Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Οικογενειακές ιστορίες (καθημερινής τρέλας)

Ένα νέο δρώμενο "Οικογενειακές Ιστορίες",χαρούμενες,τρυφερές λυπητερές,όπως ακριβώς είναι και η ζωή μας.Μία γλυκιά πρόσκληση από μια νέα φίλη την Αριστέα και το όμορφο blog της "Η ζωή είναι Ωραία".Την γνώρισα διαβάζοντας την ανάρτηση της αγαπημένης μου Ελένης από το ταξιδιάρικο "Καρυδότσουφλο" καθώς παρακολούθησα το "Χρονικό ενός Παστίτσιου"..Με μεγάλη μου χαρά λοιπόν συμμετέχω και εγώ στο δρώμενο της Αριστέας...


Μια οικογενειακή μας ιστορία ή αλλιώς  μια ιστορία καθημερινής τρέλας...Ήμαστε μια οικογένεια που οι ατάκες χτυπάνε στους τοίχους σαν μπαλάκια του τένις. Επίσης πολλές φορές υπάρχει η κόντρα για το ποιος θα είναι αυτός που θα πει την τελευταια κουβέντα. Στην μηχανορραφία όμως μερικοί μερικοί είναι...τσακάλια που λένε.

Ο μπαμπάς μας ως γνήσιος φανατικός Παοκτσης πηγαίνει σε κάθε αγώνα της ομάδας του και εμείς πηγαίνουμε στο σπίτι της γιαγιάς (της μαμάς μου)  όπου εγώ ξανά γίνομαι παιδί και τα παιδιά κάνουν ότι θέλουν...σωστή παιδική χαρά!!!Η μητέρα μου ζει με τον αδελφό μου...ο εργένης θείος που κακόμαθαινει ακόμη περισσότερο τα μικρά μου.Τα αγαπάει τα λατρεύει αλλά δεν είναι και για χόρταση!!!Ειδικά αν έχει γυρίσει στο σπίτι ξημερώματα ή κομμάτια από την δουλεία πτώμα κουρασμένος,μπορώ να πω ότι πολλές φορές διακρίνω τον πανικό στα μάτια του μόλις μας βλέπει.

Ήταν μια αθλητική Κυριακή για τον μπαμπά μας και η λοιπή οικογένεια μεταναστεύσαμε από το πρωί στην γιαγιά...Ο αδελφός μου δούλευε το Σάββατο το πρωί,το βράδυ έξω και ξημερώματα Κυριακής στο σπίτι...(ελεύθερος άνθρωπος είναι ντε,αλίμονο από μας που για να ξενυχτίσουμε Σαββατόβραδο θα πρέπει να έχουμε φάει τον καφέ με το κουταλάκι του γλυκού)..Αφού λοιπόν κατάφερε να κοιμηθεί κάποιες ώρες με τις φωνές τους και τα τραγούδια τους, κάποια στιγμή σηκώθηκε για να κάνει καφέ...Μόλις εμφανίστηκε στο οπτικό τους πεδίο και τα δυο άρχισαν να χοροπηδάν επάνω του...Τι να κάνει ο καημένος,θείος είναι,έπαιξε μαζί τους, τα γύρισε στον αέρα,τα ξανά γύρισε στον αέρα,παίξανε ξανάματα παίξανε..κάποια στιγμή ο άνθρωπος ήθελε καφέ...και όλοι ξέρουμε τις ευεργετικές ιδιότητες και την ζωτική σημασία του καφέ!Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο...ή μάλλον τους μικρούς καταληψίες...Πήγε ο έρμος στο δωμάτιό του και έβαλε την μουσική του..τσουπ να τη η Ελένη συνοδευόμενη από τον Ηλία...

-Θείο σου είπα ότι στο σχολείο μάθαμε ένα τραγούδι για την ανακύκλωση?
-Όχι Ελενάκι για πες το μου...
και αρχίζει το να η ευκαιριά....σιγοντάρει βεβαίως βεβαίως και ο μικρός από διπλά...
Αφού κατάφερε με το καλό να τους στείλει μέσα,μετά από λίγα μόλις λεπτά...
-Θείο είδες τις καινούριες μου πιτζάμες??? (να σου και η ουρά από πίσω να δείχνει και εκείνος τις πιτζάμες του...)..
Μα σε λιγότερο από πέντε λεπτά...αρχίζουν οι επισκέψεις...φεύγουν έρχονται...φεύγουν έρχονται και γεμάτοι από πολλές απορίες...
-Θείο το ήξερες ότι τα αεροπλάνα έχουν και ρόδες?
-Θείο να σου πω το ποίημα μου?
-Θείο που πήγες χθες?
-Θείο τι λέει το τραγούδι?
-Θείο σου αρέσουν οι κοτσίδες μου?
...θείο...θείο...θείο... είδε και απόειδε ο άνθρωπος και έκλεισε την πόρτα...σου λέει " δεν μπορεί θα έρθουν θα δουν κλειστή πόρτα και θα φύγουν.." αχ αθώε μου αδελφέ...δεν έχεις ιδέα από παιδιά.
Η επίθεση στον ανυπεράσπιστο θείο συνεχίζονταν...κάθε λίγο και λιγάκι πήγαιναν άνοιγαν την πόρτα και συνέχιζαν τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις...
-Που είναι η μηχανή σου?
-Τι ώρα είναι?
-Να κάτσουμε να σου κάνουμε παρέα? 
-Γιατί δεν πίνεις γάλα?
-Γιατί έκλεισες την πόρτα?
-Σου αρέσει η πίτσα?
-Πήγες σχολείο?
Με τούτα και με εκείνα κατάφερε να τους διώξει από το δωμάτιο για μια ακόμη φορά..όμως είχε σχέδιο...καθώς γύρισαν την πλάτη τους τα μικρά κινούμενα ερωτηματικά κλείδωσε την πόρτα του δωματίου του...Δεν άργησαν να επιστρέψουν και μόλις η Ελένη (ώς αρχηγός ) πήγε να μπει πρώτη μέσα..ουπς...κλειδωμένα...
Τρέχει στην γιαγιά με στυλ του τύπου "μα καλά γιατί κλείδωσε την πόρτα?τι του κάναμε"
-Γιαγιά ο θείος Στέλιος κλείδωσε την πόρτα!!! 
Μάταια προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε ότι θέλει ο άνθρωπος λίγη ΗΣΥΧΙΑ...λέξη άγνωστη για συγκεκριμένες ηλικίες!!!!
Για λίγα δευτερόλεπτα σιωπή...
-Ελένη τι γίνεται???πολύ ησυχία ακούω...
-Τι λες καλέ μαμά η ησυχία δεν ακούγεται (1-0 και πριν προλάβω να της απαντήσω ακούω χτύπημα στην πόρτα του δωματίου του αδελφού μου)...
-Άνοιξε θείο Στέλιο δεν είμαι η Ελένη...είμαι άλλο κοριτσάκι!!!
Δεν ξέρω πόση ώρα γελούσαμε μετά από τέτοια ατάκα...έπειτα από ένα σημείο κάναμε σαν τις φώκιες,χτυπιόμασταν χωρίς να βγάζουμε κάποιον ήχο!Είχε πραγματικά κοπεί η ανάσα μας από τα γέλια!Και εκεί που κρατούσαμε τις κοιλίες μας έρχεται η μικρή κρατώντας από το χέρι τον αδελφό της εντυπωσιασμένη και με ρωτάει...
-Μα που με κατάλαβε αφού άλλαξα την φωνή μου!!!!...
εεε δεύτερος κύκλος γέλιου στυλ φώκιας!!!όπως μπορείς να φανταστείς μετά από αυτό η κλειδωμένη πόρτα άνοιξε γιατί μπορείς να τα βάλεις με ολόκληρο στρατό και να νικήσεις...όταν όμως έχεις απέναντί σου δυο παιδιά που σε έχουν βάλει "στόχο" παραδώσου άνευ όρων,είσαι ήδη νικημένος!!!!Ή που θα σε ισοπεδώσουν ή που θα κρατάς την κοιλία σου από τα γέλια!!!

Αυτή ήταν μια μικρή οικογενειακή μου ιστορία ή άλλη μια ιστορία οικογενειακής τρέλας!
Αριστέα μου σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, ήταν μια υπέροχη ιδέα!!!




4 σχόλια:

  1. Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σου χαρά μου!
    Μου θύμισες τις εποχές με τα δικά μου ανιψάκια και τις αστείες ιστορίες που είχα ζήσει! Τώρα είναι μεγάλα παλικάρια, ο μεγάλος παντρεύτηκε κιόλας μόλις πρόσφατα κι εγώ που παρέμεινα θεία και δεν απέκτησα δικά μου περιμένω τον δεύτερο γύρο, να με τρελαίνουν τα εγγονάκια πλέον!
    Τα παιδιά όση κούραση και να έχουν δίνουν απίστευτη χαρά! Νομίζω ότι ο θείος Στέλιος πρέπει να είναι πολύ ευτυχής!
    Φιλάκια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α ρε Στέλιο... άμαθος νεαρός!
    Δεν ήξερες μωρές τι είναι ικανά να κάνουν δυο παιδιά... δε μας ρώταγες;;;;
    Όλα θα στα λέγαμε!!! Τίποτα δε θα σου κρύβαμε!!!
    Ρε Δέσποινα φοβερές ιστορίες!!!! Πάντα γελάω όταν υπάρχουν "ξένοι" άνθρωποι και προσπαθούν να τα βάλουν με τα παιδιά μου!!! δεν υποψιάζονται το παραμικρό από ότι τους περιμένει!! χε χε χε
    Κι ο δικός σας ο θείος ότι περνάει από το χέρι του έκανε ο δόλιος!! χα χα χα
    Σε ευχαριστώ για την αναφορά!!!!
    Τα φιλιά μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ γέλασα με το πάθημα του θείου. Όμορφες οικογενειακές στιγμές.
    Απολαύστε τες, ο χρόνος περνάει γρήγορ..
    Να είστε καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ γέλασα με το πάθημα του θείου. Όμορφες οικογενειακές στιγμές.
    Απολαύστε τες, ο χρόνος περνάει γρήγορ..
    Να είστε καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Blogging tips