Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Δημοτικό-Μαμά = 3-0

Κοίτα να δεις που με εκνευρίζει η ησυχία...Και εκεί που έλεγα ότι με την αρχή της σχολικής χρονιάς όλα θα μπούνε σε μια σειρά...ήρθαν τα πάνω κάτω.Τρίτη μέρα σήμερα και η κιμπρίπισα μου δηλώνει σε όλους περιχαρής πρωτάκι!Όπου πηγαίνουμε λέει για τα καπλαντισμένα βιβλία της και τα τετράδια της...και τα μολύβια της και την τσάντα της...κάτσε λίγο κοριτσάκι μου, μην τα λες έτσι...η μαμά είναι σε κρίσιμη ηλικια.Που πας? Πως πας? Δηλαδή και εμένα που με αφήνεις?Που είναι εκείνο το συνεχές..μαμά πεινάω,μαμά θέλω χυμό,μαμά κοίτα τι ζωγράφισα,μαμά το ένα...μαμά το άλλο..Τι νενικήκαμεν???

 
Κι όμως..3 μέρες στο καινούριο της σχολείο με τα βιβλία και τα τετράδια της,με τον καινούριο δάσκαλο,ήταν αρκετά για να κερδίσουν..Δημοτικό vs Μαμά σημειώσατε 3-0 το σκορ...Πφφφ εεε τώρα εδώ που τα λέμε έτσι είναι το πιο σωστό.Μεγαλώνει και ανακαλύπτει ένα κόσμο που όσο και να θέλω δεν μπορώ εγώ να της τον γνωρίσω,πρέπει να τον ανακαλύψει μόνη της.

Περάσαμε ένα υπέροχο καλοκαίρι και τώρα ήρθε η στιγμή που περιμέναμε..να χωθούμε στα σχολικά βιβλία και να κάνουμε την πρώτη μας βουτιά στην γνώση!

Αυτές τις 3 μέρες που έρχεται όλο ζωηράδα να μου πει τι έμαθε ή πως έγραψε το όνομα της εγώ την σκέφτομαι να τρώει παγωτό γεμάτη αυτοκόλλητα τατουάζ και να κάθεται με το ένα χέρι στην μέση κάνοντας την στάμνα λέγοντας μου όλο μπλαζέ ύφος..."μαμά μήπως να βάλουμε ένα δέντρο εδώ?"...

Την σκέφτομαι στην τραμπάλα,την τσουλήθρα,την αιώρα που ανέβαιναν με τον αδελφό της και κάθονταν με τις ώρες...Παιχνίδια με τα φτυαράκια,πότισμα τα λουλούδια μας,τα μανταλάκια που τα έκαναν παιχνίδι και κάθε βράδυ να μάζευα ένα ένα!!!

Τα αμέτρητα κουβαδάκια που γέμιζαν με νερό και μέσα κολυμπούσε ότι μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους.(όλα τα παιχνίδια μας με τόσο πλύσιμο ήταν το λιγότερο αποστειρωμένα!!!!)


Ναι περάσαμε ένα υπέροχο καλοκαίρι με πολλές ζωγραφιές και κατασκευές..Ένα βράδυ μάλιστα η Ελένη μεταμορφώθηκε σε μούμια για χάρη της μάσκας που φτιάξαμε!(και τι μούμια...δεν τολμάς να τα βάλεις μαζί της...εκείνο τα λεπτά το μουγκρητό έπεσε σύννεφο...δεν μπορείς να φανταστείς).


Κάθε μέρα διαφορετική...μοναδική μα τα περισσότερα απογεύματα σχεδόν ίδια. Όλα τα παιχνίδια πηγαίναν στην άκρη και ένα μεγάλο κουτσό ζωγραφιζόταν κάτω στο τσιμέντο...και όχι μέχρι το 8 ή το 10...ένα κουτσό τεράστιο...που μικρά πάτουσάκια χοροπηδούσαν μέσα στα τετράγωνα κάνοντας με και μένα ξανά παιδί!!!(όχι ότι έναν παλιμπαιδισμό δεν τον έχω!!!)


Τελικά χαίρομαι που πέρασε το καλοκαίρι...χαίρομαι που κλείσαμε άλλο ένα κεφάλαιο στην ζωή μας και ήμαστε δυνατοί και υγιείς να ανοίξουμε ένα άλλο...Μπορεί τα μαγιό μας να αντικατασταθούν από μαρυμάνικα μπλουζάκια και φόρμες ή τα κουτιά των παιχνιδιών να μείνουν λίγο μόνα αφού τα βιβλία και τα τετράδια θα πρωταγωνιστούν στην ζωή μας, όμως ήμαστε καλά και γεμάτοι με τις υπέροχες αναμνήσεις του καλοκαιριού πάμε να μάθουμε τον κόσμο!Και το επόμενο καλοκαίρι θα έχουμε να πούμε πολλές,πάρα πολλές ιστορίες στους φίλους μας εκεί!!!


Τελικά δέχομαι την ήττα!!!Ας μεγαλώσεις και εσύ... θα πανηγυρίσω όλες τις νίκες σου την χρονιά που θα ζήσουμε...γιατί μπορεί εσύ να έχεις γίνει πλέον μαθήτρια αλλά κρατάω τον άσσο στο μανίκι μου...για μένα θα είσαι πάντα η μικρή κιμπρίπισα...και σου υπόσχομαι ότι δεν θα μεγαλώσεις στα μάτια μου ΠΟΤΕ!!!


3 σχόλια:

  1. Είσαι μια ομορφιά ρε συ!!!
    Για όλα όσα είπες... για τη μελαγχολία της ησυχίας (πόσο σε καταλαβαίνω) για τη μικρή κιμπρίπισα που δε θα μεγαλώσει ποτέ στα μάτια σου!!!
    Τα φιλιά μοΥ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπεροχο κειμενο!!! Με συγκινησες πολυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχη ανάρτηση! Κ εγώ συγκινηθηκα πολύ! Ας ανοίξουν τα φτερά τους να πετάξουν λίγο πιο μακριά από εμάς, υγιές είναι... αλλά για εμάς τις Μανουλες λίγο ζορικο!!! Να τα έχει η Παναγια στην αγκαλιά της! Να τα χαίρεσαι! Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Blogging tips