Πάει ο παλιός ο χρόνος...

Λίγη ώρα πριν το 2016 μπει στην σφαίρα του παρελθόντος,κάθισα για λίγο στον υπολογιστή μου ώστε να γράψω την τελευταια ανάρτηση του χρόνου. Ενός χρόνου που μου δίδαξε,μου θύμισε, μου πήρε αλλά και μου έδωσε πολλά. Δεν θα πω αν η χρονιά αυτή ήταν δυσάρεστη γιατί θα σβήσω έτσι όλες τις όμορφες στιγμές, ούτε όμως και επηρεασμένη από την μαγεία της ημέρας θα πω ότι ήταν ευχάριστη καθώς οι δύσκολες στιγμές της μου διδάξαν πολλά...

Θα πω όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας κράτησε υγιείς και που με τις εμπειρίες αυτής της χρονιάς ξεκινώ δυναμικά την επόμενη. Πιο ώριμη, πιο έμπειρη, πιο αποφασισμένη η λίστα των στόχων του 2017 μοιάζουν απλά εύκολοι.Θα ευχηθώ σε όλους υγεία, ηρεμία,προσωπική γαλήνη και κυρίως ειρήνη. Ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι,λίγο πιο υπομονετικοί και ολιγαρκείς στο τι ζητάμε από τους άλλους. Αγάπη στον εαυτό μας και στους γύρω μας. Εύχομαι σε όλους ουσιαστική ευτυχία.

Καλή χρονιά..ευτυχισμένο το 2017

Κανένας άνθρωπος χωρίς δουλειά, σπίτι, τροφή.

Κανένας άνθρωπος χωρίς μια αγκαλιά.

Κανένας άνθρωπος μόνος του.

Κανένας άνθρωπος χωρίς αγάπη.

Η δική μου λίστα επιθυμιών  για την χρονιά ετοιμάζεται πριν καλωσορίσω την καινούρια χρονιά...

Εύχομαι σε όλους σας το 2017 να αποκτήσετε όσα πραγματικά επιθυμείτε...!

Στο παραθύρι μου...

Βλέπω παντού Χριστουγεννιάτικες αναρτήσεις...Χριστούγεννα έρχονται θα μου πεις ,τι θα βλέπεις βαμμένα αυγά;..σωστή και αυτή η προσέγγιση...Σε μένα όμως λείπει όχι το Χριστουγεννιάτικο στολισμένο δέντρο αλλά το δέντρο της αυλής μας στο εξοχικό που πήγαινα τα απογεύματα και έπινα το καφεδάκι μου...Έτσι σήμερα έβγαλα από τον φάκελο των κατασκευών μου λίγο από καλοκαίρι...

Αγαπώ το πλέξιμο όσο και τις κατασκευές..και όταν έχω την ευκαιρία να τα συνδυάσω εκεί είναι το καλύτερό μου.Θαλασσοξυλα, κοχύλια, αποξηραμένα λεμονάκια, κλειδιά δεμένα σε σπάγκο,γίνονται ένα με διάφορα πλεκτά μοτιφάκια και όλα μαζί μια σύνθεση για το παράθυρό. Η βεράντα μου άλλαξε και έγινε λίγο πιο ρομαντική,ότι πρέπει για να βράδια που περνάμε τα καλοκαίρια με τις ατελείωτες συζητήσεις κάτω υπό το φως των κεριών.

Το παράθυρο της βεράντας πριν. 

Υλικά που χρησιμοποίησα:                                                   Για το κρέμασμα:

                                                  

Πλεκτά μοτιφάκια                                                                  Μια σιδερένια ράβδο

Θαλασσόξυλα                                                                         Τσουβάλι για να την καλύψω

Κοχύλια

Παλιά κλειδιά                                                                          Για να στεγνώσουν τα μοτιφάκια:

Σπάγκο

Κρυσταλλική κόλα                                                                  Ένα παλιό ξύλο

Αποξηραμένα φρούτα                                                              Βίδες ή καρφάκια

Αφού λοιπόν έπλεξα τα μοτιφάκια μου σε διάφορα σχέδια αραίωσα ένα μέρος κρυσταλλικής κολλάς με ένα μέρος νερό και τα μούλιασα καλά,σε ένα παλιό ξύλο βίδωσα τα μοτιφάκια παρέα με τους μικρούς μου βοηθούς και τα άφησα να στεγνώσουν καλά .

Η συνέχεια είναι απλή. Έδεσα με τον σπάγκο τα μοτιφάκια με τα θαλασσόξυλα,τα κοχύλια και τα υπόλοιπα υλικά,τα οποία στο τέλος τα κρέμασα σε μια βέργα την όποια κάλυψα με τσουβάλι....

Μια ρομαντική και παραμυθένια κρεμαστή κουρτίνα στο ξύλινο παράθυρό μου... 

Και επειδή όπως και να το κάνεις το mood είναι Χριστουγεννιάτικο η πρόταση μου είναι κατάλληλη για τις ημέρες αυτές με μια μικρή παραλλαγή...Μπορείς να πλέξεις νιφάδες τις όποιες θα φτιάξεις και θα στολίσεις με την ίδια διαδικασία!!! 

Το δικό μου όχι στην βια κατά των γυναικών.

Ο κόσμος συνεχίζει να γυρίσει και όλοι πλέον περιμένουμε την Black Friday στις 25 Νοεμβρίου για να ξεχυθούμε στα καταστήματα και να επωφεληθούμε από τις τεράστιες προσφορές σε αντικείμενα που μας είναι ΕΝΤΕΛΩΣ άχρηστα. Στην Ελλάδα του 2016,σε ένα κόσμο όπου περνάει κρίση προσωπικότητας/ταυτότητας/ουσίας περιμένουμε την black Friday...τόσο black όσο και τα black μας τα χάλια! Όχι η 25η Νοεμβρίου είναι η παγκόσμια μέρα κατά της βίας των γυναικών. Είναι η μέρα που πρέπει να φωνάξουμε όλοι το όχι και κυρίως οι γυναίκες που η ζωή τους είναι μια κόλαση κάτω από το τέρας της βίας.Δεν θα μιλήσω ως ειδικώς,το κείμενο μου αυτό είναι μια ιδέα που μου έδωσε η φίλη μου Νιόβη από το ηλεκτρονικό περιοδικό "Επάγγελμα γυναίκα" (στο οποίο μου έχει δώσει και την ευκαιρία να μοιράζομαι τις σκέψεις μου). Πίστεψε πως  έχω κάτι να πω.Ναι έχω...να πω ένα μεγάλο όχι στην βια κατά των γυναικών.

Η γυναικά γέννησε τον κόσμο.Όπως έχω γράψει σε παλαιότερη ανάρτησή μου Γυναίκα χρόνια σου πολλά - με αφορμή την γιορτή της γυναίκας-λένε πυρ ,γυνή και θάλασσα...πως θα ήταν όμως ο κόσμος χωρίς την θάλασσα και την φωτιά ή την γυναίκα που γεννάει τον κόσμο? Ακόμη και αν στον δυτικό κόσμο η γυναίκα έχει κάποια δικαιώματα υπάρχουμε μεριές αυτού του πλανήτη όπου η γυναίκα είναι...τίποτα.Ναι καλά διάβασες.Τίποτα.Δεν έχει ουσία,αξία και φυσικά για επιλογές δεν μπαίνω καν στον κόπο να αναφερθώ. Σκλάβες του σεξ ή ακόμη και μάνες που κακοποιούνται από τους ίδιους τους τους γιους. Μια στις τρεις γυναίκες στην διάρκεια της ζωής της πέφτει θύμα σωματικής ή ψυχολογικής κακοποίησης.Ποια όμως η διάφορα...καμία!!! Ο όρος «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, την σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στην δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή(παρ. 113). (πηγή:womensos.gr) .

Η βια κατά των γυναικών ορίζεται ως ενδοοικογενειακή και κοινωνική.Γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση μέσα στην οικογένεια τους (και συνήθως από τον σύντροφό τους) αλλά και οι γυναίκες που έχουν πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας. Ξέρεις κάτι...δεν είμαι κοινωνιολόγος,ούτε μπορώ να το παίξω έξυπνη επειδή έτυχε να διαβάσω 2-3 θέματα περί βίας,εγώ δεν μπορώ να κάνω την έξυπνη σε αντικείμενα που δεν γνωρίζω. Είμαι η Πέννυ και θα σου μιλήσω ως Πέννυ,αφήνω τους άλλους να το παίζουν γνώστες και εγώ θα είμαι αληθινή.Είμαι και εγώ μια γυναικά που έχει υποστεί σωματική βια. Δεν θα σου πω κάτι περισσότερο για αυτό,όχι γιατί ντρέπομαι ή φοβάμαι,απλά εγώ αντέδρασα και το ίδιο πρέπει να κάνεις και εσύ.Ναι εσύ,που ακούς τις φωνές στο πάνω ή στο δίπλα διαμέρισμα.Εσύ που βλέπεις τις μελανιές στο πρόσωπο μια φίλης.Δώσε της το χέρι σου και πες της ότι δεν είναι μόνη.

Ξέρω θα βρεθείτε και όλες εσείς που θα πείτε "αν ήμουν εγώ θα του έσπαγα τα μούτρα" ή το άλλο το θεϊκό "έπρεπε εμένα να μου το κάνουν" 'όχι φίλη μου δεν είναι έτσι. Απλά δεν στου έτυχε. Γιατί όταν θα βρεθείς στο πάτωμα να νιώθεις στο κορμί σου μπουνιές και κλωτσιές και ο χρόνος θα σταματήσει,όταν θα νιώθεις να καίει όλο σου το κορμί και θα γίνεις μια μπάλα στο πάτωμα όπως ένα έμβρυο στην κοιλία της μαμάς του,τότε έλα να μου πεις τι έκανες. Φόβος ,άπειρες και αμέτρητες ενοχές συμπληρώνουν ένα κύκλο βίας που εσύ πρέπει να κλείσεις.Μια άσχημη κουβέντα ή ένα αθώο χαστούκι είναι απλά η αρχή.Η συγνώμη και οι δικαιολογίες "εκνευρίστηκα -δεν θα το ξανακάνω συγχώρεσε με-σ αγαπώ-δεν μπορώ χωρίς εσένα" πρέπει να είναι αρκετά για να τελειώσει εκεί.Όσο μένεις συγχωρείς και όσο συγχωρείς θα είναι πάντα "η τελευταια φορά" Πριν λίγο καιρό η Λίνα και η Σοφια μου μίλησαν για τις δικές τους εμπειρίες όταν ήρθαν αντιμέτωπες με το τέρας της βίας..Ξέρεις άραγε πόσες γυναίκες στον κόσμο νιώθουν πόνο?Σκέψου πως είσαι στον ιστό μια αράχνης και ενώ προσπαθείς να φύγεις  δεν μπορείς, το τέρας σε τυλίγει ακόμη πιο δυνατά,πιο σφιχτά.

Θα μπορούσα να σου περιγράφω ώρες εικόνες και συναισθήματα , έχω έρθει σε επαφή με γυναίκες που βίωσαν αμέτρητο πόνο.Δεν έχει νόημα όμως εγώ να μιλήσω γι αυτό.Θέλω εσύ καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνη.Ξέρω πως είναι δύσκολο,ξέρω ότι φοβάσαι, ξέρω ότι δεν είναι εύκολο,όμως κλείσε τον κύκλο της βίας. Πες όχι!Δεν θα είναι η τελευταια φορά! Όσο για εσένα που ζεις τον απόλυτο έρωτα με τον τρυφερό σύντροφό σου μάθε στον γιο σου να αγαπάει και να σέβεται την γυναίκα,μεγάλωσε τον άντρα που θα ήθελες να έχει η κόρη σου. Μάθε στην κόρη σου να είναι δυνατή να μην συγχωρεί την βια και να μην ονειρεύεται ότι ο άνθρωπος θα αλλάξει. Μεγάλωσε την γυναίκα που θα ζει ελεύθερη.Όλοι λέμε όχι στην βια κατά των γυναικών,όχι στην βια κατά της ίδια της ζωής.

Τηλέφωνα βοήθειας και μονάδες για κακοποιημένες γυναίκες Εδώ

24ωρη τηλεφωνική γραμμή sos 15900

Womensos.gr

Μην ξεχνας μαμά, είσαι γυναίκα! Τα δικά μου μυστικά.

Επιστροφή έπειτα από αρκετές μέρες.Κάτι καινούριο και ριζοσπαστικό ετοιμάζεται όποτε η μέρα μου είναι μοιρασμένη σε παιδιά...δουλεία...σπίτι...ετοιμασίες...Ουφ μια παράκληση, μπορεί το 24ωρο να γίνει 30ωρο??? Στην σημερινή μου ανάρτηση λοιπόν σας αποκαλύπτω τα δικά μου μυστικά ομορφιάς.Παίρνω μέρος και εγώ στην πρόσκληση συζήτησης της γλυκιάς μου Μαρίας από το Beauty Harmony όπου στην υπέροχη ανάρτηση της "Μην ξεχνας μαμά, είσαι γυναίκα! Κάλεσμα σε συζήτηση!" μας λέει τα δικά της μυστικά!!!

Δεν ξέρω εαν είμαι η κατάλληλη να δώσω συμβουλές ομορφιάς. Τα κοντά μαλλιά μου δεν θέλουν ιδιαίτερη περιποίηση εκτός από να καλύψω το γκρίζο φυσικό τους χρώμα, όσο περνάει ο καιρός βαριέμαι κ απεχθάνομαι όλο και περισσότερο το μακιγιάζ (ειδικά μετά από μια δερματική μόλυνση που μου ήρθε από το πουθενά έκανα μήνες να μακιγιαριστώ ξανά)..και γενικά δεν είμαι πολύ του να φτιάχνομαι...Τα αμέτρητα καλλυντικά μου ανήκουν στο παρελθόν,οι άπειρες γόβες μου αντικαταστάθηκαν από πρακτικά αθλητικά ή άρβυλα και γενικά όταν σκέφτεσαι το girly δεν θα σκεφτείς εμένα.Δεν λέω να φτιάχνεσαι,να βάφεσαι αλλά να μην είσαι και το ανένδοτο..."άβαφη δεν είσαι για 200 like"...Τα τελευταια χρόνια βλέπω μια υπέρ κατάχρηση του μακιγιάζ.Φουσκωτά χείλη σαν το ψάρι φούσκα και κάτι φρύδια που μοιάζουν με μουστάκια. Προσωπικά δεν μου αρέσει.Προτιμώ λοιπόν να είμαι πιο "φυσική" και να μπορώ να ξύσω την μύτη μου όταν με τρώει πάρα να φοβάμαι μην τρέξει η μάσκαρα...Αυτό που πιστεύω είναι παν μέτρον άριστον,λίγο,διακριτικό και ελαφρύ μακιγιάζ...να αναπνέει και το δέρμα.Εκτός όμως από το μακιγιάζ που είναι κομμάτι της περιποίησης του προσώπου μου υπάρχουν και κάποια πραγματάκια που θα μοιραστώ μαζί σας. Το γεγονός βέβαια ότι η φίλη μου Μαρία με θεωρεί όμορφη και θέλει να πω και τα μυστικά μου...με ανεβάζει ένα level παραπάνω το ομολογώ!!!!

1. Πάρα πολύ καθαρό δέρμα....Μέτα την δερματική μόλυνση που έπαθα οι πετσέτες του σπιτιού μου ένιωσαν τι θα πει πόνος.Ακόμη και αν πλύνω το πρόσωπό μου 10 φορές την ημέρα θα σκουπίσω ταμποναριστά το δέρμα μου με άλλη πετσέτα.Βασικότατο να μην κοιμάσαι χωρίς να καθαρίσεις το δέρμα σου .Πρέπει όταν ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου να έχεις απαλλαχτεί από όλους τους ρύπους που βαραίνουν την επιδερμίδα σου!

 Για την περιποίηση του δέρματος μου χρησιμοποιώ μόνο μια ενυδατική κρέμα,το λατρεμένο μου αμυγδαλέλαιο (μπορείς να βρεις πληροφορίες για τις ιδιότητες του εδώ ), ένα lip palm (λατρεμένα eos τα οποία πήρα σε διάφορες γεύσεις από το τελευταίο μου ταξίδι στην Αμερική-και εδώ θα καταγγείλω τις φιλενάδες μου που μου κατάσχεσαν μερικά) και για την ενυδάτωση σώματος μια κρέμα θαύμα ,βούτυρο κακάο ( και αυτή από την Αμερική...και αν τελειώσει θα τρελαθώ διάβασε τις ιδιότητες του βούτυρο κακάο εδώ)..

2.Βρες τα σωστά προϊόντα για σένα.Η δική μου λίστα καλλυντικών μακιγιάζ...μικρή! Μέικ-απ, μάσκαρα, μολύβι ματιών και ρουζ.Μόνο!!! Βασική προϋπόθεση να το μεικ-απ να κρατάει αρκετή ώρα και το ρουζ να είναι σε γήινες αποχρώσεις. Θέλω να είμαι ελαφρά μακιγιαρισμένη και όχι παραμορφωμένη λες και φοράω μάσκα!Άσε που δεν αντέχω και το βάρος τόσων προϊόντων πάνω στο δέρμα μου. Κραγιόν φοράω σπάνια και αυτό γιατί λατρεύω ΄το κόκκινο τα σκούρα χρώματα,όποτε ένα κόκκινο κραγιόν το πρωί,το θεωρώ (για μένα) υπερβολή.

3...και κυριότερο...να είσαι ο εαυτός σου.Κάθε φορά που περνάς από τον καθρέφτη να σου χαμογελάς. Να είσαι συγκεντρωμένος στο να είσαι αυτό που εσύ γουστάρεις.Να μην προσπαθείς να καλυφθείς πίσω από ψεύτικες εικόνες που ξεβάφουν . Να υπερασπίζεσαι έως τέλους τον εαυτό σου ακόμη και αν έχεις να κάνεις με στρατιά από ανθρώπους που προσπαθούν να σε πείσουν πως είσαι κάτι άλλο. Να είσαι σίγουρη για σένα και να ξέρεις ότι η σιγουριά γοητεύει περισσότερο.Τα βήματα σου να είναι σταθερά και να μην παραπατάς από απόψεις σε απόψεις.Το μεγαλύτερο και καλύτερο μυστικό ομορφιάς ενός ανθρώπου είναι να αποβάλλει από πάνω του τοξικές ουσίες,Ζήλευα,φθόνο, δηθενια και ψέμα...Να είναι καθαρός, να βάζει στόχους, να είναι δημιουργικός και να προσπαθεί να γίνει καλύτερος άνθρωπος μέσα από την γνώση...όχι μέσα από τις ζωές των άλλων...

Η ομορφιά είναι υποκειμενική...η αλήθεια αντικειμενική..και το χαμόγελο απαραίτητο!
Προσκαλώ και εγώ με την σειρά μου την Δέσποινα των υπέροχων blogs The smell of mommy και All beauty in cluded και φυσικά την Γιώτα από τις Βlog-o-logies...Τι λέτε κορίτσια θα μου πείτε να μυστικά σας...δεν θα τα πω πουθενά!!!Μαρία μου σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες!!!

Τα εν οικό...εν δήμω και enter

Δεν μπορεί όσοι βρίσκεστε στα social έχετε δει την φρενίτιδα που έχει δημιουργηθεί με τον διαγωνισμό μιας σελίδας που υπόσχεται χρήματα στον νικητή. Το μόνο που πρέπει να κάνει ο διαγωνιζόμενος είναι να στείλει μια φωτογραφία παιδιού στην εν λόγο σελίδα η οποία με την σειρά της θα ανεβάσει δημόσια στην σελίδα της.Χθες λοιπόν σε μια ομάδα μοιράστηκα τον προβληματισμό μου,ο οποίος είναι πολύ βαθύτερος από τη τρέλα που έχει πιάσει τον κόσμο για 100 ή 200€ και κάποια μου επιτέθηκε προσωπικά,με χαρακτήρισε γιατί προφανώς δεν είχε κάτι άλλο να κάνει. Δεν είναι πρώτη φορά στην ζωή μου που έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που δεν έχουν παιδεία ώστε να κρατήσουν σε ένα επίπεδο μια συζήτηση και καταφεύγουν σε χαρακτηρισμούς του τύπου ποια είσαι,αλλά φυσικά δεν θα είναι και η τελευταια. Από την στιγμή που πήρα την απόφαση να λέω την γνώμη χωρίς να κολακεύω κανέναν, ήξερα πολύ καλά ότι δεν θα μου βγαίνει σε καλό...εκτός και αν έχω να κάνω με ανθρώπους που έχουν να πουν κάτι ουσιώδη. Ο άνθρωπος που έχει κάτι να σου πει δεν έχει ανάγκη να βρίσει,ή να σε χαρακτηρίσει,έχει όπλο την σκέψη του,το λόγο του. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουμε ως άνθρωποι είναι η θέση που τοποθετούμε στον εαυτό μας...Ξέρεις ποια είμαι εγώ,κ ποιος νομίζεις ότι είσαι...δυστυχώς κανείς δεν είναι τίποτα και αυτό το αποδεικνύει περίτρανα η ζωή που μας τα φέρνει τα πάνω κάνω σε χρόνο μηδέν και όλα αλλάζουν.

Βροχή οι  φωτογραφίες των παιδιών στο διαδίκτυο, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν το μεγάλο δώρο. Μα φυσικά στην εποχή που ζούμε και με την κρίση που υπάρχει ένα τέτοιο πόσο είναι μεγάλη βοήθεια στην οικογένεια όσα παιδιά και να έχεις. Και μην ακούσω έχω 3 παιδιά ή 4 ή 5 και δυσκολεύομαι, γιατί και εγώ που έχω 2 δεν βρίσκω κάθε πρωί το 500αρικο κάτω από το μαξιλάρι μου...είναι αυτό που λένε "κάθε σπίτι έχει τα δικά του". Όποτε τι έκανε η εταιρία..το καλύτερο! Πάτησε πάνω στην ανάγκη του γονιού...είναι όμως αλήθεια τόσο απλό? Εμένα με έχει προβληματίσει πολύ περισσότερο....Μπήκα μέσα στην σελίδα και είδα κάποιες από τις φωτογραφίες, αλλιώς δεν θα μπορούσα να έχω άποψη..έχω αυτό το κόλλημα είναι η αλήθεια...πρέπει να γνωρίσω κάτι για να έχω άποψη!Είδα κάποιες υπέροχες φωτό,η μια καλύτερη από την άλλη...κάτι φατσάκια να τα ζουλήξεις...και πανέμορφα τα άτιμα,αχ πόσο όμορφα και αθώα είναι τα παιδιά..Αθώα εκεί βρίσκεται η ομορφιά τους,στο υπέροχο αγνό βλέμμα τους,στο αληθινό χαμόγελο τους. Ποιος όμως αποφασίζει για την έκθεση τους σε ένα δημόσιο μέσω? Τι κι αν φωνάζει ο Μανώλης Σφακιανάκης  για την έκθεση των παιδιών στο διαδίκτυο  ,τι κι αν κυκλοφορούν άπειρα θέματα που εξηγούν γιατί δεν πρέπει να βγαίνουν φωτογραφίες των παιδιών μας στο ίντερνετ...μια εταιρία έρχεται και κάνει αυτό...και το αποτέλεσμα,άπειρες φωτογραφίες παιδιών σε δημόσια θέα.Πραγματικά ρε παιδιά έλεος..Και το λέω εγώ που έχω ανεβάσει φωτογραφίες των παιδιών μου.Μην ρωτήσεις πόσες,ίσως και άπειρες..και ήρθε κάτι να μου θυμίσει ότι δεν πρέπει να το κάνω.

Κανείς δεν ξέρει να χειριστεί σωστά τα μέσα,όλη την πατάμε και όσο περισσότερα τα like τόσο μεγαλύτερη η αποδοχή και η αγάπη που νιώθουμε...και δώσε και άλλο κι άλλο κι άλλο...ώσπου φτάνεις να ζεις μέσα από αυτό. Νιώθεις ότι οφείλεις να δώσεις τροφή και πληροφορίες στο κοινό σου...και καλά κάνεις,το παιδί σου το ρώτησες? Στην γενιά της ενσυναίσθησης, των δικαιωμάτων του παιδιού,της διεκδίκησης του δικαιώματος ενός παιδιού να θηλάσει δημόσια μου λες ότι έχεις δικαίωμα να χειρίζεσαι την εικόνα του? Γιατί επειδή είναι παιδί σου? Σου ανήκει επειδή είναι δημιούργημα σου? Δηλαδή για να καταλάβω...το παιδί είναι δικό μου άρα αποφασίζω για την δημοσιοποίηση της φωτογραφίας του?Συγνώμη αλλά δεν πάει έτσι.

Έχεις αναρωτηθεί πότε όλες αυτές οι φωτογραφίες πως βρίσκονται στα χέρια παιδόφιλων? Έχεις πραγματικά διαβάσει τους όρους που αποδέχεσαι όταν δημιουργείς ένα προφίλ σε κάποια σελίδα στο ιντερνετ? Νομίζεις πραγματικά ότι αυτό δεν θα συμβεί σε σένα??? Επειδή όμως ξέρω πολύ καλά ποια είμαι εγώ αλλά εσύ ίσως έχεις μπερδευτεί για τον κόσμο που ζεις,θα σου υπενθυμίσω τις άπειρες φωτογραφίες παιδόφιλων που δημοσιοποιούνται κατά καιρούς στο διαδίκτυο. Θα σου πω ότι αυτό μπορεί να συμβεί και σε σένα,γιατί σε μένα συνέβη,όχι με τα παιδιά μου αλλά με μένα...

Έχουν περάσει 8 χρόνια από εκείνο το βράδυ που ήρθε στο σπίτι μου ένας φίλος μου και με ενημέρωσε ότι όλα μου τα στοιχεία (τηλέφωνα,διεύθυνση,ακόμη κ πληροφορίες για το πατρικό μου) μαζί με φωτογραφίες μου κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Από ένα κατά τα άλλα κλειδωμένο προφίλ. ΟΧΙ δημόσιο ..κλειδωμένο...Θες να σου μιλήσω για το τί ένιωσα? Θέλεις να σου πω πως ένιωσα σαν να με βίασαν? ή θέλεις να σου πω ότι το ξαναπέρασα 2-3 φορές στην αστυνομία και στον δικηγόρο όταν κατέθεσα μήνυση. Θέλεις μήπως να σου πω πως ένιωθα όταν υπήρχαν και κάποιοι που με κοιτούσαν με βλέμμα "τα ήθελε και έπαθε"? Ή να σου πω πως νιώθω κάθε φορά που γίνεται το δικαστήριο? Δεν μπορώ γιατί πρέπει να μπεις στην θέση για να καταλάβεις. Άλλαξα σπίτι, τηλέφωνο, ζωή μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα.Δεν κοιμόμουν μονή μου ακόμα κ όταν μετακόμισα,γιατί φοβόμουν πως κάποιος ξέρει που είμαι. Έχασα την δουλειά μου γιατί δεν σήκωνα τα τηλέφωνα, φοβόμουν ότι κάποιος έμαθε το καινούριο μου τηλέφωνο. Έφερα την ζωή μου πάνω κάτω γιατί κάποιος το θεωρείσαι αστείο.Ήταν μια πολύ ωραία εκδίκηση σε κάποια που δεν ήθελε να κάνει σχέση μαζί του. Και θέλεις να σου ποια είναι η τιμωρία του...καμιά..Η υπόθεση μετά από 8 χρόνια οδεύει προς την διαγραφή γιατί αυτό λέει ο νόμος...Και εγώ συνέχισα την ζωή μoυ..και έκανα τα παιδιά μου και όλο καμάρι ανέβαζα τις φωτογραφίες τους στο ιντερνετ, ώσπου ήρθε ακόμα μια δικάσιμος να μου θυμίσει ότι δεν είμαι ασφαλής. Είναι αυτά τα 8 χρόνια αναμονής και όλα όσα πέρασα γιατί κάποιος το θεώρησε αστείο...Πριν λοιπόν σκεφτείς ποια είμαι εγώ σκέψου ποια είσαι εσύ..γιατί αν σε αυτήν την θέση που βρέθηκα εγώ βρεθεί το παιδί σου...δεν θα έχεις καμία δικαιολογία...

Εγώ λοιπόν μιλάω για όσα ξέρω,λέω την γνώμη μου,τον προβληματισμό μου και δεν χρειάζεται να κατακρίνω κανέναν ,δεν είναι αυτή η δουλεία μου και ούτε είμαι καθισμένη σε κανένα  θρόνο τελειότητας...έχω την δύναμη της σκέψης μου και δυστυχώς μια πολύ πολύ κακή εμπειρία για συντροφιά...δεν σε κρίνω όπως ίσως νομίζεις όμως δεν θα πάψω να σου λέω ότι είναι λάθος  εσύ είσαι σίγουρη ότι δεν θα σου συμβεί?

Για να διαβάσετε που κινδύνους της έκθεσης των παιδιών στο διαδίκτυο μπείτε εδώ

Πληροφορίες για την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος θα βρείτε εδω

Οι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν, ανώνυμα ή επώνυμα, με την Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, προκειμένου να παρέχουν πληροφορίες ή να καταγγέλλουν παράνομες ή επίμεμπτες πράξεις ή δραστηριότητες που τελούνται μέσω Διαδικτύου, στα ακόλουθα στοιχεία επικοινωνίας:
· Τηλεφωνικά: 11188
· Στέλνοντας e-mail στο: ccu@cybercrimeunit.gov.gr
· Μέσω της εφαρμογής : CYBERΚΙD
· Μέσω twitter: @CyberAlertGR

Άδειασε την τσάντα σου να σου πω ποια είσαι!!!

Αυτός που είπε "άβυσσος η ψυχή της γυναίκας" μάλλον δεν είχε δει μέσα στη τσάντα της....Ένα απαραίτητο αξεσουάρ μου δεν ολοκληρώνει μόνο στυλ της κάθε γυναίκειας ύπαρξης αλλά  κρύβει μέσα της έναν κόσμο...έναν γυναικείο μικρόκοσμο και ίσως είναι μια εικόνα για το τι μπορεί να τριγυρίζει μέσα στο μυαλό μιας γυναίκας!!!

Μικρές,μεγάλες, τσαντάκια, σακίδια...κάθε τσάντα κρύβει μέσα τα είδη πρώτης ανάγκης μιας γυναίκας.Ανάλογα βέβαια για το τι εννοεί η κάθε μια από εμάς"ανάγκη". Με μια ματιά στην δική μου τσάντα θα της δώσεις άνετα το όνομα "ποτέ δεν ξέρεις"... " ο εφιάλτης στον δρόμο με τα εργαλεία"... "η τσάντα της τρελής"...Οργάνωση, ψυχαναγκασμός, μπορεί είδος τρέλας.δε μπορώ με βεβαιότητα να σου πω,μπορώ όμως να σου δείξω... έλα να ρίξεις μια ματιά για το τί υπάρχει στην δική μου τσάντα.Μέσα λοιπόν την ταλαίπωρη τσάντα μου υπάρχει το πορτοφόλι μου,η ατζέντα μου (η οποία είναι η μνήμη που δεν έχω οπότε δεν πάω πουθενά χωρίς αυτήν) και τα γυαλιά ηλίου μου..

Κάπου εκεί είναι και το πρώτο μου τσαντάκι που έφτιαξα πριν περίπου 7 χρόνια από φερμουάρ στο οποίο έχω μέσα τα βασικά μου είδη μακιγιάζ ..και όχι μόνο.

(μιας και βάφομαι πολύ ελαφρά πια και σχεδόν σπάνια)...

 Στην μια πλευρά κρύβω ότι χρειάζεται για να εξαφανίζω τα μικρόβια των δοντιών και των χεριών

Ενώ στην άλλη πλευρά έχω πάντα χαρτομάντιλα,υγρά μαντιλάκια και καθίσματα για την λεκάνη της τουαλέτας..(γιατί πότε δεν ξέρεις).

Κάπου στις θήκες βρίσκονται κρεμούλες, αποσμητικό,ένα μικρό μπουκαλάκι με την κολόνια μου, αν κ έχω χρόνια που έκοψα το κάπνισμα έχω έναν αναπτήρα, το λατρεμένο μου lip palm και σίγουρα κάπου θα έχει σκαλώσει ένα ζευγάρι σκουλαρίκια!!!!

Και τώρα περνάμε στην ζώνη του λυκόφως...

Απαραίτητα στην τσάντα μου τα αντισταμινικά μου και φυσικά παυσίπονα( γιατί ποτέ δεν ξέρεις)!

Ψαλίδι,κοπίδι (γιατί ποτέ......κτλ), μέτρο, στυλό, μαρκαδόρο, στικάκι,το Nintendo μου,

ημερολόγιο του 2017 (το πήρα πριν λίγες μέρες) 

και ένα μικρό ηχιάκι (το οποίο κουβαλάω από το καλοκαίρι!!!!)

Και φυσικά σαν περήφανη μαμά κάπου μέσα θα υπάρχουν κοκαλάκια,αυτοκινητάκια,μπογιές και πάσης φύσεως παιδικά αντικείμενα...

(όλο και κάποια χεράκια θα ρίξουν μέσα κάτι πριν φύγουμε από το σπίτι)

 Αυτό είναι το χάος του μυαλού μου και τις τσάντας μου...όσο και να σου φαίνονται περίεργα τα όσα ή κάποια από αυτά που είδες,είμαι σίγουρη ότι κάπου μέσα στην δική σου τσάντα ζουν κάποια παράξενα αντικείμενα...γιατί όπως είπα και στην αρχή..."Άβυσσος η τσάντα μιας γυναίκας"...

Πλεκτοκουβέντες.

Το σημερινό μου θέμα είναι διαφορετικό, ξεχωριστό και μπορώ να πω αγαπημένο μου,γιατί όταν οι φίλοι μου, μου κάνουν την τιμή να μου μιλήσουν...εεε τους αγαπώ ένα τσικ παραπάνω....Είναι κάποιες φορές που γνωρίζεις έναν άνθρωπο εντελώς τυχαία, από εκεί που δεν το περιμένεις και τελικά φτάνεις στο σημείο να τον αποκαλείς και φίλο σου. Σήμερα θα σας γνωρίσω την ταλαντούχα παλιομοδίτισσα φίλη μου Κλεοπάτρα Χρήστου. Ελπίζω να γνωρίσετε την Κλεοπάτρα όπως την ξέρω εγώ...δημιουργική, αυθεντική, με φαντασία ,μια μοντέρνα "παλιομοδίτισσα" όπως την αποκαλώ εγώ...

Ποια είναι αλήθεια η Κλεοπάτρα ? Είσαι μια νέα κοπέλα, μια νέα μοντέρνα μαμά γιατί αυτοαποκαλείσαι "παλαιομοδίτισσα" ? (εμένα βέβαια μου αρέσει να σε αποκαλώ έτσι)

 Καταρχάς, να σε ευχαριστήσω, όσο κι αν δεν θες να στο λέω και από εδώ, που μου έδωσες την ευκαιρία να μιλήσω για κάτι που αγαπώ πολύ! Θυμάμαι τον εαυτό μου, από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου να θαυμάζει οτιδήποτε παλιό…Τι εννοώ; Τον τρόπο ζωής των γιαγιάδων μας. Τα σοσονάκια της γιαγιάς Κλεοπάτρας σε μένα και τον αδελφό μου και αργότερα στην γέννηση της μικρής αδερφής μου. Την γιαγιά Τασία, με εκείνα τα ασπρόμαυρα επιβλητικά σχέδια για βελονάκι ψιλό,δαντέλας. Το κουβαράκι της, που για να μένει καθαρό, ήταν πάντα μέσα σε μια κατασκευή από πλαστικό μπουκάλι αναψυκτικού. Αγαπημένη ανάμνηση το πέρασμα στα χέρια μου του νήματος για να το κάνουμε κουβάρι ! Θυμάμαι να κεντάω τους πρώτους μου πίνακες σε ηλικία έξι ετών, με την βοήθεια της μητέρας μου. Την κούραση, αλλά και την χαρά, όταν το κέντημα τελείωνε! Όμως το πλέξιμο, παρόλο που η γιαγιά ήταν πάντα πρόθυμη στο να μου εξηγήσει, στα παιδικά μου μάτια φάνταζε τόσο μαγικό όσο και ακατόρθωτο! Τα χρόνια πέρασαν…Σήμερα πλέον που τα κατάφερα, κάθε πλεκτό έχει την σκέψη «θα ήταν περήφανη». Κάποτε ανεβάζοντας ένα σάλι κάποια κυρία μου έγραψε: "Άρωμα γιαγιάς αγαπημένης, αλλά τόσο φωτεινό και μοντέρνο". Αυτή είναι η Κλεοπάτρα!!!!!!

Γιατί όμως πλέξιμο ?Τι σε έκανε να ασχοληθείς με αυτό ? Ποια ήταν η αφορμή?

Η γέννηση της Εύας!!!!!!!!! Το μεγάλωμα της, τόσο διαφορετικό και τόσο παραδοσιακό. Είχα πάντα, στην πίσω άκρη του μυαλού μου «Τι θα έκαναν οι γιαγιάδες μου;». Πως μαζί με την ανατροφή ενός παιδιού, μπορείς να δημιουργείς και κάτι δικό σου! Και το μεγάλωμα με κάθε τρόπο είναι εξαντλητικό…. Εκεί κάπου έψαχνα κάτι που να μπορεί να με χαλαρώνει, να με ευχαριστεί και βασική προϋπόθεση να μην απαιτεί έξοδο από το σπίτι! Συνέπεσε μαγικά να βρώ σε ένα συρτάρι, ένα τεύχος του «Πλέκω», ένθετο στο Βήμα που είχα πάρει από την περίοδο της εγκυμοσύνης μου ακόμα. Με έτρωγε δηλαδή από καιρό! Τυχαία ανακάλυψα κάποια βίντεο στο youtube και είπα εδώ είμαστε! Και άρχισα τις ώρες, κυρίως τις βραδινές, που η Εύα κοιμόταν, να ψάχνω και να πλέκω. Στην πορεία, με ικανοποιούσε το αποτέλεσμα και δεχόμουν τόσο ενθαρρυντικά σχόλια, για τις ιδέες μου, για το τόσο στρωτό πλέξιμο, που μου έδινε δύναμη να συνεχίσω. Και αυτή την δύναμη την είχα πολύ ανάγκη, όπως όλοι μας άλλωστε! Δεν θα ξεχάσω ποτέ, τα πρώτα βελονάκια και νήματα που μου έφερε η πεθερά μου, τα Χριστούγεννα του `13.Μετά όλους τους συγγενείς και φίλους που κυριολεκτικά, μου στέλναν δέματα αποκλειστικά για το πλέξιμο και φυσικά τον σύζυγο της πεθεράς μου, Σαντάν, που από το αγαπημένο μου, παλαιοπωλείο, που διατηρεί στην Σμύρνη, με ξαφνιάζει σε κάθε δέμα ! Σαν να φορτίζουν την διάθεση σου όλα αυτά τα δώρα! Μεγάλη ευλογία !!!!! 

Ο δρόμος του χειροτέχνη πολλές φορές είναι μοναχικός. Εσύ έχεις ανθρώπους που συμβουλεύεσαι,  έχεις μέντορες?

 Θα ήταν ψέμα αν πούμε ότι το πλέξιμο είναι μοναχικό σαν τέχνη!! Μόνος δεν πορεύεσαι!! Θα ανταλλάξεις γνώσεις, θα "ζυμώσεις" τεχνικές, θα μιλήσεις με αρκετό κόσμο και θα καταλάβεις και κάτι πέρα από το πλέξιμο, θα καταλάβεις πως κάθε πλέκτρια κρύβει μέσα της έναν Θησαυρό ζωής όπως είναι και το πλεκτό δηλαδή !!!!!!!!!!!! Θα αναφέρω ενδεικτικά κάποια ονόματα, ζητώ συγνώμη εάν έχω ξεχάσει κάποιον. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κυρία Μαριέτα Ιωσηφίδου, στην Δέσποινα Ζλατινούδη, στην Δήμητρα Ευσταθίου, στην Κική Δρακοπούλου, στην Δώρα, στην Μαρία Grasia, στην Λούση Αποστολοπούλου, στην Ιωάννα Μελαδίνη. Και σε άλλες τόσες συμπλέκτριες ! Αφήνω για το τέλος την αγαπημένη μου Αλεξάνδρα Καλυβά !!!!!! Έχετε όλες την αγάπη μου !!!!!

Μάθαμε το πως, μάθαμε το γιατί...πες μου όμως αλήθεια, τι νιώθεις όταν χάνεσαι στις μάλλινες κούκλες και τις πλέξεις σου ? Από που πηγάζει η έμπνευση σου ? Τι είναι για σένα το πλέξιμο?

Το ότι μπορώ να μετατρέψω άμορφες μάζες χρωματιστών νημάτων σε ολοκληρωμένα πλεκτά, μου δίνει μια τεράστια ευφορία, η οποία με σπρώχνει εντελώς μηχανικά, να πιάσω το βελονάκι μου και να αρχίσω να δημιουργώ. Ειδικά όταν ξέρω για ποιον πλέκω, το πλέξιμο μετατρέπεται σε ιεροτελεστία ! Χάνω τον χώρο και τον χρόνο και ζω σε έναν δικό μου κόσμο. Όταν ολοκληρωθεί το πλεκτό και επανέρχομαι πίσω, διακατέχομαι από ένα τρομερό άγχος για το αν τελικά θα αρέσει στον αποδέκτη. Αυτό το άγχος, εξαφανίζεται δια μαγείας όταν δω το χαμόγελο στο πρόσωπο του ανθρώπου για τον οποίο δημιούργησα. Αυτή την ψυχική αγαλλίαση που νοιώθω την δεδομένη στιγμή δεν μπορώ να την περιγράψω !!! Όταν με ρωτάει κάποιος, τι είναι για μένα πλέξιμο κάνει την λάθος ερώτηση ..Μπορώ να μιλάω ατελείωτες ώρες για αυτό. Όμως σε εσένα θα απαντήσω περιεκτικά. Το πλέξιμο για μένα στην αρχή ήταν απλά πλέξιμο. Όταν τελείωσα και χάρισα το πρώτο μου πλεκτό, τότε κατάλαβα ότι είναι κομμάτι της ψυχής μου.

Σε γνωρίζω προσωπικά και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική...από σένα περιμένω τα πάντα...τι υπόσχεται η Κλεοπάτρα μέσα από την σελίδα της "Από χέρι σε χέρι".

Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί η Κλεοπάτρα είναι ότι θα συνεχίσει να κάνει Τέχνη για την Τέχνη, οποιαδήποτε τέχνη και αν επιλέξει να κάνει !

Αν και ξέρω ότι θα μου θυμώσει (για κανέναν 3δευτερα) θέλω οπωσδήποτε να αναφέρω την συμμετοχή σε  φιλανθρωπικές κινήσεις που γίνονται στις πλεκτό-ομάδες τις οποίες συμμετέχει όποτε αυτό είναι δυνατόν και γίνονται πολύ όμορφες και τρυφερές ενέργειες από όλες τις κοπέλες,πολλές από τις οποίες αναφέρθηκαν κ από την Κλεοπάτρα...Συγνώμη Κλεό μου αλλά όφειλα να το πω!!!!!

Αυτή λοιπόν είναι η παλιομοδίτισσα φίλη μου Κλεοπάτρα.Μια νέα γυναίκα με πολύ χιούμορ και όρεξη για δημιουργία.Σε αυτό όμως δεν είναι μόνη.Συμπαραστάτης και βράχος της το άλλο της μισό,το φιλαράκι μου ο Φοίβος (με τον οποίο ετοιμάζουμε άλλα πράγματα αλλά δεν είναι της παρούσης και φυσικά επιμελήθηκε το photoshooting -μιλάμε είναι οργανωμένο το έγκλημα )..ένας σύντροφός, φίλος, που βρίσκεται πάντα δίπλα της.Και τι χρειάζεσαι όταν έχεις στήριξη και αγάπη? κάτι να σου δίνει ενέργεια...και η μικρή Εύα είναι εκείνη που δίνει ελπίδα και ζωή στα όνειρα της μαμάς Κλεοπάτρας...όπως ξέρουν πολύ καλά να κάνουν τα παιδιά!

Δεν τελειώσαμε όμως εδώ...Η Κλεοπάτρα και εγώ θέλουμε να σας κάνουμε ένα δώρο...ήδη την σπίθα την πετάξαμε το Σάββατο...με πολλή αγάπη και χαρά μια τυχερή θα κερδίσει 12 βελονάκια και 3 κούκλες νήμα.Τα βήματα του διαγωνισμού απλά :

1. like στην σελίδα του facebook Peloma BoQ by Penny
2. like στην σελίδα της Κλεοπάτρας στο facebook  Από χέρι σε χέρι.
3. Δημόσια κοινοποίηση της φωτογραφίας του διαγωνισμού Την οποία θα βρείτε ως καρφιτσωμένη δημοσίευση στις σελίδες Peloma BoQ by Penny και Από χέρι σε χέρι.

*για έξτρα συμμετοχή αφήστε ένα σχόλιο στο blog Peloma BoQ κάτω από την ανάρτηση.

Ο διαγωνισμός λήγει στις  30 Οκτωβρίου 2016.
Έγκυρες είναι οι συμμετοχές που ακολούθησαν και τα 3 βήματα.
Καλή επιτυχία.

Τα νήματα είναι από το κατάστημα Wool & Moving Ερμού 37 Θεσσαλονίκη τηλ. 2310261384

Ατζέντα έτοιμη και φύγαμε!!!

Κάθε αμνήμων που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει...μια ατζέντα!!! Είναι απαραίτητη για όλους εμάς που δεν έχουμε άλλο χώρο στο σπίτι ή στο γραφείο για να κολλήσουμε χαρτάκια υπενθύμισης! Μικρά χρωματιστά post it που  υπενθυμίζουν όχι μόνο τις δουλείες ,τις γιορτές,τα ραντεβού ή τις κατασκευές, αλλά και ιδέες που έρχονται...έτσι ξαφνικά!Το ομολογώ ότι πολλές φορές κοιμάμαι με την ατζέντα δίπλα στο κομοδίνο!!!

Και έχω βρει ακριβώς αυτό που θέλω,την ατζέντα εκείνη που έχει όλα όσα χρειάζομαι...θήκες,άλλες θήκες, ημερολόγιο,  σημειωματάριο,όμως δεν μου ταιριάζει,δεν είναι εγώ βρε παιδί μου,κάτι της λείπει...και αυτό το κάτι έρχομαι να της το δώσω εγώ!!!

Χρώματα μπερδεμένα μεταξύ τους και μια μεταλική χρυσή πεταλούδα....

με πιο τρελό και χαρούμενο ύφος είναι έτοιμη να γίνει η μνήμη μου...

Κρεμάστρες από κορμούς!

Θα ήθελα πολύ αυτή την ανάρτησή μου να την διαβάσουν όλοι εκείνοι οι άμοιροι άνθρωποι που με έβλεπαν τα απογεύματα στο δασάκι να κυκλοφορώ με τα παιδιά και ένα...πριόνι!!!Ναι ναι...πριόνι, κανονικότατο...Περπατούσα βλέποντας διάφορα υλικά και μου έρχονταν τόσο υπέροχες ιδέες, και δυο θα μοιραστώ στην σημερινή ανάρτηση...

Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι: 

• 2 χοντρά κλαδιά 
• βιδολόγο
• ακρυλικό χρώμα (επέλεξα το λευκό)
• γατζάκια για κρέμασμα στο τοίχο
• σίδερα για να ενώσω τα ξύλα

Αρχικά καθάρισα τα ξύλα και τα έβαψα.

Στην συνέχεια ένωσα τα 2  ξύλα με τα σιδεράκια.

(έβαλα σε 3 σημεία)

Και στο τέλος μέτρησα τις αποστάσεις και βίδωσα τις μεταλλικές κρεμάστρες.

(όπως φαίνεται είχα και έναν μικρό βοηθό στο μέτρημα)

 Από την πίσω πλευρά έβαλα τα κρεμασταράκια  για να το κρεμάσω στον τοίχο.

...και απλά έτοιμη...

μια μεγάλη κρεμάστρα για το δωμάτιο

Υπάρχει όμως και ένα τρίτο ξύλο σωστά?Σωστά...Το τρίτο κλαδί ήταν λίγο πιο πλάγιο...

όμως είχε και αυτό τον προορισμό του.

Τα υλικά σχεδόν τα ίδια με το πρώτο: 

• 1 κομμάτι  ξύλου
• ακρυλικό χρώμα
• γατζάκια για κρέμασμα στο τοίχο
• και γατζάκια στρόγγυλα

 Έκοψα τα σημεία που δεν μου άρεσαν και έβαψα το κλαδί.

Μέτρησα σε ποια σημεία θέλω να μπουν τα κρεμασταράκια και έκανα τις τρύπες με το τρυπανάκι μου ώστε να βιδωθούν πιο εύκολα.

Στο τέλος έβαλα τα κρεμασταράκια που χρειάζεται για να κρεμαστούν στο τοίχο.

Έτοιμο...τα κολίεδάκια μου βρήκαν την θέση τους!!!

Εύκολα, γρήγορα και με ελάχιστο κόστος, δυο κρεμάστρες για τα ρούχα και τους κολιέδες μου κοσμούν την κρεβατοκάμαρα μου.Είναι από τις περιπτώσεις όπου η φύση γίνεται  η ωραιότερη λεπτομέρεια στον χώρο σου.