Επιλεκτικά ευαίσθητος αλλά όχι βλάκας.

Επιλεκτικά ευαίσθητος αλλά όχι βλάκας..Είναι πολλά που γυρίζουν στο μυαλό μου προσπαθώντας να δώσω την έννοια της φράσης αυτής. Και κάπου εκεί τα σταματάει όλα η ερώτηση..τελικά το να γίνεσαι ευαίσθητος αυτόματα γίνεσαι και βλάκας; Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ποια είναι η απάντηση ,σίγουρα όμως θα υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που στα μάτια κάποιων είσαι ο βλάκας της υπόθεσης. Είναι ανάλογα το τι θέλεις να κάνεις, να αποδείξεις στους άλλους ότι απλά στην δική τους περίπτωση λειτούργησες διαφορετικά ή να επαναπαυτείς γνωρίζοντας εσύ ο ίδιος το ποιος είσαι;

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σε καταλάβει, να μπει στην θέση σου και να δείξει κατανόηση, αλλά όλοι απαιτούν...Είναι σαν να πηγαίνεις να πάρεις ένα ζευγάρι παπούτσια και αφού βρίσκεις ανάμεσα σε χιλιάδες αυτό που σου αρέσει πηγαίνεις τελικά στο ταμείο και αρχίζεις...θέλω αυτά τα παπούτσια αλλά σε άλλο χρώμα, με άλλα κορδόνια,σε διαφορετικό στιλ και με άλλο πάτο...Λογικό δεν είναι ο υπάλληλος να σου πει..έχουμε μόνο αυτά.Κάπως έτσι είναι κ με τους ανθρώπους, βρίσκουν αυτό που θέλουν αλλά τελικά δεν τους αρέσει αυτό, εκείνο, το άλλο και ψάχνουν τρόπους να σου αποδείξουν πόσο λάθος είσαι..τι κι αν είσαι η δική τους επιλογή...εσύ είσαι λάθος.Και κάπου εκεί έρχεσαι και γίνεσαι ευαίσθητος.. Αναρωτιέσαι το γιατί μπαίνεις σε μια διαδικασία να τεστάρεις τον εαυτό σου να αμφισβητείς τα όσα δούλεψες με σένα γιατί απλά είσαι ένα ζευγάρι παπούτσια που ναι μεν από την βιτρίνα είσαι αυτό που έψαχνε κάποιος αλλά τελικά σε θέλει κάπως αλλιώς. Όπως λοιπόν κανείς δεν έχει την υποχρέωση να μπει στην δική σου θέση έτσι και εσένα δεν σε υποχρεώνει κανείς να γίνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι. Σίγουρα δεν μπορούν να σου αρέσουν όλα, και δεν μιλάω για συμβιβασμό μιλάω για τις περιπτώσεις που γδύνεις την ψυχή σου, που ανοίγεσαι και ρίχνεις όλες τις αντιστάσεις σου και στο τέλος καταλήγεις ο βλάκας. Κανείς δεν πιστεύω ότι είναι βλάκας,όλοι γινόμαστε επιλεκτικά ευαίσθητοι αλλά σε περιπτώσεις και ανθρώπους που κάτι μέσα μας μας λέει ότι αξίζει να δείξουμε και αυτό το κομμάτι του εαυτού μας. Δυστυχώς όμως συνήθως στις ανθρώπινες σχέσεις καταλήγεις να είσαι...ο βλάκας.Αυτός που είναι ο κλαψιάρης, ο αδύναμος,ένας ωραιότατος σάκος του μποξ γιατί έδειξες ευαισθησία..και τι κάνουμε όταν κάποιος πέφτει κάτω;μα τον χτυπάμε για να μείνει κάτω..

Η ευαισθησία δεν είναι να κλαις στις ρομαντικές ταινίες όπου ο τάδε αγαπάει την τάδε και η ταινία τελειώνει  με ένα τεράστιο ναι σε μια πρόταση γάμου πάνω σε ένα αερόστατο που χάνεται στο ηλιοβασίλεμα. Ευαισθησία μπορείς να δείξεις με κατανόηση,με διακριτικότητα, με το να ξεχνάς,με το ανοίγεις όλα σου τα χαρτιά και να γίνεσαι διάφανος. Ευαισθησία μπορείς να δείξεις όταν θέλεις να αφήσεις πίσω σου κάτι άσχημο να διαγραφείς και να προχωράς με όποιο κόστος. Αυτό είναι δύναμη,γιατί το να τσαλακωθείς να πονέσεις μπροστά σε κάποιον θέλει θάρρος και δύναμη,μένεις εκεί και το αντιμετωπίζεις με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για σένα ως προς τους άλλους. Το πιο εύκολο θα ήταν να πεις ένα δεν με νοιάζει κ να φύγεις.Οι βλάκες αλλάζουνε σελίδα,οι δυνατοί διαβάζουν μέχρι το τέλος ακόμα και αν ξέρουν το φινάλε.

Τελικά τι θα ήταν το καλύτερο; Να παραμένεις ψυχρός σε όλες τις φάσεις τς ζωής σου για να παραμένεις πάντα ο έξυπνος ή να δείχνεις αυτό που νιώθεις ακόμα και αν γίνεσαι βλάκας;..ούτε αυτή την απάντηση της ξέρω κυρίως γιατί δεν με αφορά η ερώτηση..Για μένα η γνώμη του άλλου είναι περιττή,δεν με αφορά πως μπορεί να με κρίνει κάποιος σε περιπτώσεις που λειτουργώ με ευαισθησία.Βλάκας όμως δεν είμαι, γιατί όσοι είναι αυτοί που γελάνε πίσω από τις αντιδράσεις μου άλλη τόση είναι και η ηρεμία μου όταν σκέφτομαι ότι αντέδρασα όπως ένιωσα εκείνη την στιγμή. Γιατί για σένα το σημαντικό μπορεί να είναι ποιος έμεινε όρθιος για μένα το σημαντικό είναι ότι ξανά σηκώθηκα.Δεν χρειάζεται να μετράς δίκαιο και νίκες, έχει όμως μεγάλη αξία να μετράς προσπάθειες.Ο κάθε ένας διαλέγει το πως θέλει να είναι, εγώ διαλέγω να μην αφήνω τίποτα μέσα μου να με τρώει,γιατί όταν θα έρθει η στιγμή που τίποτα από όλα αυτά δεν θα έχει σημασία,για μένα θα έχει σημασία ότι έπαιξα με ανοιχτά χαρτιά και χωρίς όρους.Θα συνεχίζω να διαβάζω το βιβλίο αλλά θα σου πω ένα μυστικό..έκλεψα και διάβασα την περίληψη όποτε ξέρω πως θα τελειώσει..Ακόμη και αν τσαλακώθηκα και με κοροϊδεύεις είχα τουλάχιστον το θάρρος να δείξω τι ένιωθα και κυρίως ότι κάτι ένιωσα. Όπως είχε πει ο Σωκράτης και υπάρχει και στον τάφο του Τζιμάκου του Μόρισον "Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού" και τίποτα δεν θα το αλλάξει αυτό. Δεν μιλάω για τα λάθη ή τα πάθη μου,για τις στιγμές που μπορεί να παραλογίζομαι ή να παρεξηγώ,αλλά για τις στιγμές που γίνομαι επιλεκτικά ευαίσθητη και όχι βλάκας.