναγερμό.Δεν αξίζει γι αυτούς να γίνω καλύτερος άνθρωπος? Για όλους τους άλλους...αδιαφορώ...

Οι παιδικοί μου φίλοι,οι πιο νέοι,εκείνοι που είναι τόσο μακρυά αλλά τόσο κοντά μου,ο άντρας μου,τα παιδιά μου,είναι όλοι αυτοί που δεν χρειάζονται να τους εξηγώ τίποτα.Ακόμη και με τα τόσα προβλήματα που έχει η εποχή μας,προσπαθούμε να περνάμε καλά,έχουμε μάθει στην οικογένεια μας να γελάμε.Στην οικογένεια μας πρώτιστος δεν υπάρχει ψέμα.Δεν έχω κανένα λόγο να λέω ψέματα στον άντρα μου...Ακόμη και αν έρχεται η στιγμή που θέλω να τον πνίξω,είναι ο καλύτερος μου φίλος και δεν θα μπορούσα πότε να τον βάλω σε 2η θέση. Με στηρίζει πάντα και στην νέα προσπάθεια που κάνω είναι ο πρώτος που με παροτρύνει. Οι παλιοί μου φίλοι,που περάσαμε μαζί πλάκες,ταξίδια, άσχημες και όμορφες καταστάσεις,είναι εκείνοι που θα μου θυμίσουν ποια είμαι αν εγώ χαθώ,φίλοι νέοι και παλιοί που τους θαυμάζω πραγματικά...περνάω χρόνο μαζί τους και σκέφτομαι "να έτσι θέλω να γίνω"..."θέλω να είμαι τέτοια φίλη" και από την αγάπη μου εισπράττω μάλλον είμαι σε καλό δρόμο.

Η ζωή είμαι μικρή...και ξέρεις τι έχω να πω..απλά...φιλικά και ήρεμα...βρε δεν πας να κόψεις τον λαιμό σου...Αρκετά νομίζω κάθισα και σκόρπισα τον χρόνο μου εκεί που τελικά δεν άξιζε, δεν πας να λες ότι θέλεις, μήπως τι άλλο μπορείς να κάνεις...μόνο να λες,να λες ψέματα να υποκρίνεσαι και να επιδίδεσαι σε έναν αγώνα να σε λυπούνται,να σε προσέχουν,να σε κολακεύουν...sorry but elvis has left the building!!! Μπορείς να πεις ότι θέλεις πίσω άπω την πλάτη μου, γιατί είσαι καταδικασμένος να ζεις πίσω από αυτήν...Δεν θα γίνεις ποτέ το μισό από αυτό που είμαι...όχι ότι είμαι το αμάν και ντε αλλά τουλάχιστον ξέρω ποια είμαι,ξέρω τι έγινα,μέσα από τα ταξίδια μου,τα βιβλία μου,τις σχολές μου,τις εμπειρίες μου, τους φίλους μου,ξέρω πως δεν θα γίνω κάτι λιγότερο από αυτό που είμαι γιατί από την ζωή των άλλων με ενδιαφέρει περισσότερο να γίνω εγώ καλύτερος άνθρωπος.Να μάθω, να φτιάξω, να δημιουργήσω, να γνωρίσω. Τα υπόλοιπα δεν με αφορούν.

Θα κρατήσω την κουβέντα που μου είπε μια φίλη...ήξερα από την αρχή ποια θα είναι η κατάληξη για πολλές από τις σχέσεις που δημιούργησα στην ζωή μου. Δικαιολογούσα πράγματα και έδινα ευκαιρίες ενώ ήξερα από την αρχή ότι δεν έπρεπε...(αχ  εσύ πόσο με ξέρεις)...Και στο φινάλε του θεάτρου τι έγινε??? όλα καλά...όλα ένα θέατρο ήταν και τα λόγια κακόγουστο σενάριο...γι αυτό δεν με ενδιαφέρουν τα λόγια κανενός...γιατί όπως είπα είμαι σε ηλικία που όλα αυτά τα γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια...

ΥΓ.Είμαι αυτό που είμαι...

και αυτό που είμαι δεν είναι δική σου δουλεία!

Με αγάπη..πάντα!!!