Peloma BoQ: Peloma BoQ χρόνια μας πολλά.

Κάθομαι στο σαλόνι του πατρικού μου είναι weekend in granny's house.Οι μέρες που παίρνω ρεπό από μαμά και γίνομαι και εγώ παιδί.Σταματάω να τρώω το μεσημεριανό μου όρθια μπροστά στον πάγκο της κουζίνας ή να ξεκλέβω βούκες φαγητού και έχω και εγώ κάποιον να με ρωτάει αν πεινάω ή αν πεινάω. Η σημερινή μου ανάρτηση θα μπορούσε να έχει γραφτεί μια εβδομάδα πριν.Στις 22 Απριλίου όπου η μικρή μου Peloma BoQ γινόταν 4 ετών. Σήμερα όμως ένιωσα πως θέλω να κάνω την επετειακή ανάρτηση για την ανήσυχη αυτή ύπαρξη.

Σε ένα παράθυρο γράφω και στο άλλο παίζει Edge of Seventeen της Stevie Nicks .Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό το κομμάτι,ανήκει σίγουρα στο top 10 των πολύ αγαπημένων μου τραγουδιών. Τα λόγια, η μουσική, ακούς την κιθάρα,τα πλήκτρα ως τα ντραμς σε κάθε νότα,η Stevie με μια απίστευτη ενέργεια και μια φωνή που σε μαγεύει. Κάπως έτσι είναι και η Peloma BoQ περιφέρετε και χορεύει κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία.Η ζυγαριά της πάντα γέρνει προς έναν κόσμο που δεν υπάρχουν ανόητοι κανόνες και δεδομένα αλλά πολύ μουσική χρώματα και μια βροχή απο αστέρια ενώ εκείνη χορεύει ασταμάτητα μπροστά από τα φώτα..σαν την Stevie.

Η Peloma BoQ γυρνούσε πολλά χρόνια στο μυαλό μου. Είναι ένα όνομα που μου ερχόταν αβίαστα όταν για παράδειγμα ήθελα να αστειευτώ κυρίως όταν με ρωτούσαν για το όνομα μου...

-Πέννυ από το Πηνελόπη;

-Όχι απο το Πελομα Μπο Κιου!!!

Στην πραγματικότητα το όνομα Πελόμα Μποκίου είναι το πρώτο συγκρότημα του λατρεμένου μου Βλάσση Μπονάτσου. Το όνομα δεν ειναι ένα υπαρκτό πρόσωπο ή ένα αντικείμενο,είναι απλά τα αρχικά των μελών του συγκροτήματος με διάρκεια ζωής περίπου 3 χρόνια.Όμως έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην ελληνική μουσική σκηνή. Αυτή είναι και η δική μου Πελόμα Μπο Κιού. Μια φιγούρα που ζει κάπου μέσα στο μυαλό μου και σκορπάει τα θέλω ,τα όνειρά της και τα χρώματα του δικού της κόσμου.H Πελόμα όμως δεν είναι μόνο αυτό.Έχει πολλά πρόσωπα...ένα που πάντα χαμογελάει,ήρεμο και αισιόδοξο.Ένα λυπημένο και φοβισμένο,που νιώθει πόνο και θλίψη για όσα άσχημα γίνονται τριγύρω της. Άλλο ένα ορκισμένο να δώσει χρώμα σε κάθε γκρίζα γωνία του κόσμου,ορκισμένο να μην μεγαλώσει ποτέ..Ίσως μια αιώνια έφηβη που πάει ενάντια σε κάθε κατεστημένο και κανόνα. Της αρέσει η ροκ μουσική και να χορεύει σαν να είναι μόνη της στον κόσμο. Είναι το κορίτσι αυτό που λέει σ αγαπώ, είσαι όμορφος, σε συμπαθώ ,χωρίς να την νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Εμπιστεύεται όχι τα μάτια της αλλά την ψυχή της.

Η Πελόμα έκλεισε 4 χρόνια ύπαρξης στην σφαίρα του blogging ,ζει όμως πολλά περισσότερα.Είναι αυτή που με κρατάει να μην φοβάμαι,μπαίνει μπροστά και δεν με αφήνει να μεγαλώσω.Δεν θα ευχηθώ σε άλλα 4 ή 14 ή 104 χρόνια ζωής της θα πω μόνο αυτό...

Peloma BoQ σ αγαπώ,σε ευχαριστώ και είμαι περήφανη για σένα.

Χρόνια μας πολλά ...έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη...