Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

Μηνύματα από το σύμπαν.

Έχει εδώ και κάποιες ημέρες βλέπω στον ολιγόωρο ύπνο μου χελώνες. Είτε το σύμπαν μου στέλνει μηνύματα είτε φταίει η χελώνα που κατοικεί στην αυλή μας. Χθες δεν άντεξα και αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στον ονειροκρίτη. Καλό είναι (μάλλον)..αν δεις στον ύπνο σου χελώνα, είναι προμήνυμα πως κάποιο ασυνήθιστο περιστατικό θα σου προξενήσει μεγάλη χαρά και θα βελτιώσει τις επιχειρήσεις σου. Τι άλλο θέλω λοιπόν...βρίσκομαι στο εξοχικό εδώ και 1,5 μήνα, μου απομένει άλλο τόσο ώσπου να γυρίσω στις μελλοντικές επιτυχημένες επιχειρήσεις μου γεμάτη ενέργεια και χαρά..Να πω ότι νοστάλγησα την καθημερινότητά μου; Όχι δεν θα το πω..το μόνο που μου έλειψε όσου να συνδεθώ στο διαδίκτυο με  συνθήκες αυτού του αιώνα, είναι τα απογεύματα στην αυλή συντροφιά με τον 89 Rainbow ..κάτι που τώρα πια απολαμβάνω. Κάνε με λίγο εικόνα..γρασίδι,παγωμένο φραπεδάκι και μουσική,πολύ μουσική.Νύχτες με κεριά στην απόλυτη ηρεμία και ατελείωτες σκέψεις για αυτά που θα έρθουν.


Συνήθως το καλοκαίρι ειναι διακοπές,ξενοιασιά,δεν σκέφτεσαι μόνο ζεις.Αλήθεια πόσα τραγούδια υπάρχουν για το καλοκαίρι;Μια ατέλειωτη λίστα ίσως,καλοκαιρινά ραντεβού και βραδινά μπανάκια,έρωτες,νησιά και αλμύρα. Τραγούδια που τα ακούμε σχεδόν από πάντα. Για μένα όμως νιώθω ότι αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό, δεν θέλω καλοκαιρινά τραγουδάκια με εξωτικούς ρυθμούς-όχι ήταν ποτέ και τα αγαπημένα μου. Σαν να νιώθω πως είναι το τέλος και η αρχή για κάτι άλλο που ίσως και να βρίσκεται πολύ πολύ κοντά μου. Τόσο που λες και αν απλώσω το χέρι μου θα το πιάσω,με την διαφορά ότι δεν ξέρω τι είναι. Είναι η αίσθηση που περιμένεις να συμβεί κάτι,όχι κάτι κακό,σαν πλάκωμα ,αλλά κάτι με ανυπομονησία. Σαν να περιμένεις αυτό το κάτι που θα σε ελευθερώσει. Κάπως έτσι νιώθω και ίσως αυτό να είναι το σημαντικό μου καλοκαίρι..

Μοιάζω να βρίσκομαι μπροστά σε δυο δρόμους ,που δεν έχω ιδέα που θα μπορούσαν να με βγάλουν. Κάθομαι ακριβώς στην μύτη που ο ένας δρόμος χωρίζεται σε δυο μικρότερους και εγώ πρέπει να διαλέξω προς τα που να πάω..είναι on way όποτε δεν μπορώ να γυρίσω πίσω ακόμη και αν στα πρώτα βήματα μου αλλάξω γνώμη..Νιώθω όμως τόσο σίγουρη για την επιλογή μου κι ας μην ξέρω ποια θα είναι.Νιώθω σαν να είναι η στιγμή που πρέπει να κρατάω από το χέρι μόνο εμένα...όχι άλλο έτσι,όχι σε κάτι που δεν μπορεί να με κρατά..όχι σε κάτι που δεν είναι για μένα, που δεν είμαι εγώ..Να σου πω την αλήθεια δεν νιώθω τίποτα απλά ανυπομονώ για την συνεχεία.Νιώθω σαν να περιμένω την πρώτη μέρα στο σχολείο,ένα μεγάλο ταξίδι..νιώθω ίσως αγωνιά,ελπίδα και δύναμη,μεγάλη δύναμη.. Έχει πλέον σκοτεινιάσει και βρίσκομαι στην αυλή με μοναδικό φως την οθόνη του υπολογιστή..σκέφτομαι πως οι χελώνες ίσως αργά αλλά σταθερά μου φέρνουν την ηρεμία που χρειάζομαι για να πάρω τον δρόμο μου..Αν και ο  σταθμός  παίζει τους αγαπημένους μου Queen και το You Don't Fool Me (κάθε μα κάθε φορά που ακούω την φωνή του Freddie νιώθω σαν να τον ερωτεύομαι) θα κλείσω την ανάρτηση μου με ένα κομμάτι που σημαίνει πολλά ..ίσως να το τραγουδάνε οι χελώνες που έρχονται..θα έρθουν την ώρα που σπαράζετε το φως μου..





1 σχόλιο:

  1. Οποίο δρόμο και να ακολουθήσεις.θα είναι δρόμος καρδιάς,άρα αποκλείεται να είναι λαθός !!!!!!! ♥ :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Blogging tips